بهترین دعا و اعمال عصر جمعه کدامند؟
بهترین دعا و اعمال عصر جمعه چیست؟ یکی از پرفضیلت‌ترین روزها برای دعا کردن، جمعه است. موارد بسیار زیادی مخصوص دعای عصر جمعه معرفی شده که از جمله آن می‌توان به دعای آل یاسین و سمات اشاره کرد.
دعا و اعمال عصر جمعه
بهترین زمان براى فرستادن صلوات در روز جمعه، پس از عصر است. بنابر این در آنوقت ۱۰۰ مرتبه بگو:
اللهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ عَجِّلْ فَرَجَهُمْ
خدایا! بر محمّد و خاندانش رحمت فرست و ظهورشان را زود گردان
شیخ طوسى فرموده است: روایت شده: مستحّب است صد مرتبه بگویى:
صَلَوَاتُ اللهِ وَ مَلائِکَتِهِ وَ أَنْبِیَائِهِ وَ رُسُلِهِ وَ
جَمِیعِ خَلْقِهِ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ السَّلامُ عَلَیْهِ وَ
عَلَیْهِمْ وَ عَلَى أَرْوَاحِهِمْ وَ أَجْسَادِهِمْ وَ رَحْمَهُ اللهِ وَ بَرَکَاتُهُ.
درود خدا و فرشتگان و پیامبران و همه ی آفریدههایش بر محمّد و خاندان محمّد و درود بر او و بر ایشان و بر روانها و تنهاشان، و رحمت خدا و برکاتش بر آنان باد
شیخ بزرگوار ابن ادریس درکتاب «سرائر» از جامع «بزنطى» نقل کرده: که ابو بصیر گفت: از امام صادق علیه السّلام شنیدم مى فرمود: صلوات بر محمّد و آل محمّد در میان ظهر و عصر، برابر با هفتاد رکعت نماز است، و کسىکه پس از عصر روز جمعه بگوید:
اللهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ الْأَوْصِیَاءِ
الْمَرْضِیِّینَ بِأَفْضَلِ صَلَوَاتِکَ وَ بَارِکْ عَلَیْهِمْ بِأَفْضَلِ بَرَکَاتِکَ
وَ السَّلامُ عَلَیْهِمْ وَ عَلَى أَرْوَاحِهِمْ وَ أَجْسَادِهِمْ وَ رَحْمَهُ اللهِ وَ بَرَکَاتُهُ
خدایا! درود فرست بر محمّد و خاندان محمّد، آنجانشینان پسندیده او، بر‌ترین درودهایت را، و از بهترین برکاتت به آنان ارزانى کن، و درود بر ایشان و بر جانها و بدنهاشان و رحمت و برکات خدا بر آنان باد
براى او همانند پاداش عمل پریان و آدمیان در آن روز خواهد بود. مؤلف گوید: این صلوات ارزنده در نوشتههاى بزرگان حدیث با سندهاى بسیار معتبر، با فضیلتهاى فراوان روایت شده.
دعا و اعمال عصر جمعه + دعاى سمات با ترجمه
و چنانچه ده بار و هفت بار خوانده شود بهتر است زیرا از امام صادق علیه السّلام روایت شده:
هرکه پس از نماز عصر روز جمعه، قبل از آنکه از جاى خویش برخیزد، این صلوات را ده بار بخواند، فرشتگان از این جمعه تا جمعه آینده در همین ساعت بر او صلوات مىفرستند، و نیز ازآن حضرت روایت شده:
هنگامى که نماز عصر روز جمعه را خواندى هفت بار این صلوات را بخوان. و شیخ کلینى درکتاب «کافى» روایت کرده: وقتىکه در روز جمعه نماز خودرا خواندى بگو:
اللهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ الْأَوْصِیَاءِ
الْمَرْضِیِّینَ بِأَفْضَلِ صَلَوَاتِکَ وَ بَارِکْ عَلَیْهِمْ بِأَفْضَلِ بَرَکَاتِکَ
وَ السَّلامُ عَلَیْهِ وَ عَلَیْهِمْ وَ رَحْمَهُ اللهِ وَ بَرَکَاتُهُ.
خدایا! درود فرست بر محمّد و خاندان محمّد که جانشینان پسندیده اویند بهترین درودهایت را، و بهترین برکاتت را بر آنان ارزانى کن، و درود و رحمت و برکات خدا بر او و بر ایشان بادبه یقین هر که این صلوات را، پس از نماز عصر بخواند حق تعالى براى او صد هزار کار نیک ثبت کند، و از او صد هزار گناه را محو نماید، و صد هزار حاجتش را روا کند، و صد هزار بار مقامش را در بهشت بلند گرداند.
و نیز شیخ کلینى فرموده روایت شده:
هر که این صلوات را هفت بار بخواند براى او به تعداد بندگان کار نیک ثبت کنند و عملش در آن روز مورد قبول واقع شود، ودر روز قیامت حاضر مىشود درحالىکه بین دو چشم او نرو پروفروغى مى درخشد.
