چهارشنبه سوری در سال ۱۴۰۰ چه روزی است؟

تمام ملت ها و جوامع گوناگون در سراسر نقاط جهان، دارای آداب و رسوم و سنت های خاص خود می باشند. مردم ایران زمین نیز از موضوع استثاء نیستند! چهارشنبه سوری؛ سنتی کهن و قدیمی. چهارشنبه سوری یکی از آیین های نوروزی است که آمیزه ای از چند رسم متفاوت نیز به شمار می آید. چهارشنبه سوری در سال ۱۴۰۰ برابر است با روز سه شنبه، ۲۴ اسفند سال ۱۴۰۰

تاریخ دقیق جشن چهارشنبه سوری در تقویم سال ۱۴۰۰

تاریخ جشن چهارشنبه سوری در تقویم شمسی برابر است با :

روز سه شنبه ۲۴ ماه اسفند سال ۱۴۰۰

تاریخ جشن چهارشنبه سوری در تقویم قمری برابر است با :

روز ۱۲ماه شعبان سال ۱۴۴۳

تاریخ جشن چهارشنبه سوری در تقویم  میلادی برابر است با :

روز ۱۵ ماه مارس سال ۲۰۲۲

آخرین چهارشنبه سال را چهارشنبه سوری می نامند در این شب خانواده ها دور همی های زیبایی دارند و از مهمترین آداب این شب پریدن از روی آتش می باشد که افراد خانواده یک به یک از روی آتش می پرند و شعر « زردی من از تو ، سرخی تو از من » را می خوانند . در هر شهری نیز بنا به رسوم آن شهر خوراکی های مخصوص آن شب را میل می کنند که معروفترینش آجیل چهار شنبه سوری می باشد . امیدواریم که رسم خرید مواد محترقه از این شب نیز برداشته شود .

چهارشنبه سوری به آخرین چهارشنبه ی قبل از حلول سال جدید، یعنی غروب سه شنبه، نه خود چهارشنبه گفته می شود! دقت داشته باشید سور به معنی “سرخ” می باشد و چون این جشن با برپا کردن آتش همراه است، به این نام مرسوم گردید.

لازم به بیان است شواهد دلالت بر آن دارد که این جشن مردمی، از اوایل قرن هفتم هجری به دست فراموشی سپرده شد! اما سپس بعدها با عناوینی دیگر از سده‌ های دهم در میان مردم معمول شد. هاشم رضی در کتاب “گاه شماری و جشن‌ های ایران باستان” درباره ی چهارشنبه سوری می نویسد: “ایرانیان در یکی از چند شب آخر سال، جشن سوری را که عادت و سنتی دیرینه بود، با آتش‌ افروزی همگانی بر پا می‌ کردند.”

در این شب، ایرانیان در همه ی شهرهای کشور برای دفع شر و بلا و برآورده شدن آرزوهای شان با برپایی آتش، مراسم باشکوهی برگزار می کنند و  و با خواندن این ترانه “زردی من از تو، سرخی تو از من” به این معنی که سرخی، تازگی و روشنایی آتش از آن من و زردی، مریضی و بدی من نیز از آن آتش، تا در آتش بسوزد و پاک شود؛ بیماری ها، ناراحتی ها و همچنین نگرانی های سال کهنه را به آتش می سپارند، تا سال نو را با آسودگی و شادی هر چه تمام آغاز کنند. به اید داشته باشید آتش در بین ما ایرانیان، از گذشته تاکنون مظهر نابودی تاریکی و سیاهی بوده است.

در این بین، مهم ترین و شاید جالب توچه ترین سرمنشایی که برای برگزاری مراسم چهارشنبه سوری گفته شده است، قیام مختار ثقفی است که به خون خواهی شهدای کربلا قیام کرده است!

همان گونه که می دانید در تقویم ایران باستان هر سال ۱۲ ماه و هر ماه ۳۰ روز بوده است! با این احتساب، طول سال عملا ۳۶۰ روز می شده است که با سال کامل شمسی ۵ روز و اندی فاصله داشته است. مردم در این روز آماده ی استقبال از سال نو می شدند و یا خانه تکانی و شستشو، آماده ی پذیرایی و استقبال از نوروز می گردیدند.

درباره تاریخچه ی چهارشنبه سوری بد نیست بدانید این آیین از آن جهت به غروب آخرین سه شنبه یا همان شب چهارشنبه موکول شده است که زرتشت، با رسیدگی حساب های گاه شماری به تنظیم و تدوین دقیق تقویم توفیق یافت و آن سالی بود که تحویل سال به سه شنبه ای مصادف شد که نیمه ی آن سه شنبه تا ظهر، جزئی از سال کهنه و نیمه ی بعد از ظهر جزو سال نو به حساب آمد؛ و چون آغاز هر روز را در نیمه ی شب همان روز می دانستند، بنابراین فردای آن سه شنبه را “نوروز” شناختند و شب را جشن گرفتند و آتش افروختند و از آن پس آن شب را “چهارشنبه سوری” قرار دادند.

یا در بیانی دیگر، در ایران باستان، روز چهارشنبه ی آخر سال نحوست داشته است و برای رفع این نحوست، آتش را که مظهر فروغ ایزدی بوده است، روشن می کردند و از روی آن می پریدند.

از دیگر رسوم رایج در شب چهارشنبه سوری می توان اسپند دود کردن، آجیل خوردن، فال گرفتن، فال گوش ایستادن یعنی در کوی و گذر به حرف عابران گوش دادن، قاشق زنی که به طور معمول زنان روی خود را می پوشانند و با قاشق، یا کلید به خانه ها در می زنند و در مقابل نبز صاحب خانه شیرینی، میوه، سوپ، آجیل، پسته، مغز بادام، فندق، انجیر، کشمش و یا پول در ظرف آن ها می گذاشت و… رانام برد. جالب است بدانید این باورها و رسم ها هنوز به کلی فراموش نشده اند.

درباره فال گرفتن جالب است بدانید که فال با حافظ، یکی از فال های شب چهار شنبه سوری است؛ ولی بهتر آن است که با “بولونی” فال گرفته شود! شاید این سوال پیش آید که بولونی چیست؟

دقت داشته باشید در همه ی خانه ها از این شیشه های دهان گشاد که بولونی نامیده می شود، پیدا می شود. در گذشته دخترها و بچه ها جمع می شدند؛ یک بولونی وسط می گذاشتند و همه کسانی که در فال گرفتن شرکت کرده اند، یک چیز در داخل آن می اندازند.! آن وقت به عده فال گیرها کاغذ چهار گوش درست می کنند و در بولونی می اندازند. یکی از دو بچه ی کوچک، که آن ها در دو طرف میز می نشانند، اشیایی را که در داخل بولونی است و دیگری یکی از آن کاغذها را بیرون می آورد. چیزی که در کاغذ نوشته شده است، فال خوشبختی صاحب آن نشانی است.

البته در گذشته این عقیده نیز وجود داشت که ارواح گذشتگان، در روز چهارشنبه سوری دوستان و یاران خود را نظاره می کنند!