تندخوانی (تحدیر ) سوره واقعه + متن و ترجمه همراه با فضیلت سوره واقعه
فضیلت سوره واقعه در جزء بیست‌وهفتم قرآن کریم قرار دارد و قسمت کوچکی از اواخر این جزء را در برگرفته است. واقعه تنها نام این سوره‌ی مبارکه است این کلمه در نخستین آیه این سوره مبارکه آمده است. سوره واقعه در «مکّه» نازل شده و داراى ۹۶ آیه است.
تحدیر (تندخوانی) قرآن کریم سوره واقعه
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم
إِذَا وَقَعَتِ الْوَاقِعَهُ ﴿١﴾ لَیْسَ لِوَقْعَتِهَا کَاذِبَهٌ ﴿٢﴾
خَافِضَهٌ رَافِعَهٌ ﴿٣﴾ إِذَا رُجَّتِ الأرْضُ رَجًّا ﴿۴﴾
وَبُسَّتِ الْجِبَالُ بَسًّا ﴿۵﴾ فَکَانَتْ هَبَاءً مُنْبَثًّا ﴿۶﴾
وَکُنْتُمْ أَزْوَاجًا ثَلاثَهً ﴿٧﴾ فَأَصْحَابُ الْمَیْمَنَهِ مَا أَصْحَابُ الْمَیْمَنَهِ ﴿٨﴾
وَأَصْحَابُ الْمَشْأَمَهِ مَا أَصْحَابُ الْمَشْأَمَهِ ﴿٩﴾ وَالسَّابِقُونَ السَّابِقُونَ ﴿١٠﴾
أُولَئِکَ الْمُقَرَّبُونَ ﴿١١﴾ فِی جَنَّاتِ النَّعِیمِ ﴿١٢﴾ ثُلَّهٌ مِنَ الأوَّلِینَ ﴿١٣﴾
وَقَلِیلٌ مِنَ الآخِرِینَ ﴿١۴﴾ عَلَى سُرُرٍ مَوْضُونَهٍ ﴿١۵﴾
مُتَّکِئِینَ عَلَیْهَا مُتَقَابِلِینَ ﴿١۶﴾ یَطُوفُ عَلَیْهِمْ وِلْدَانٌ مُخَلَّدُونَ ﴿١٧﴾
بِأَکْوَابٍ وَأَبَارِیقَ وَکَأْسٍ مِنْ مَعِینٍ ﴿١٨﴾ لا یُصَدَّعُونَ عَنْهَا وَلا یُنْزِفُونَ ﴿١٩﴾
وَفَاکِهَهٍ مِمَّا یَتَخَیَّرُونَ ﴿٢٠﴾ وَلَحْمِ طَیْرٍ مِمَّا یَشْتَهُونَ ﴿٢١﴾
وَحُورٌ عِینٌ ﴿٢٢﴾ کَأَمْثَالِ اللُّؤْلُؤِ الْمَکْنُونِ ﴿٢٣﴾ جَزَاءً بِمَا کَانُوا یَعْمَلُونَ ﴿٢۴﴾
لا یَسْمَعُونَ فِیهَا لَغْوًا وَلا تَأْثِیمًا ﴿٢۵﴾ إِلا قِیلا سَلامًا سَلامًا ﴿٢۶﴾ وَأَصْحَابُ الْیَمِینِ مَا أَصْحَابُ الْیَمِینِ ﴿٢٧﴾
فِی سِدْرٍ مَخْضُودٍ ﴿٢٨﴾ وَطَلْحٍ مَنْضُودٍ ﴿٢٩﴾ وَظِلٍّ مَمْدُودٍ ﴿٣٠﴾ وَمَاءٍ مَسْکُوبٍ ﴿٣١﴾ وَفَاکِهَهٍ کَثِیرَهٍ ﴿٣٢﴾
لا مَقْطُوعَهٍ وَلا مَمْنُوعَهٍ ﴿٣٣﴾ وَفُرُشٍ مَرْفُوعَهٍ ﴿٣۴﴾ إِنَّا أَنْشَأْنَاهُنَّ إِنْشَاءً ﴿٣۵﴾ فَجَعَلْنَاهُنَّ أَبْکَارًا ﴿٣۶﴾
عُرُبًا أَتْرَابًا ﴿٣٧﴾ لأصْحَابِ الْیَمِینِ ﴿٣٨﴾ ثُلَّهٌ مِنَ الأوَّلِینَ ﴿٣٩﴾ وَثُلَّهٌ مِنَ الآخِرِینَ ﴿۴٠﴾
وَأَصْحَابُ الشِّمَالِ مَا أَصْحَابُ الشِّمَالِ ﴿۴١﴾ فِی سَمُومٍ وَحَمِیمٍ ﴿۴٢﴾ وَظِلٍّ مِنْ یَحْمُومٍ ﴿۴٣﴾