ودر اعمال روز عرفه صلواتى خواهد آمد که هرکس آنرا بخواند حضرت محمّد و آل محمّد «صلوات الله و سلامه علیهم» را خشنود سازد.
بعد از عصر هفتاد بار بگوید: استغفر الله ربّى و اتوب الیه [از خدا، پروردگارم آمرزش مىجویم و به سوى او مىپویم] تا حق تعالى گناهان وی را بیامرزد. بیستونهم: صدر بار سوره «آنّا انزلناه» را بخواند.
از موسى بن جعفر علیه السّلام روایت شده:
براى خدا در روز جمعه هزار نسیم رحمت است که هرچه بندهاش بخواهد ازآن نسیم مهرآمیز به او ببخشد، پس هر که بعد از عصر روز جمعه صد بار سوره «آنّا انزلناه» را بخواند، حق تعالى آن هزار رحمت را چند برابر گرداند و به او عطا فرماید.
دعاى عشرات راکه در صفحات بعد خواهد آمد بخواند.شیخ طوسى رحمه الله فرموده: هنگام اجابت دعا ساعت آخر روز جمعه تا غروب آفتاب است، سزاوار است مؤمن در آن ساعت بسیار دعا کند.
و روایت شده: ساعت اجابت دعا، هنگامى است که نیمى از خورشید غروب کرده باشد، و نیمه دیگر آن در مغرب دیده شود. حضرت فاطمه علیها السّلام در آن هنگام دعا مى کرد، بنابر این دعا در آن ساعت مستحب است.
و دعایى راکه از پیامبر صلى الله علیه و آله روایت شده مستحب است در ساعت اجابت دعا بخواند. و آن دعا این است:
سُبْحَآنَکَ لا إِلَهَ اِلّا أَنْتَ یَا حَنَّآنُ یَا مَنَّآنُ
یَا بَدِیعَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ یَا ذَا الْجَلالِ وَ الْإِکْرَامِ
پاک و منزّهى، پرستیدهاى جز تو نیست، اى پرمهر اى بخشایشگر، اى پدیدآوردنده آسمانها و زمین، اى داراى بزرگى و کرم ودر ساعت آخر روز جمعه دعاى «سمات» راکه پس از این خواهد آمد بخواند
دعای سمات مشهور به دعاى شبوّر«دعاى عطا و بخشش» است،که خواندن آن در ساعت آخر روز جمعه مستحب است و پوشیده نماند که دعای سمات از دعاهاى مشهور است و بیشتر علماى گذشته بر خواندن این دعا مواظبت مى نمودند.
در«مصباح»شیخ طوسى و«جمال الاسبوع» سیّد ابن طاووس و کتب کفعمى به سندهاى معتبر از جناب محمّد بن عثمان عمروى رضوان الله علیه که از نوّاب حضرت صاحب الامر بود از حضرت باقر علیه السّلام و امام صادق علیه السّلام روایت شده علاّمه مجلسى رحمه اللّه این دعا را همراه با شرح در کتاب«بحار»ذکر نموده است.
این دعا چنانکه در کتاب «مصباح» شیخ آمده چنین است:
اللهُمَّ اِنی اَسْئَلُکَ بِاسْمِکَ الْعَظیمِ الاَعْظَمِ
الاَعَزِّ الاَجَلِّ الاَکْرَمِ اَلَّذی اِذا دُعیتَ بِهِ عَلى مَغالِقِ أبْوابِ السَماءِ
لِلْفَتْحِ بِالرَّحْمَهِ آنْفَتَحَتْ وَاِذا دُعیتَ بِهِ عَلى
مَضَایقِ أبْوابِ الاَرضِ لِلِفَرَجِ آنْفَرَجَتْ وَ إِذَا دُعِیتَ بِهِ
عَلَى الْعُسْرِ لِلْیُسْرِ تَیَسَّرَتْ وَ إِذَا دُعِیتَ بِهِ عَلَى الْأَمْوَاتِ
لِلنُّشُورِ آنْتَشَرَتْ وَ إِذَا دُعِیتَ بِهِ عَلَى کَشْفِ
الْبَأْسَاءِ وَ الضَّرَّاءِ آنْکَشَفَتْ وَ بِجَلالِ وَجْهِکَ الْکَرِیمِ؛
خدایا ! از تو خواستارم به نام بزرگت آن نام بزرگ‌تر عزیزتر باشکوهتر گرامىتر،که چون بر درهاى بسته آسمان با آن نام خوانده شوى که به رحمت گشوده شوند باز مى شوند و چون با آن بر درهاى ناگشوده زمین خوانده شوى براى فرج گشوده شود،و جون با آن براى راحت شدن سختى خوانده شوى.
