خلاصه داستان قسمت ۱۱۵ سریال ترکی تردید (هرجایی)

در اتاق هتل، میران کنار ریان می نشیند و می گوید: «یک بار به من گفتی که نمیتوانی فکر کنی که من مرده باشم… من هم امروز قدرت فکر کردن به مرگ تو را نداشتم. من میخواهم کنار هم زندگی کنیم و با هم پیر شویم. » سپس دست و صورتشان را می شویند و هردو از اینکه از مرگ نجات یافته اند خوشحالند و بیشتر عاشق هم شده اند. ریان از میران قول می گیرد که در آن دنیا هم از همدیگر جدا نشوند. میران دست ها و چشم های او را می بوسد و می گوید که خیلی دوستش دارد. عزیزه نصفه شب، همراه افرادش به اتاق سلطان می رود و می گوید: «با اینکه میدانستی قرار است چه بلایی سرت بیاورم باز به خرابکاری هایت ادامه دادی. حالا باید تنبیه شوی. » سپس به افرادش دستور می دهد سلطان را سوار ماشین کنند و به تیمارستان ببرند. نصفه شب به هازار خبر می دهند که مادر زهرا، که در شهر دیگری زندگی می کند سکته قلبی کرده و زیر عمل است. هازار از زهرا می خواهد به دیدار مادرش برود. اما زهرا می گوید: «مادرم نمیداند نوه هایش چه شکلی هستند. او انتخاب خودش را سال ها پیش انجام داد و نخواست من را ببیند. » هازار می گوید: «مادر توست و در حقش بدی نکن. » اما زهرا نمی خواهد درمورد مخالفت مادرش با ازدواج خودش و هازار صحبت کند. همان شب هم نصوخ و عزیزه خواب به چشمشان نمی آید و هردو به آتش سوزی که سال ها پیش اتفاق افتاد و آن دو را از هم جدا کرد فکر می کنند. عزیزه به خود می گوید: «زمانش که فرا برسد خواهی فهمید که چرا تاوان دادی نصوخ! »

در هتل ریان کابوس می بیند و از خواب می پرد و به میران می گوید: «میدانم دل توام آشوب است ولی به خاطر من چیزی بروز نمیدهی. به نظر تو کی می تواند با ما این کار را بکند؟ » و ادامه می دهد که فقط کار عزیزه می تواند باشد. میران می گوید: «امکان ندارد وقتی من و الیف در خانه باغ هستیم آنجا را آتش بکشد. » وقتی صبح از خواب بیدار می شوند ریان هنوز نگران است و می گوید: «دیشب کم مانده بود بمیری. » میران مانع ادامه حرف او می شود و می گوید: «دیشب گذشت و امروز انگار که هیچ اتفاقی نیفتاده خورشید طلوع کرده. کنار تو بودن برای من کافیست. » و وقتی ریان از اتاق بیرون می رود و میران تنها می شود، به نگهبان زنگ می زند و می گوید: «زود پیدا کنید و ببنید اتش سوزی کار که بود! » و در دل می گوید: «ریان اگر بدانی چه ترسی توی دلم دارم…. » نصوخ به همراه دوستش یوسف به مزرعه سوخته برمی گردند. نصوخ یاد گذشته ای می افتد که با یوسف برای کاری به مسافرت می روند و وقتی برمی گردند عایشه به همراه خانواده اش در آتش سوخته و از بین رفته اند. عایشه قبل از رفتن از او خواسته بود تنهایش نگذارد چون مادر نصوخ با او لج است و می ترسد. ولی نصوخ قول داده بود به محض برگشتن عروسی خواهند کرد. نصوخ گریه کنان به یوسف می گوید: «نباید میرفت و عایشه را تنها میگذاشت. » و به یوسف سفارش می کند که وقتی مرد او را در کنار عایشه به خاک بسپارند. زهرا صبح از خواب می پرد و با دیدن هازار می گوید: «من باید به دیدن مادرم بروم. ولی نگران تو و ریان هستم… » هازار می گوید: «من و میران مواظب ریان هستیم و نگران من هم نباش. چون عزیزه قصد کشتن ما را ندارد. فقط می خواهد ما را عذاب بدهد. » زهرا کمی خیالش راحت می شود.