لا بَارِدٍ وَلا کَرِیمٍ ﴿۴۴﴾ إِنَّهُمْ کَانُوا قَبْلَ ذَلِکَ مُتْرَفِینَ ﴿۴۵﴾ وَکَانُوا یُصِرُّونَ عَلَى الْحِنْثِ الْعَظِیمِ ﴿۴۶﴾
وَکَانُوا یَقُولُونَ أَئِذَا مِتْنَا وَکُنَّا تُرَابًا وَعِظَامًا أَئِنَّا لَمَبْعُوثُونَ ﴿۴٧﴾ أَوَآبَاؤُنَا الأوَّلُونَ ﴿۴٨﴾
قُلْ إِنَّ الأوَّلِینَ وَالآخِرِینَ ﴿۴٩﴾ لَمَجْمُوعُونَ إِلَى مِیقَاتِ یَوْمٍ مَعْلُومٍ ﴿۵٠﴾ ثُمَّ إِنَّکُمْ أَیُّهَا الضَّالُّونَ الْمُکَذِّبُونَ ﴿۵١﴾
لآکِلُونَ مِنْ شَجَرٍ مِنْ زَقُّومٍ ﴿۵٢﴾ فَمَالِئُونَ مِنْهَا الْبُطُونَ ﴿۵٣﴾ فَشَارِبُونَ عَلَیْهِ مِنَ الْحَمِیمِ ﴿۵۴﴾
فَشَارِبُونَ شُرْبَ الْهِیمِ ﴿۵۵﴾ هَذَا نُزُلُهُمْ یَوْمَ الدِّینِ ﴿۵۶﴾ نَحْنُ خَلَقْنَاکُمْ فَلَوْلا تُصَدِّقُونَ ﴿۵٧﴾
أَفَرَأَیْتُمْ مَا تُمْنُونَ ﴿۵٨﴾ أَأَنْتُمْ تَخْلُقُونَهُ أَمْ نَحْنُ الْخَالِقُونَ ﴿۵٩﴾
نَحْنُ قَدَّرْنَا بَیْنَکُمُ الْمَوْتَ وَمَا نَحْنُ بِمَسْبُوقِینَ ﴿۶٠﴾ عَلَى أَنْ نُبَدِّلَ أَمْثَالَکُمْ وَنُنْشِئَکُمْ فِی مَا لا تَعْلَمُونَ ﴿۶١﴾
وَلَقَدْ عَلِمْتُمُ النَّشْأَهَ الأولَى فَلَوْلا تَذَکَّرُونَ ﴿۶٢﴾ أَفَرَأَیْتُمْ مَا تَحْرُثُونَ ﴿۶٣﴾ أَأَنْتُمْ تَزْرَعُونَهُ أَمْ نَحْنُ الزَّارِعُونَ ﴿۶۴﴾
لَوْ نَشَاءُ لَجَعَلْنَاهُ حُطَامًا فَظَلْتُمْ تَفَکَّهُونَ ﴿۶۵﴾ إِنَّا لَمُغْرَمُونَ ﴿۶۶﴾ بَلْ نَحْنُ مَحْرُومُونَ ﴿۶٧﴾
أَفَرَأَیْتُمُ الْمَاءَ الَّذِی تَشْرَبُونَ ﴿۶٨﴾ أَأَنْتُمْ أَنْزَلْتُمُوهُ مِنَ الْمُزْنِ أَمْ نَحْنُ الْمُنْزِلُونَ ﴿۶٩﴾
لَوْ نَشَاءُ جَعَلْنَاهُ أُجَاجًا فَلَوْلا تَشْکُرُونَ ﴿٧٠﴾ أَفَرَأَیْتُمُ النَّارَ الَّتِی تُورُونَ ﴿٧١﴾
أَأَنْتُمْ أَنْشَأْتُمْ شَجَرَتَهَا أَمْ نَحْنُ الْمُنْشِئُونَ ﴿٧٢﴾ نَحْنُ جَعَلْنَاهَا تَذْکِرَهً وَمَتَاعًا لِلْمُقْوِینَ ﴿٧٣﴾
فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّکَ الْعَظِیمِ ﴿٧۴﴾ فَلا أُقْسِمُ بِمَوَاقِعِ النُّجُومِ ﴿٧۵﴾ وَإِنَّهُ لَقَسَمٌ لَوْ تَعْلَمُونَ عَظِیمٌ ﴿٧۶﴾
إِنَّهُ لَقُرْآنٌ کَرِیمٌ ﴿٧٧﴾ فِی کِتَابٍ مَکْنُونٍ ﴿٧٨﴾ لا یَمَسُّهُ إِلا الْمُطَهَّرُونَ ﴿٧٩﴾ تَنْزِیلٌ مِنْ رَبِّ الْعَالَمِینَ ﴿٨٠﴾
أَفَبِهَذَا الْحَدِیثِ أَنْتُمْ مُدْهِنُونَ ﴿٨١﴾ وَتَجْعَلُونَ رِزْقَکُمْ أَنَّکُمْ تُکَذِّبُونَ ﴿٨٢﴾ فَلَوْلا إِذَا بَلَغَتِ الْحُلْقُومَ ﴿٨٣﴾