راحت گردند و چون با آن بر مردگان براى زنده شدن خوانده شوى،زنده شوند و چون با آن براى رفع سختى و زیان خوانده شوى برطرف گردد و مى خوانمت به شکوه جلوه گرامى ات،
أَکْرَمِ الْوُجُوهِ وَ أَعَزِّ الْوُجُوهِ الَّذِی عَنَتْ لَهُ الْوُجُوهُ وَ خَضَعَتْ لَهُ الرِّقَابُ
وَ خَشَعَتْ لَهُ الْأَصْوَاتُ وَ وَجِلَتْ لَهُ الْقُلُوبُ مِنْ مَخَافَتِکَ
وَ بِقُوَّتِکَ الَّتِی بِهَا تُمْسِکُ السَّمَاءَ أَنْ تَقَعَ عَلَى الْأَرْضِ إِلا بِإِذْنِکَ
وَ تُمْسِکُ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضَ أَنْ تَزُولا وَ بِمَشِیَّتِکَ الَّتِی دَآنَ [کَآنَ] لَهَا الْعَالَمُونَ؛
گرامى ترین جلوه ها و عزیزترین آنانکه چهره ها در برابرش خوار گشته و گردنها خاضع شده و صداها آهسته گشته و دلها در برابر آن هراسناک شده اند از ترس تو و تو را مى خوانم به نیرویت که با آن آسمانها را نگاه داشتى از اینکه بر زمین افتد مگر به اجازه تو،و با آن آسمانها و زمین را از اینکه ویران شوند نگاه داشتى و مى خوانمت به اراده ات که جهانیان در برابرش مطیعند،
وَ بِکَلِمَتِکَ الَّتِی خَلَقْتَ بِهَا السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضَ
وَ بِحِکْمَتِکَ الَّتِی صَنَعْتَ بِهَا الْعَجَائِبَ وَ خَلَقْتَ بِهَا الظُّلْمَهَ
وَ جَعَلْتَهَا لَیْلا وَ جَعَلْتَ اللَّیْلَ سَکَنا [مَسْکَنا]
وَ خَلَقْتَ بِهَا النُّورَ وَ جَعَلْتَهُ نَهَارا وَ جَعَلْتَ النَّهَارَ نُشُورا مُبْصِرا وَ
خَلَقْتَ بِهَا الشَّمْسَ وَ جَعَلْتَ الشَّمْسَ ضِیَاءً
وَ خَلَقْتَ بِهَا الْقَمَرَ وَ جَعَلْتَ الْقَمَرَ نُورا،
به کلمه ات که با آن آسمانها و زمین را آفریدى،و به حکمتت که با آن شگفتیها را ساختى، و تاریکى رابا آن پدیدآوردى و آنرا شب قرار دادى،و شب را براى آرامش مقرّر داشتى و هم با آن حکمت نور را آفریدى و آنرا روز قرار دادى،و روز را مایه جنبش و بینایى سنجش ساختى،و نیز با آن خورشید را آفریدى،و خورشید را مایه تابش نمودى،و با آن ماه را پدید آوردى و ماه را نورانى ساختى،
وَ خَلَقْتَ بِهَا الْکَوَاکِبَ وَ جَعَلْتَهَا نُجُوما
وَ بُرُوجا وَ مَصَابِیحَ وَ زِینَهً وَ رُجُوما وَ جَعَلْتَ لَهَا مَشَارِقَ
وَ مَغَارِبَ وَ جَعَلْتَ لَهَا مَطَالِعَ وَ مَجَارِیَ وَ جَعَلْتَ لَهَا فَلَکا
وَ مَسَابِحَ وَ قَدَّرْتَهَا فِی السَّمَاءِ مَنَازِلَ فَأَحْسَنْتَ تَقْدِیرَهَا
وَ صَوَّرْتَهَا فَأَحْسَنْتَ تَصْوِیرَهَا وَ أَحْصَیْتَهَا بِأَسْمَائِکَ إِحْصَاءً وَ دَبَّرْتَهَا
بِحِکْمَتِکَ تَدْبِیرا وَ أَحْسَنْتَ [فَأَحْسَنْتَ] تَدْبِیرَهَا
وَ سَخَّرْتَهَا بِسُلْطَآنِ اللَّیْلِ وَ سُلْطَآنِ النَّهَارِ
وَ السَّاعَاتِ وَ عَدَدِ [وَ عَرَّفْتَ بِهَا عَدَدَ] السِّنِینَ وَ الْحِسَابِ
وَ جَعَلْتَ رُؤْیَتَهَا لِجَمِیعِ النَّاسِ مَرْأًى وَاحِدا،
