اسامی نویسندگان مشهور ایرانی در حل جدول

احمد شاملو (در سال ۱۳۲۵ با نیما یوشیج ملاقات کرد و تحت تأثیر او به شعر نیمایی روی آورد؛ اما برای نخستین بار در شعر «تا شکوفه سرخ یک پیراهن» که در سال ۱۳۲۹ با نام «شعر سفید غفران» منتشر شد وزن را رها کرد و به صورت پیشرو سبک نویی را در شعر معاصر فارسی شکل داد.)

اسماعیل فصیح (۲ اسفند ۱۳۱۳ در تهران – ۲۵ تیر ۱۳۸۸ در تهران) داستان‌نویس و مترجم ایرانی بود. رمان‌های شراب خام، داستان جاوید، ثریا در اغما و درد سیاوش از مهم‌ترین آثار او به‌شمار می‌روند.

امیر عشیری (نویسنده ایرانی که پایه‌گذار ادبیات پلیسی در ایران است. محمدعلی جمالزاده، پس از خواندن کتاب “سیاه‌خان” او، آنچنان شیفته قلم او می‌شود که او را “الکساندر دوما”ی ایران می‌نامد.)

امین فقیری (در شیراز به دنیا آمد و در خانواده‌ای اهل کتاب و فرهنگ برزگ شد. وی برادر «ابوالقاسم فقیری» فارس شناس معروف است. وقتی که در لباس سپاه دانش به روستا رفت زندگانی تلخ روستاییان او را واداشت تا از آنها بنویسد.)

بزرگ علوی (در بهمن ماه ۱۲۸۲ (دوم فوریه ۱۹۰۴) در تهران متولد شد. از بین مجموعه داستان‌های کوتاه علوی، چمدان از همه مشهورتر است، که تاثیر به‌سزای روانشناسی فروید، در آن مشهود است)

تقی مدرسی (نویسنده، رمان‌نویس و روانپزشک ایرانی بود. رمان یکلیا و تنهایی او که با نوعی نگاه اسطوره‌وار و برداشتی از داستان‌های عهد عتیق نوشته شده یکی از آثار مهم ادبیات فارسی و داستان‌نویسی ایران است.)

جلال آل احمد (در ۱۱ آذر ۱۳۰۲ در خانواده‌ای مذهبی-روحانی در محله سید نصرالدین از محله های قدیمی شهر تهران به دنیا آمد. وی پسر عموی آیت‌ا… طالقانی بود)
جواد فاضل (به سال ۱۲۹۵ هجری شمسی در شهر آمل به دنیا آمد. ترجمه و نگارش صحیفه کامله سجادیه مجموعه ۵۴ دعا و مناجات از امام زین‌العابدین(ع) که در ۴۹۸ صفحه می‌باشد، از آثار اوست.)

حسینقلی مستعان ({متولد ۱۲۸۳، تهران – درگذشت ۱۵ اسفند ۱۳۶۱} مترجم و داستان‌نویس ایرانی‌ست. گلاب آدینه فرزند اوست.)

دهخدا ({۱۲۵۷ تهران – ۷ اسفند ۱۳۳۴ تهران}، ادیب، لغت‌شناس، سیاست‌مدار و شاعر ایرانی است که مؤلف و بنیان‌گذار لغت‌نامه دهخدا نیز بوده است.)

زهرا دری (نویسنده، شاعر و طنز پرداز ایرانی است. او در سوم آبان سال ۱۳۵۹ در اصفهان متولد شد. تحصیلات او کارشناسی ارشد زبان و ادبیات فارسی است. وی از جمله زنان طنز نویس در حوزه شعرطنز است.)

سیمین دانشور ({زاده ۸ اردیبهشت سال ۱۳۰۰ خورشیدی در شیراز – ۱۸ اسفند سال ۱۳۹۰ خورشیدی در تهران} نویسنده و مترجم ایرانی و همسر جلال آل‌احمد بود. وی نخستین زن ایرانی بود که به صورتی حرفه‌ای در زبان فارسی داستان نوشت.)

صادق چوبک ({زاده تیر ۱۲۹۵ بوشهر – درگذشته تیر ۱۳۷۷} نویسنده ایرانی بود. وی به همراه صادق هدایت از پیشگامان داستان نویسی مدرن ایران است. از آثار مشهور وی می‌توان از مجموعه داستان انتری که لوطی اش مرده بود و رمانهای سنگ صبور و تنگسیر نام برد.)

صادق هدایت ({زاده ۲۸ بهمن ۱۲۸۱ برابر در تهران – درگذشته ۱۹ فروردین ۱۳۳۰ پاریس} نویسنده ایرانی است. هدایت از پیشگامان داستان‌نویسی نوین ایران بود. بسیاری از محققان، رمانِ «بوف کور» او را، مشهورترین و درخشان‌ترین اثر ادبیات داستانی معاصر ایران دانسته‌اند.)

عبدالحسین زرین کوب ({زاده ۲۷ اسفند ۱۳۰۱ در بروجرد – درگذشته ۲۴ شهریور ۱۳۷۸ در تهران} ادیب، تاریخ‌نگار و منتقد ادبی برجسته ایران معاصر است.آثار او به‌عنوان مرجع عمده در مطالعات تصوف و مولوی‌شناسی شناخته می‌شود.)

فهیمه رحیمی (نویسنده و رمان نویس معاصر ایرانی است. وی با داشتن ۷ کتاب در میان ۴۷ کتاب پرفروش پس از انقلاب ۵۷ در ایران، رکورددار آن فهرست بوده‌است)
محمدرضا حکیمی (متفکر، نویسنده ایرانی و اسلامی که از وی با عناوینی چون «علامه»، «استاد» و «فیلسوف عدالت» یاد می‌شود. کتاب الحیاه وی در رابطه با اقتصاد اسلامی از شهرت و اعتبار خاصی در جهان اسلام برخوردار شده‌است).

محمدعلی جمالزاده ({۲۳ دی ۱۲۷۴ در اصفهان – ۱۷ آبان ۱۳۷۶ در ژنو} نویسنده و مترجم معاصر ایرانی است. او را پدر داستان کوتاه زبان فارسی و آغازگر سبک واقع‌گرایی در ادبیات فارسی می‌دانند.)

مصطفی مستور (در ۱۳۴۳ در اهواز به دنیا آمد. وی در سال ۱۳۶۷ در رشته مهندسی عمران از دانشگاه شهید چمران اهواز فارغ‌التحصیل شد و دوره کارشناسی ارشد را در رشته زبان و ادبیات فارسی در همان دانشگاه گذراند. وی نخستین کتاب خود را نیز در سال ۱۳۷۷ با عنوان عشق روی پیاده‌رو شامل ۱۲ داستان کوتاه به چاپ رساند)
نادر ابراهیمی( {۱۴ فروردین ۱۳۱۵ در تهران – ۱۶ خرداد ۱۳۸۷، تهران}، داستان‌نویس معاصر ایرانی است. او علاوه بر نوشتن رمان و داستان کوتاه، در زمینه‌های فیلم‌سازی، ترانه‌سرایی، ترجمه، و روزنامه‌نگاری نیز فعالیت کرده‌است.)

هوشنگ گلشیری ({۱۳۱۶در اصفهان – ۱۶ خرداد ۱۳۷۹ تهران} نویسنده معاصر ایرانی بود. منتقدان ادبی وی را بعد از صادق هدایت از تأثیرگذارترین داستان‌نویسان ایرانی سده ۲۰ میلادی، دانسته‌اند.