وَأَنْتُمْ حِینَئِذٍ تَنْظُرُونَ ﴿٨۴﴾ وَنَحْنُ أَقْرَبُ إِلَیْهِ مِنْکُمْ وَلَکِنْ لا تُبْصِرُونَ ﴿٨۵﴾ فَلَوْلا إِنْ کُنْتُمْ غَیْرَ مَدِینِینَ ﴿٨۶﴾
تَرْجِعُونَهَا إِنْ کُنْتُمْ صَادِقِینَ ﴿٨٧﴾ فَأَمَّا إِنْ کَانَ مِنَ الْمُقَرَّبِینَ ﴿٨٨﴾ فَرَوْحٌ وَرَیْحَانٌ وَجَنَّهُ نَعِیمٍ ﴿٨٩﴾
وَأَمَّا إِنْ کَانَ مِنْ أَصْحَابِ الْیَمِینِ ﴿٩٠﴾ فَسَلامٌ لَکَ مِنْ أَصْحَابِ الْیَمِینِ ﴿٩١﴾
وَأَمَّا إِنْ کَانَ مِنَ الْمُکَذِّبِینَ الضَّالِّینَ ﴿٩٢﴾ فَنُزُلٌ مِنْ حَمِیمٍ ﴿٩٣﴾ وَتَصْلِیَهُ جَحِیمٍ ﴿٩۴﴾
إِنَّ هَذَا لَهُوَ حَقُّ الْیَقِینِ ﴿٩۵﴾ فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّکَ الْعَظِیمِ ﴿٩۶﴾
به نام خداوند بخشنده مهربان
هنگامی که آن واقعه بزرگ (قیامت) واقع می‌گردد. (۱)
که در وقوعش هیچ کذب و جای هیچ شک و ریب نیست. (۲)
آن روز (قومی را به دوزخ) خوار و ذلیل کند و (طایفه‌ای را به جنّت) سربلند و رفیع گرداند. (۳)
آن‌گاه که زمین شدید به حرکت و لرزه در آید. (۴)
و کوههای سخت متلاشی شوند. (۵)
و مانند ذرّات گرد در هوا پراکنده گردند. (۶)
و شما خلایق بر سه دسته مختلف شوید. (۷)
گروهی راستان، اصحاب یمین باشند که چقدر حالشان (در بهشت ابد) نیکوست! (۸)
و گروهی ناراستان، اصحاب شومی و شقاوتند که چقدر روزگارشان (در دوزخ) سخت است. (۹)
و (طایفه سوم) آنان که (مشتاقانه در ایمان) بر همه پیشی گرفتند و (در اطاعت خدا و رسول) مقام تقدم یافتند. (۱۰)
آنان به حقیقت مقربان درگاهند. (۱۱)
آنان در بهشت پرنعمت جاودانی متنعّمند. (۱۲)
آنها جمعی بسیار از امم پیشینیان هستند. (۱۳)
و عدّه قلیلی از متأخّران (یا بسیاری از مقدّمان امّت محمّد ص و قلیلی از مردم آخر زمان این امّت باشند). (۱۴)
آنان بر سریرهای زربفت مرصّع به انواع جواهر تکیه زنند. (۱۵)
همه (شادان) با یاران و دوستان رو به روی یکدیگر بر آن سریرهای عزّت می‌نشینند. (۱۶)
و پسرانی زیبا که حسن و جوانیشان همیشگی و ابدی است گرد آنها به خدمت می‌گردند. (۱۷)
با کوزه‌ها (ی بلورین) و مشربه‌ها (ی زرّین) و جام‌های پر از شراب ناب. (۱۸)
نه هرگز از آنها (هر چه نوشند) دردسری یابند و نه مستی عقل و رنج خمار کشند. (۱۹)
و میوه خوش از هر چه برگزینند، (۲۰)
و گوشت مرغان و هر غذا که مایل باشند، (۲۱)
و زنان سیه‌چشم زیباصورت، (۲۲)