و با آن ستارگان را خلق کردى و انها را اخترانى تابناک و برجها و چراغها و زینت و عامل راندن شیاطین قرار دادى براى ستارگان مشرقها و مغربها و نیز طلوعگاه ها و گردشگاه ها مقرّر ساختى و براى انها مدارهایى که در آن ها شناورند قرار دادى و براى آن ها در آسمان منزلگاه هایى مقدر فرمودى،
پس چه نیکو تقدیر نمودى و صورتگرى کردى و چه نیکو صورتشان دادى،و با نامهایت آن ها را بر شمردى درخور و به حکمتت تدبیر نمودى تدبیرى شایسته و چه نیکو تدبیر کردى و با تسلّط بخشیدن شب و روز و ساعات بر آن ها شمارش سال ها و ثبت حساب را شناساندى،و دیدن آن ها را براى همه ی مردم یکسان نمودى،
وَ أَسْأَلُکَ اللَّهُمَّ بِمَجْدِکَ الَّذِی کَلَّمْتَ بِهِ عَبْدَکَ
وَ رَسُولَکَ مُوسَى بْنَ عِمْرَآنَ عَلَیْهِ السَّلامُ فِی الْمُقَدَّسِینَ فَوْقَ
إِحْسَاسِ [أَحْسَاسِ] الْکَرُوبِینَ [الْکَرُوبِیِّینَ] فَوْقَ غَمَائِمِ النُّورِ فَوْقَ تَابُوتِ
الشَّهَادَهِ فِی عَمُودِ النَّارِ وَ فِی طُورِ سَیْنَاءَ وَ فِی [إِلَى]
جَبَلِ حُورِیثَ فِی الْوَادِ الْمُقَدَّسِ فِی الْبُقْعَهِ الْمُبَارَکَهِ مِنْ جَآنِبِ الطُّورِ الْأَیْمَنِ
مِنَ الشَّجَرَهِ وَ فِی أَرْضِ مِصْرَ بِتِسْعِ آیَاتٍ بَیِّنَاتٍ
وَ یَوْمَ فَرَقْتَ لِبَنِی إِسْرَائِیلَ الْبَحْرَ
وَ فِی الْمُنْبَجِسَاتِ الَّتِی صَنَعْتَ بِهَا الْعَجَائِبَ فِی بَحْرِ سُوفٍ ؛
و خدایا!از تو مى خواهم به عظمتت که با آن بنده و فرستاده ات موسى بن عمران«درود بر او»در میان قدسیان، برتر از احسان کروبیّآن،فراتر از سحابهاى نور،بر فراز تابوت شهادت،در عمودى از آتش،ودر طور سینا،ودر کوه حوریث.
در وادى مقدّس،در بقعه با برکت از جانب راست کوه طور،از دل درخت ودر زمین مصر،با نه معجزه آشکار و روزى که دریا را براى بنى اسرائیل شکافتى،ودر چشمه هاى جوشنده که با آن شگفتیهایى در دریاى سوف برساختى
وَ عَقَدْتَ مَاءَ الْبَحْرِ فِی قَلْبِ الْغَمْرِ کَالْحِجَارَهِ
وَ جَاوَزْتَ بِبَنِی إِسْرَائِیلَ الْبَحْرَ وَ تَمَّتْ کَلِمَتُکَ الْحُسْنَى
عَلَیْهِمْ بِمَا صَبَرُوا وَ أَوْرَثْتَهُمْ مَشَارِقَ الْأَرْضِ
وَ مَغَارِبَهَا الَّتِی بَارَکْتَ فِیهَا لِلْعَالَمِینَ وَ أَغْرَقْتَ فِرْعَوْنَ وَ جُنُودَهُ
وَ مَرَاکِبَهُ فِی الْیَمِّ وَ بِاسْمِکَ الْعَظِیمِ الْأَعْظَمِ [الْأَعْظَمِ]
الْأَعَزِّ الْأَجَلِّ الْأَکْرَمِ وَ بِمَجْدِکَ الَّذِی تَجَلَّیْتَ
بِهِ لِمُوسَى کَلِیمِکَ عَلَیْهِ السَّلامُ فِی طُورِ سَیْنَاءَ
وَ لِإِبْرَاهِیمَ عَلَیْهِ السَّلامُ خَلِیلِکَ مِنْ قَبْلُ فِی مَسْجِدِ الْخَیْفِ؛
و آب دریا را در دل گرداب همانند سنگ سخت بستى و بنى اسرائیل را از دریا به خشکى رساندى و وعده نیکویت بر آنان کامل گشت به خاطر آنکه شکیبائى ورزیدند و آنان را وارث مشارق و مغارب زمینى که در آن جهانیان را برکت دادى نمودى و فرعون و سپاهیان و مرکبهایش را در دریا غرق کردى و به نام بزرگت.
