معنی ترهیب
لغت نامه دهخدا
ترهیب. [ت َ] (ع مص) ترسانیدن. (تاج المصادر بیهقی) (دهار) (ترجمان جرجانی ترتیب عادل بن علی) (غیاث اللغات) (آنندراج). || بد حال شدن ناقه از رفتن بعد از آن بحال آمدن آن از خوردن علف. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء).
ابوالعظیم
ابوالعظیم. [اَ ب ُ ل ع َ] (اِخ) ابن عبدالقوی منذری زکی الدین (کذا) متوفی به سال 656 هَ. ق. او راست: کتاب ترغیب و ترهیب. (کشف الظنون).
بیم دادن
بیم دادن. [دَ] (مص مرکب) ترسانیدن. بیم کردن. هراسانیدن. تهدید. اخافه. انذار. نذر. ترعیب. ترعاب. توعد. ایعاد.تخویف. تحذیر. ترهیب. (یادداشت مؤلف):
مرا بیم دادی که در پای پیل
بسایم تنت را چو دریای نیل.
فردوسی.
حل جدول
فرهنگ فارسی آزاد
تَرْهِیب، ترسانیدن،
فرهنگ معین
(مص م.) ترسانیدن، (مص ل.) بدحال شدن. [خوانش: (تَ) [ع.]]
فرهنگ عمید
ترسانیدن،
واژه پیشنهادی
ترهیب
مترادف و متضاد زبان فارسی
معادل ابجد
617