که (در بهاء و لطافت) چون درّ و لؤلؤ مکنونند (بر آنها مهیّاست). (۲۳)
(این نعمتهای الهی) پاداش اعمال نیک آن بهشتیان است. (۲۴)
نه آنجا هیچ حرفی لغو و بیهوده شنوند و نه به یکدیگر گناهی بربندند. (۲۵)
هیچ جز سلام و تحیّت و احترام هم نگویند و نشنوند. (۲۶)
و اصحاب یمین هم چه خوش روزگارند! (۲۷)
در سایه درختان سدر پرمیوه بی‌خار. (۲۸)
و درختان پربرگ سایه‌دار. (۲۹)
و در سایه بلند درختان. (۳۰)
و در طرف نهر آبهای روان زلال. (۳۱)
و میوه‌های بسیار. (۳۲)
که هیچ وقت منقطع نشود و هیچ کس بهشتیان را از آن میوه‌ها منع نکند. (۳۳)
و فرشهای پربها (یا فراش و زنان زیبا). (۳۴)
که آنها را ما در کمال حسن و زیبایی بیافریده‌ایم. (۳۵)
و همیشه آن زنان را با کره گردانیده‌ایم. (۳۶)
و شوهر دوست و با غنج و ناز و جوان و همسالان دلنواز. (۳۷)
این نعمتهای بهشتی مخصوص اصحاب یمین است. (۳۸)
که جمعی از پیشینیان، (۳۹)
و جمعی از امت رسول آخر زمان هستند. (۴۰)
و اما اصحاب شومی و شقاوت (که نامه عملشان به دست چپ است) چقدر روزگارشان سخت است! (۴۱)
آنها در عذاب باد سموم و آب گرم باشند. (۴۲)
و سایه‌ای از دود آتش دوزخ. (۴۳)
که نه هرگز سرد شود و نه خوش نسیم گردد. (۴۴)
این عذاب آنها را بدین سبب است که از این پیش به ناز و نعمت پرداختند. (۴۵)
و بر گناه بزرگ (شرک و عناد) لجاجت و اصرار داشتند. (۴۶)
و دایم می‌گفتند: آیا ما چون مردیم و خاک و استخوان پوسیده شدیم باز هم ما زنده می‌شویم؟ (۴۷)
و آیا پدران گذشته ما زنده خواهند شد؟ (۴۸)
بگو: البته تمام خلق اولین و آخرین، (۴۹)
همه در وعده گاه روز معیّن محشر گرد آورده می‌شوند. (۵۰)
آن گاه شما ای گمراهان منکر (قیامت). (۵۱)
از درخت زقّوم تلخ دوزخ البته خواهید خورد. (۵۲)
تا آنکه شکم را از آن پر می‌سازید. (۵۳)
آن‌گاه همه از آب گرم جهنم بر روی آن می‌آشامند. (۵۴)
بدان‌سان از عطش، آن آب را می‌نوشید که شتران تشنه آب می‌آشامند. (۵۵)
این است طعام و شراب کافران در روز جزا. (۵۶)
ما شما را بیافریدیم پس چرا تصدیق نمی‌کنید؟ (۵۷)
آیا ندیدید (و به حقیقت در نیافتید) که نخست شما نطفه‌ای (بی‌قدر و قابلیّت) بودید؟ (۵۸)
آیا شما خود آن نطفه را (به صورت فرزند انسان) می‌آفرینید یا ما آفریننده‌ایم؟ (۵۹)
ما مرگ را بر همه شما مقدّر ساختیم و هیچ کس بر قدرت ما سبق نتواند برد. (۶۰)
