معنی شنونده
لغت نامه دهخدا
شنونده. [ش َ / ش ِ ن َ وَ دَ / دِ] (نف) آنکه بشنود. (آنندراج). نیوشنده. مستمع. سامع. کسی که گوش میدهد. (از ناظم الاطباء). آنکه چیزی را بشنود: خداوند [مسعود] بزرگ و نفیس است... ولیکن بس سخن شنونده است و هر کس زهره ٔ آن دارد که نه به اندازه و پایگاه خویش با وی سخن گوید. (تاریخ بیهقی). حلیم و کریم ولیکن بس شنونده است. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 81).
هرجا که یکی قصیده خواندی
هوش شنونده خیره ماندی.
نظامی.
- حاسّت ِ (حس ِّ) شنونده، سامعه. شنوائی. (فرهنگ فارسی معین). رجوع به شنوائی شود.
- امثال:
شنونده باید عاقل باشد.
فارسی به انگلیسی
Auditor, Hearer, Listener
فارسی به ترکی
dinleyici
حل جدول
واژه پیشنهادی
فرهنگ عمید
ویژگی کسی که صدایی یا سخنی را میشنود، گوشدهنده،
مترادف و متضاد زبان فارسی
سامع، سمیع، شنوا، مخاطب، مستمع، نیوشنده،
(متضاد) گوینده
فارسی به عربی
مدقق، مستمع
فرهنگ فارسی هوشیار
مستمع، سامع، کسی که گوش میدهد
ضرب المثل فارسی
از ضرب المثل های شیرین فارسی
نام های ایرانی
دخترانه، شنونده، شنوا، شنونده
انگلیسی به فارسی
شنونده
معادل ابجد
415