آن نام بزرگ‌تر،با شکوهتر،گرامىتر،و به بزرگىات که با آن بر موسى کلیمت«درود بر او»در طور سینا جلوه کردى و نیز براى ابراهیم«درود بر او»خلیلت پیش ازآن در مسجد خیف
وَ لِإِسْحَاقَ صَفِیِّکَ عَلَیْهِ السَّلامُ فِی بِئْرِ شِیَعٍ [سَبْعٍ]
وَ لِیَعْقُوبَ نَبِیِّکَ عَلَیْهِ السَّلامُ فِی بَیْتِ إِیلٍ وَ أَوْفَیْتَ لِإِبْرَاهِیمَ عَلَیْهِ السَّلامُ
بِمِیثَاقِکَ وَ لِإِسْحَاقَ بِحَلْفِکَ وَ لِیَعْقُوبَ
بِشَهَادَتِکَ وَ لِلْمُؤْمِنِینَ بِوَعْدِکَ وَ لِلدَّاعِینَ بِأَسْمَائِکَ
فَأَجَبْتَ وَ بِمَجْدِکَ الَّذِی ظَهَرَ لِمُوسَى بْنِ عِمْرَآنَ عَلَیْهِ السَّلامُ عَلَى قُبَّهِ الرُّمَّآنِ [الزَّمَآنِ] [الْهَرْمَآنِ]
وَ بِآیَاتِکَ الَّتِی وَقَعَتْ عَلَى أَرْضِ مِصْرَ بِمَجْدِ الْعِزَّهِ
وَ الْغَلَبَهِ بِآیَاتٍ عَزِیزَهٍ وَ بِسُلْطَآنِ الْقُوَّهِ وَ بِعِزَّهِ الْقُدْرَهِ وَ بِشَأْنِ الْکَلِمَهِ التَّامَّهِ؛
و براى اسحاق برگزیده ات«درود بر او»در چاه شیع و براى یعقوب«درود بر او» پیامبرت در بیت ایل و وفا کردى به پیمانت براى ابراهیم«درود بر او»و به سوگندت براى اسحاق و به شهادتت براى یعقوب و به وعدهات براى اهل ایمان و براى دعاخوانان به نامهایت که اجابتشان کردى و به بزرگىات که براى موسى بن عمران«درود بر او»
در قبّه رمّآن نمایان شد،و به نشانه هایت که در زمین مصر،به بزرگوارى عزّت و غلبهات واقع شد،با نشانههاى تحسینبرانگیز و حاکمیت نیرومند ودر سایه قدرت پرشکوت،به مقام کلمه تامّه،
وَ بِکَلِمَاتِکَ الَّتِی تَفَضَّلْتَ بِهَا عَلَى أَهْلِ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ
وَ أَهْلِ الدُّنْیَا وَ أَهْلِ الْآخِرَهِ وَ بِرَحْمَتِکَ الَّتِی مَنَنْتَ بِهَا عَلَى
جَمِیعِ خَلْقِکَ وَ بِاسْتِطَاعَتِکَ الَّتِی أَقَمْتَ بِهَا عَلَى الْعَالَمِینَ وَ بِنُورِکَ الَّذِی
قَدْ خَرَّ مِنْ فَزَعِهِ طُورُ سَیْنَاءَ وَ بِعِلْمِکَ وَ جَلالِکَ وَ کِبْرِیَائِکَ وَ عِزَّتِکَ وَ
جَبَرُوتِکَ الَّتِی لَمْ تَسْتَقِلَّهَا الْأَرْضُ وَ آنْخَفَضَتْ لَهَا السَّمَاوَاتُ وَ آنْزَجَرَ لَهَا الْعُمْقُ الْأَکْبَرُ وَ
رَکَدَتْ لَهَا الْبِحَارُ وَ الْأَنْهَارُ وَ خَضَعَتْ لَهَا الْجِبَالُ وَ سَکَنَتْ لَهَا الْأَرْضُ بِمَنَاکِبِهَا ؛
و کلماتى که با آن بر اهل آسمانها و زمین و اهل دنیا و آخرت عطا و بخشش نمودى و به رحمتت که با آن بر همه ی آفریدگانت بخشش کردى،و به توانایىات که با آن جهانیان را برپا داشتى،و به نورت که از هراسش طور سینا بر خاک افتاد
و به دانش و شکوه و بزرگى و عزّت و جبروتت که زمین تاب آنرا نیاورد،و آسمانها در برابرش زانو زدند ودر برابرش عمق فروردین زمین فروتر گشت و دریاها و نهرها در آستانش از حرکت ایستاد،و کوهها متواضع شد و زمین با شانه هایش آرام گشت،
وَ اسْتَسْلَمَتْ لَهَا الْخَلائِقُ کُلُّهَا وَ خَفَقَتْ لَهَا الرِّیَاحُ فِی جَرَیَآنِهَا
وَ خَمَدَتْ لَهَا النِّیرَآنُ فِی أَوْطَآنِهَا وَ بِسُلْطَآنِکَ الَّذِی عُرِفَتْ لَکَ بِهِ الْغَلَبَهُ دَهْرَ الدُّهُورِ
وَ حُمِدْتَ بِهِ فِی السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرَضِینَ وَ بِکَلِمَتِکَ کَلِمَهِ الصِّدْقِ