در اینکه شما را فانی کرده و خلقی دیگر مثل شما بیافرینیم و شما را به صورتی (در جهانی دیگر) که اکنون از آن بی‌خبرید برانگیزیم. (۶۱)
و بی‌شک شما از نشأه اوّل خود آگاه شدید (که از عدم به وجودتان آوردیم) پس چرا متذکر (عالم آخرت) نمی‌شوید؟ (۶۲)
آیا دیدید تخمی را که در زمین می‌کارید؟ (۶۳)
آیا شما آن تخم را می‌رویانید یا ما رویاننده‌ایم؟ (۶۴)
اگر ما بخواهیم کشت و زرع شما را خشک و تباه می‌سازیم تا با حسرت و ندامت به سخنان بیهوده پردازید. (۶۵)
(و گویید) که ما سخت در زیان و غرامت افتادیم. (۶۶)
بلکه به کلی محروم گردیدیم. (۶۷)
آیا آبی را که شما می‌نوشید متوجهید؟ (۶۸)
آیا شما آن آب را از ابر فرو ریختید یا ما نازل ساختیم؟ (۶۹)
اگر می‌خواستیم آن آب را شور و تلخ می‌گردانیدیم، پس چرا شکرگزاری نمی‌کنید؟! (۷۰)
آیا آتشی که روشن می‌کنید می‌نگرید؟ (۷۱)
آیا شما درخت آن را آفریدید یا ما آفریدیم؟ (۷۲)
ما آن را مایه پند و عبرت و توشه مسافران (کوه و بیابان عالم) گردانیدیم. (۷۳)
پس (ای رسول) به نام بزرگ خدای خود تسبیح گو. (۷۴)
سوگند به مواقع نزول ستارگان (یا آیات کریمه قرآن). (۷۵)
و این سوگند اگر بدانید بسی سوگند بزرگی است. (۷۶)
که این قرآن کتابی بسیار بزرگوار و سودمند و گرامی است. (۷۷)
که در لوح محفوظ سرّ حق مقام دارد. (۷۸)
که جز دست پاکان (و فهم خاصّان) بدان نرسد. (۷۹)
تنزیلی از پروردگار عالم است. (۸۰)
آیا با این سخن (آسمانی) باز انکار و نفاق می‌ورزید؟ (۸۱)
و بهره خود را تکذیب آن قرار می‌دهید؟ (۸۲)
پس چرا هنگامی که جان کسی به گلو رسد. (۸۳)
و شما وقت مرگ (بر بالین آن مرده حاضرید و او را) می‌نگرید. (۸۴)
و ما به او از شما نزدیکتریم لیکن شما بصیرت ندارید. (۸۵)
پس چرا اگر حیات به دست شما و طبیعت است و شما را آفریننده‌ای نیست. (۸۶)
روح را دوباره به بدن مرده باز نمی‌گردانید اگر راست می‌گویید؟ (۸۷)
پس (بدانید آن که بمیرد) اگر از مقربان درگاه خداست. (۸۸)
آنجا در آسایش و نعمت و بهشت ابدی است. (۸۹)
و اگر از اصحاب یمین است. (۹۰)
پس (وی را بشارت دهید که) تو را (از هر رنج و درد و الم) ایمنی و سلامت است. (۹۱)
و اما اگر از منکران و گمراهان است. (۹۲)
نصیبش حمیم جهنم است. (۹۳)
و جایگاهش آتش دوزخ است. (۹۴)
این (وعد و وعید) البته یقین و حق و حقیقت است. (۹۵)
