خلاصه داستان قسمت ۲۶۳ سریال ترکی زن (کادین) (قسمت آخر)

وقتی بهار و انور جلوی تیمارستان می رسند، بهار با نگرانی همانجا جلوی در منتظر انور می ایستد. انور داخل محوطه می شود و شیرین با دیدن او خوشحال شده و در آغوشش می گیرد. شیرین به او می گوید: «بابا من حس خوبی دارم. دارم خوب میشم. قرصامو میخورم. منو از اینجا میبری؟ » انور با ناراحتی می گوید: «میدونی که نمیتونم این کارو کنم. باید درمان شی… ولی دکترت میگفت بهتر شدی.. این خبر خوبیه… » شیرین دوباره می گوید: «بابا وضعیت آدمای اینجارو نمیبینی؟ من اینجا چیکار دارم! میگم خوب شدم. » انور فقط می پرسد: «هفته ت چطوری گذشت دخترم؟ » شیرین می گوید: «هرروز روان درمانی انجام میدم و دارو میخورم. یعنی حالم خوبه! » بعد می پرسد: «آبجیم ادم معروفی شده آره؟ کتابشو دارم تموم میکنم! » انور از این بابت خوشحال می شود و می گوید: «آبجیت اینجاست. دم دره. برات از بورکی که مادرت میپخت درست کرده… » شیرین با هیجانی ظاهری می گوید: «جدی؟ میگفتی میومد تا هم بهش تبریک بگم و هم ازش به خاطر کارایی که کردم معذرت میخواستم! » کمی بعد که انور و شیرین دست در دست تا نزدیکی های در خروجی قدم برمیدارند، موقع خداحافظی انور دخترش را در آغوش می گیرد. ناگهان چشم شیرین به بهار می افتد و به سمتش حمله می کند و فریاد می زند: «گمشو! تو زندگی منو نابود کردی! از اینجا برو. همه چی به خاطر تو شد! » پرستارها به زور مانع شیرین می شوند و کشان کشان او را به اتاقش برمی گردانند. بهار با ترس به این صحنه خیره می شود.

همه برای عروسی آماده می شوند. عارف حسابی به خاطر امشب استرس دارد و وقتی رائف به وضعیت او می خندد می گوید: «میدونی من چند ساله به خاطر امروز منتظر موندم؟! » انور با دیدن فضیلت، از زیبایی او تعریف می کند. فصیلت هم از او دعوت می کند تا برای خوردن قهوه پایین بروند. جیدا و بهار آرایششان تمام شده. بهار کمی توی خودش است و وقتی جیدا دلیلش را می پرسد. بهار می گوید: «جیدا ببین چه روزایی رو پشت سر گذاشتیم… بعضی وقت ها همشون خیلی دور به نظر میان…» و به یاد اولین روزی که توی روی حکمت ایستاد تا از جیدا محافظت کند می افتد و خنده هایشان با ییلز و جیدا و آغوش مادرش می افتد و می گوید: «من هروقت تورو میبینم، یاد ییلز می افتم… هروقت به داداش انور نگاه میکنم مادرم رو کنارش میبینم… ناراحت میشم از این که چرا اونا تو این روزای خوب کنارمون نیستن… » بهار و جیدا در آغوش هم اشک می ریزند و فضیلت با دیدن آنها که آرایششان بهم ریخته، جا می خورد.

بالاخر مهمان ها هم از راه می رسند اما جیدا به خاطر این که هنوز امره و ساتیلمیش نیامده اند دلخور و نگران است. لحظات آخر، امره همراه مادر جیدا و ساتیلمیش از راه می رسند. آردا جلوتر از جیدا، آنها را می بیند و اول رو به جیدا می کند و می گوید:«مامان… » جیدا با تعجب و خوشحالی به سمت او برمی گردد که متوجه مادرش می شود. آردا به مادر جیدا هم نگاه می کند و می گوید: «مامانبزرگ… » پیرزن به سمت او می رود و با بغض در آغوشش می گیرد. بعد هم جیدا را در آغوش می گیرد. جیدا از دیدن او خوشحال می شود و اشک می ریزد… کمی بعد عروس ها و دامادها در جایگاه خودشان می نشینند. عاقد خطبه را می خواند و وقتی نوبت به عارف می رسد، او مکث می کند و با خوشحالی میکروفون را روی میز می گذارد. بهار با تعجب به او نگاه می کند. عارف لبخند می زند و از جایش بلند می شود و فریاد می زند: «بله! » بعد از آن همه شروع به رقص و شادی می کنند. بهار برای آن لحظه که همه دور هم شاد و خوشحال هستند لبخند می زند و بعد دم گوش عارف به او می گوید: «مرسی عارف… »

پایان.