الَّتِی سَبَقَتْ لِأَبِینَا آدَمَ عَلَیْهِ السَّلامُ وَ ذُرِّیَّتِهِ بِالرَّحْمَهِ
وَ أَسْأَلُکَ بِکَلِمَتِکَ الَّتِی غَلَبَتْ کُلَّ شَیْءٍ وَ بِنُورِ وَجْهِکَ الَّذِی
تَجَلَّیْتَ بِهِ لِلْجَبَلِ فَجَعَلْتَهُ دَکّا وَ خَرَّ مُوسَى صَعِقا،
و تسلیم شدند همه ی آفریدگان در برابر آن و بادها در وزیدن خود در برابرش پریشان گشتند،و آتشها به درگاهش در جایگاه خویش خاموش شدند و به فرمانروایىات که با آن همواره به پیروزى شناخته شدى،و با آن در آسمانها و زمین ستوده گشتى،و به کلمات کلمه صدقى که به رحمت و بخشش براى پدرمان آدم«درود بر او»
و نسلش پیشى گرفت،و از تو خواستارم به کلمه ات که بر هر چیز چیره گشت و به نور جلوه ات که با آن بر کوه تجلّى نمودى و آنرا فرو پاشیدى،و موسى مدهوش در افتاد
وَ بِمَجْدِکَ الَّذِی ظَهَرَ عَلَى طُورِ سَیْنَاءَ فَکَلَّمْتَ
بِهِ عَبْدَکَ وَ رَسُولَکَ مُوسَى بْنَ عِمْرَآنَ وَ بِطَلْعَتِکَ فِی سَاعِیرَ
وَ ظُهُورِکَ فِی جَبَلِ فَارَآنَ بِرَبَوَاتِ الْمُقَدَّسِینَ وَ جُنُودِ الْمَلائِکَهِ الصَّافِّینَ وَ خُشُوعِ الْمَلائِکَهِ الْمُسَبِّحِینَ
وَ بِبَرَکَاتِکَ الَّتِی بَارَکْتَ فِیهَا عَلَى إِبْرَاهِیمَ خَلِیلِکَ عَلَیْهِ السَّلامُ فِی أُمَّهِ مُحَمَّدٍ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ
وَ بَارَکْتَ لِإِسْحَاقَ صَفِیِّکَ فِی أُمَّهِ عِیسَى عَلَیْهِمَا السَّلامُ
وَ بَارَکْتَ لِیَعْقُوبَ إِسْرَائِیلِکَ فِی أُمَّهِ مُوسَى عَلَیْهِمَا السَّلامُ؛
و به بلنداى جاهت که بر طور سینا نمایان شد،پس با آن،سخن گفتى با بنده و رسولت موسى بن عمران و به پرتو فروزانت در ساعیر[کوهى در حجاز]و ظهور پر فروغت در فاران[کوهى نزدیک مکه و محل مناجات پیامبر]در جایگاه بلند قدسیان و با سپاهیان صف کشیده از فرشتگان، و خشوع فرشتگان تسبیح کننده،
و به برکاتت که بدانها بر ابراهیم خلیلت«درود بر او» در امّت محمّد«درود خدا بر او و خاندانش»و بر اسحاق برگزیده ات در امّت عیسى«درود بر آن دو»و بر یعقوب اسرائیلت در امت موسى«درود بر آن دو»
وَ بَارَکْتَ لِحَبِیبِکَ مُحَمَّدٍ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ فِی عِتْرَتِهِ وَ ذُرِّیَّتِهِ وَ
[فِی] أُمَّتِهِ اللَّهُمَّ وَ کَمَا غِبْنَا عَنْ ذَلِکَ وَ لَمْ نَشْهَدْهُ وَ
آمَنَّا بِهِ وَ لَمْ نَرَهُ صِدْقا وَ عَدْلا أَنْ تُصَلِّیَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ
آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَنْ تُبَارِکَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ تَرَحَّمَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ
آلِ مُحَمَّدٍ کَأَفْضَلِ مَا صَلَّیْتَ وَ بَارَکْتَ وَ تَرَحَّمْتَ عَلَى
إِبْرَاهِیمَ وَ آلِ إِبْرَاهِیمَ إِنَّکَ حَمِیدٌ مَجِیدٌ فَعَّالٌ لِمَا تُرِیدُ وَ أَنْتَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ [شَهِیدٌ]