پس به نام بزرگ خدای خود تسبیح گوی. (۹۶)
فضیلت سوره واقعه
در «تاریخ القرآن» از «ابن ندیم» نقل شده که سوره ی واقعه چهل و چهارمین سوره هایى است که بر پیغمبر اکرم صلّى اللّه علیه و آله نازل شده قبل از سوره واقعه سوره «طه» و بعد از آن «شعرا» بوده است.
سوره ی واقعه همان گونه که از لحن آن پیداست، و مفسران نیز تصریح کرده اند در مکّه نازل شده است، هر چند بعضى گفته اند آیه ۸۱ و ۸۲ سوره واقعه در مدینه نازل گردیده، ولى دلیلى براى این گفته در دست نیست، و نشانهاى در آیات سوره واقعه بر این ادعا وجود ندارد.
سوره ی واقعه چنانکه از نامش پیداست از قیامت و ویژگیهاى آن سخن میگوید، و این معنى در تمام آیات ۹۶ گانه سوره واقعه مسأله اصلى است.
محتواى سوره واقعه در هشت بخش :
۱- آغاز ظهور قیامت و حوادث سخت و وحشتناک مقارن آن.
۲- گروه بندى انسانها در آن روز و تقسیم آنها به «اصحاب الیمین»، «اصحاب الشمال» و «مقربین».
۳- بحث مشروحى از مقامات «مقربین» و انواع پاداشهاى آنها در بهشت.
۴- بحث مشروحى درباره «اصحاب الیمین» و انواع مواهب الهى بر آنها.
۵- بحثى درباره «اصحاب الشمال» و مجازاتهاى دردناک آنها در دوزخ.
۶- ذکر دلائل مختلفى پیرامون مسأله معاد از طریق بیان قدرت خداوند، و خلقت انسان از نطفه ناچیز، و تجلّى حیات در گیاهان، و نزول باران.
۷- ترسیمى از حالت احتضار و انتقال از این جهان به جهان دیگر.
۸- نظر اجمالى دیگرى روى پاداش و کیفر مؤمنان و کافران.
آثار ، برکات و خواص حواندن سوره واقعه :
هر کس در هر شب جمعه سوره واقعه را بخواند خداوند وی را دوست بدارد
۱) از فضیلت خواندن سوره واقعه رفع فقر و تنگدستی است
هر کس سوره واقعه را هر شب بخواند هیچ تنگدستی و گرفتاری به او نمی رسد. رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم فرموده اند: سوره واقعه را به زنانتان یاد دهید زیرا آن سوره بی نیاز کننده است.
در داستان جالبی درباره عبدالله بن مسعود آمده است: عبدالله بن مسعود صحابی بزرگوار رسول خدا صلی الله علیه وآله وسلم بیمار شد. خلیفه وقت، عثمان بن عفان، به دیدار او رفت و ناراحت و نگرانی در چهره او دید از او پرسید: چرا ناراحتی و آه و ناله می کنی؟
گفت: گناهکارم. پرسید: چه می خواهی؟ گفت: رحمت خداوند را،
پرسید: آیا نیاز به پزشک داری؟ گفت: طبیب حقیقی مرا بیمار کرده است.
پرسید: آیا می خواهی کمک مالی به تو بکنم؟ گفت: آن زمان که نیاز داشتم ندادی و اکنون نیازی ندارم.
عثمان گفت: پول می دهم برای دخترانت باشد. ابن مسعود گفت: آنها نیازی ندارند. چون به ایشان گفته ام که همواره سوره وقعه را قرائت نمایند که هیچ گاه نیازمند نخواهند شد.
۲) سوره واقعه باعث ایجاد برکت در زندگی می شود
پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله وسلم فرمودند: اگر سوره واقعه را بنویسند و در خانه بگذارند موجب افزایش خیر و برکت می شود و هر کس به قرائت آن مداومت ورزد، فقر از او برطرف می شود و در آن افزایش حفظ و توفیقات و وسعت در مال وجود دارد.
۳) محبوبیت نزد خدا از فواید سوره واقعه است
امام صادق علیه السلام فرموده است: هر کس در هر شب جمعه سوره واقعه را قرائت کند، خداوند او را دوست دارد و او را محبوب همه مردم می گرداند و هرگز در دنیا ناراحتی، فقر و تنگدستی و آفتی از آفات دنیا به او نخواهد رسید و از همراهان و رفیقان امیرالمؤمنین علیه السلام خواهد بود. و این سوره ویژه امیرالمومنین علی علیه السلام است و هیچ کس در آن شرکت ندارد.
۴) یکی دیگر از برکات و خواص سوره واقعه آسانی مرگ و بخشش اموات است
از امام صادق علیه السلام نقل شده است: سوره واقعه دارای منافع و بهره های زیادی است که قابل شمارش نیست. از جمله فواید این سوره آن است که اگر برای مرده ای خوانده شود، خداوند او را می امرزد و اگر برای کسی که در حال احتضار و مرگ است بخواند، مرگ و خروج روحش به اذن خدا آسان می شود.
۵) سوره واقعه باعث آسان شدن زایمان می شود
به همراه داشتن نوشته سوره واقعه موجب آسانی زایمان می شود.
پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله وسلم فرمودند: اگر سوره واقعه را بنویسند و در خانه بگذارند موجب افزایش خیر و برکت می شود و هر کس به قرائت آن مداومت ورزد، فقر از او برطرف می شود و در آن افزایش حفظ و توفیقات و وسعت در مال وجود دارد.
ختم مجرب سوره واقعه :
خواص سوره واقعه,سوره واقعه,ختم مجرب سوره واقعه
هر کس سوره واقعه را قرائت نماید او از گروه غافلان نیست
۱) جهت برآورده شدن حاجات شرعی و ادای دین
۴۰ شب، هر شب یک بار سوره « واقعه، مزمل، لیل، انشراح» را بخواند و بعد از تلاوت این سوره ها دعای زیر را بخواند. که بسیار مجرب است:
«یا رازق السائلین، یا راحم المساکین، یا ولی المؤمنین، یا غیاث المستغیثین، یا ارحم الراحمین، صل علی محمد و آل محمد واکفنی حلالک عن حرامک و بطاعتک عن معصیتک و بفضلک عمّن سواک، یا اله العالمین و صلی الله محمد و آله اجمعین»
۲)جهت زیاد شدن رزق و روزی و وسعت معیشت
از شب شنبه شروع کند و هر شب ۳ بار سوره واقعه را تلاوت کند و استثنائاً در شب جمعه ۸ بار بخواند و این عمل را ۵ هفته اجرا کند و قبل از تلاوت سوره واقعه هر بار این سوره این دعا را بخواند:
«اَللَّهُمَّ ارْزُقنا رِزْقاً حَلاَلاً طَیِّباً مِنْ غَیْرِ کَدٍّ اِسْتَجِب دَعْوَتَنَا مِنْ غَیْرِ رَدٍّ وَ اَعُوذُ مِنَ الْفَضِیحَتِین الفَقرا وَالدِّینِ وَاِدْفَعْ عَنِّی هَذَیْنِ بِحَقِّ الامَامِیْن الحسن وِالحُسَین بِرَحْمَتِکَ یاارحم الراحمین »