و بر محبوب خویش محمّد«درود خدا بر او و خاندانش»در عترت و فرزندانش و امّتش برکت نهادى.خدایا!و چنان که ازآن رخدادها بدور بودیم و آن وقایع را شهد نبودیم و به آن ها درحالىکه ندیدیم ایمان آوردیم،ایمان از روى راستى و درستى،از تو خواستارم بر محمّد و خاندان محمّد درود فرستى و بر محمّد و خاندان محمّد برکت دهى و بر محمّد
و خاندان محمّد بسیار مهر ورزى هم چون بهترین درود و برکت و رحمتى که بر ابراهیم و خاندان ابراهیم فرستادى،تو ستوده و والایى،هرچه را بخواهى انجام مىدهى و تو بر هر چیز توانایى
حاجت گرفتن و دعا و اعمال عصر جمعه
پس حاجت خودرا ذکر مى کنى و مى گویى :
اللَّهُمَّ بِحَقِّ هَذَا الدُّعَاءِ وَ بِحَقِّ هَذِهِ الْأَسْمَاءِ الَّتِی لا یَعْلَمُ تَفْسِیرَهَا
وَ لا یَعْلَمُ بَاطِنَهَا غَیْرُکَ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ
وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ افْعَلْ بِی مَا أَنْتَ أَهْلُهُ وَ لا تَفْعَلْ بِی مَا أَنَا أَهْلُهُ وَ اغْفِرْ لِی مِنْ ذُنُوبِی
مَا تَقَدَّمَ مِنْهَا وَ مَا تَأَخَّرَ وَ وَسِّعْ عَلَیَّ مِنْ حَلالِ رِزْقِکَ وَ اکْفِنِی مَئُونَهَ
إِنْسَآنِ سَوْءٍ وَ جَارِ سَوْءٍ وَ قَرِینِ سَوْءٍ وَ سُلْطَآنِ سَوْءٍ
إِنَّکَ عَلَى مَا تَشَاءُ قَدِیرٌ وَ بِکُلِّ شَیْءٍ عَلِیمٌ آمِینَ رَبَّ الْعَالَمِینَ
پس حاجت خودرا ذکر مى کنى و مى گویى:خدایا!به حق این دعا و به حق این نامهایى که تفسیر و باطن آن ها را جز تو کسى نمى داند،بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست و با من چنان کن که شایسته توست،
نه آنچه را من سزاوارم و از گناهانم انچه را گذشته و انچه را خواهد آید بیامرز،و بر من وسعت بخش از روزى حلالت و مرا از رنج انسان بد و همسایه بد و همنشین بد و سلطان بد کفایت کن،همانا تو بر هرچه بخواهى توانایى و به همه ی چیز دانایى،دعایم را اجابت کن اى پروردگار جهانیان
وَ أَنْتَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ
آمده :هر حاجت که دارى ذکر کن و بگو
یَا اللَّهُ یَا حَنَّآنُ یَا مَنَّآنُ یَا بَدِیعَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ یَا ذَا الْجَلالِ
وَ الْإِکْرَامِ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ اللَّهُمَّ بِحَقِّ هَذَا الدُّعَاءِ…
مؤلف گوید:در بعضى نسخه ها پس از:تو بر هر چیز توانایى آمده:
هر حاجت که دارى ذکر کن و بگو:اى خدا،اى بسیار مهربان،اى بخشایگر،اى پدید آورنده آسمانها و زمین،اى دارنده هیبت و شکوه اى مهربانترین مهربانان،خدایا!به حق این دعا…
تا آخر انچه گذشت.و علاّمه مجلسى از کتاب«مصباح» سیّد ابن باقى نقل کرده که بعد از دعاى سمات این دعا را بخواند:
اللَّهُمَّ بِحَقِّ هَذَا الدُّعَاءِ وَ بِحَقِّ هَذِهِ الْأَسْمَاءِ الَّتِی لا یَعْلَمُ تَفْسِیرَهَا
وَ لا تَأْوِیلَهَا وَ لا بَاطِنَهَا وَ لا ظَاهِرَهَا غَیْرُکَ أَنْ تُصَلِّیَ عَلَى مُحَمَّدٍ
وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَنْ تَرْزُقَنِی خَیْرَ الدُّنْیَا وَ الْآخِرَهِ .
خدایا!به حق این دعا و به حق این نامهایى که نه تفسیر و تأویلش و نه باطن و ظاهرش را کسى جز تو نمىداند، از تو خواستارم که بر محمّد و خاندان محمّد درود فرستى و خیر دنیا و آخرت را روزىام گردانى.
پس حاجات خودرا بخواهد و بگوید
وَ افْعَلْ بِی مَا أَنْتَ أَهْلُهُ وَ لا تَفْعَلْ بِی مَا أَنَا أَهْلُهُ وَ آنْتَقِمْ لِی مِنْ فُلانِ بْنِ فُلانٍ
با من انچه شایسته تو است انجام ده نه انچه سزاوار من است و انتقام مرا از فلان فرزند فلان بگیر
و نام دشمن را بگوید،سپس بگوید:
وَ اغْفِرْ لِی مِنْ ذُنُوبِی مَا تَقَدَّمَ مِنْهَا وَ مَا تَأَخَّرَ
وَ لِوَالِدَیَّ وَ لِجَمِیعِ الْمُؤْمِنِینَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ وَ وَسِّعْ عَلَیَّ مِنْ
حَلالِ رِزْقِکَ وَ اکْفِنِی مَئُونَهَ إِنْسَآنِ سَوْءٍ وَ جَارِ سَوْءٍ وَ سُلْطَآنِ سَوْءٍ
وَ قَرِینِ سَوْءٍ وَ یَوْمِ سَوْءٍ وَ سَاعَهِ سَوْءٍ وَ آنْتَقِمْ لِی مِمَّنْ یَکِیدُنِی وَ مِمَّنْ یَبْغِی عَلَیَّ وَ یُرِیدُ
بِی وَ بِأَهْلِی وَ أَوْلادِی وَ إِخْوَآنِی وَ جِیرَآنِی وَ قَرَابَاتِی مِنَ الْمُؤْمِنِینَ
وَ الْمُؤْمِنَاتِ ظُلْما إِنَّکَ عَلَى مَا تَشَاءُ قَدِیرٌ وَ بِکُلِّ شَیْءٍ عَلِیمٌ آمِینَ رَبَّ الْعَالَمِینَ .
گناهانم را انچه بوده و انچه خواهد بود بیامبرز و پدر و مادرم و همه ی مردان و زنان باایمان را مشول آمرزشت قرار داده و بر من از روزى حلالت وسعت عنایت کن و مرا از شر انسان بد و همسایه بد و سلطان بد و همنشین بد و روز بد و ساعت بد کفایت فرما و از کسى که بر من حیله مى ورزد و بر من ظلم مى کنم انتقام بگیر و هم انتقام بگیر ازآنکه بخواهد
بر من و خانواده ام و فرزندانم و برادرانم و همسایگانم و نزدیکانم از مردان و زنان باایمان ظلم روا کند،همانا تو بر آنچه بخواهى توانایى و به هر چیز دانایى،دعایم را اجابت کن اى پروردگار جهانیان.
بعد بگوید:
اللَّهُمَّ بِحَقِّ هَذَا الدُّعَاءِ تَفَضَّلْ عَلَى فُقَرَاءِ الْمُؤْمِنِینَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ بِالْغِنَى وَ الثَّرْوَهِ وَ
عَلَى مَرْضَى الْمُؤْمِنِینَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ بِالشِّفَاءِ وَ الصِّحَّهِ وَ
عَلَى أَحْیَاءِ الْمُؤْمِنِینَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ بِاللُّطْفِ وَ الْکَرَامَهِ وَ عَلَى أَمْوَاتِ الْمُؤْمِنِینَ
وَ الْمُؤْمِنَاتِ بِالْمَغْفِرَهِ وَ الرَّحْمَهِ وَ عَلَى مُسَافِرِی الْمُؤْمِنِینَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ بِالرَّدِّ إِلَى أَوْطَآنِهِمْ سَالِمِینَ
غَآنِمِینَ بِرَحْمَتِکَ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ وَ صَلَّى اللَّهُ عَلَى سَیِّدِنَا مُحَمَّدٍ
خَاتَمِ النَّبِیِّینَ وَ عِتْرَتِهِ الطَّاهِرِینَ وَ سَلَّمَ تَسْلِیما کَثِیرا.
خدایا!به حق این دعا بر تهیدستان از مردان و زنان با ایمان توانگرى و ثروت عطا فرما و بر بیماران اهل ایمان از مردان و زنان بهبودى و تندرستى ببخش و بر مؤمنین و مؤمنات در قید حیات با لطف و کرامت و بر مؤمنین و مومنات از دنیا رفته با آمرزش و رحمت،و بر مؤمنین و مؤمنات سفر کرده با برگشت
به وطنهاى خویش در لباس سلامت و بهرهمندى عنایت فرما،به رحمتت اى مهربانترین مهربانان و درود خدا بر سرور ما محمّد پایانبخش پیامبران و بر خاندان پاکش و هم درود بسیار خدا بر ایشان
ابن فهد حلّى فرموده است:پس از دعاى سمات مستحب است بگویى:
اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِحُرْمَهِ هَذَا الدُّعَاءِ وَ بِمَا فَاتَ مِنْهُ مِنَ الْأَسْمَاءِ
وَ بِمَا یَشْتَمِلُ عَلَیْهِ مِنَ التَّفْسِیرِ وَ التَّدْبِیرِ الَّذِی لا یُحِیطُ
بِهِ إِلا أَنْتَ أَنْ تَفْعَلَ بِی کَذَا وَ کَذَا و بجاى کذا و کذا
خدایا!از تو تقاضای مى کنم به احترام این دعا و به انچه از نامهایت که در آن نیامده و به انچه در بردار از تفسیر و تدبیرى که جز تو کسى بر آن احاطه ندارد،که با من چنین و چنان کنى
