استفاده از داروی ایبوپروفن در این ۹ مورد نامناسب و حتی خطرناک است
داروی ایبوپروفن هنگام بارداری خطرناک است
داروهای غیر استروئیدی برای جنین خطرناک هستند، چون خطر سقط جنین را در اوایل بارداری بالا میبرند و نقص قلبی در سه ماهه سوم، میشود. به جز این، پژوهشی روی مشکلات جنین ارتباط میان زنانی که ایبوپروفن را به هنگام سه ماهه اول مصرف کردند منجر به کاهش رشد تخمک در تخمدانهای جنین میشود که باروری آینده چنین دختری را دچار اختلال میکند. ایبوپروفن همچنین موقع آزمایش خون و زایمان هم خوب نیست چون منجر به افزایش خونریزی میشود. اگر گاهی اوقات در زمان بارداری نیاز به مسکن داشتید با پزشکتان صحبت کنید.
در صورت ابتلا به عفونت ادراری
چند سال پیش پژوهشگران گزارش دادند که داروهای غیر استروئیدی ممکن است برای درمان عفونت های ادراری مفید باشند. به جز امکان تسکین درد، ممکن است عود دوباره را کاهش دهند و همچنین به جلوگیری از استفاده از آنتی بیوتیکها کمک کنند که با توجه به تهدید مقاومت آنتی بیوتیکی، چیز خوبی است. پس مشکل چیست؟ داروهای ضد استروئیدی ممکن است واقعا هیچکدام از آن کارها را انجام ندهند. دکتر شروین میگوید: شواهد متناقضی در مقالات در مورد اثر داروی ایبوپروفن وجود دارد و آن وابستگی به آنتی بیوتیک است که مقایسه شده است. علاوه بر این پژوهشی دارویی گزارش میدهد که زنانی که فقط از ایبوپروفن برای درمان عفونت ادراری استفاده کردند، دوره بهبودیشان به طور متوسط ۳ روز بیشتر طولانیتر از آنتی بیوتیکها بود و به میزان کمی خطر بالاتر اختلالات را داشتند.
داروی ایبوپروفن و آرتروز
مبتلایان به آرتروز برای درد آرتروزی از گذشته، ایبوپروفن و سایر داروهای غیر استروئیدی را مصرف میکردند. اما به دلیل اثرات منفی آن روی سیستم گوارشی و قلبی عروقی، بعضی از بیماران بخصوص آنهایی که سابقه مشکلات معده یا قلبی دارند باید قبل از بالا انداختن ایبوپروفن، دوباره فکر کنند. یک تحقیق در سال ۲۰۱۷ منتشر شده در مجله قلب اروپا، اثرات روی فشار خون ناشی از انواع داروهای مسکن غیر استروئیدی (ایبوپروفن، ناپروکسن و سلکوکسیب) را بر بیماران مبتلا به روماتیسم و آرتریت روماتوئید، بررسی کردند. تمام داروها با افزایش خطر ابتلا به پرفشاری خون مرتبط بودند و ایبوپروفن با ۲۲/۲ درصد از بیماران در معرض خطر ابتلا به پرفشاری خون، ۱۹ درصد برای ناپروکسن و ۱۰/۳ برای سلکوکسیب بود.
به جز این، آنهایی که مبتلا به بیماری آرتریت روماتوئید بودند، داروهای غیر استروئیدی قادر به کنترل التهاب برای پیشگیری از صدمه بیشتر به مفاصل نیستند. چه میتوان کرد؟ داروهای ضد روماتیسمی اصلاح کننده بیماری همانند اصلاح کنندههای پاسخ زیستی هستند. گزینههای غیر دارویی همانند ورزش، فیزیوتراپی و حمام آب گرم میتواند موجب کاهش درد شود.
در صورتی که اهل نوشیدنیهای الکلی هستید
اگر اهل نوشیدنی های الکلی هستید و مشکل سردرد دارید بهتر است قبل از مصرف داروی ایبوپروفن پیش از مصرف کوکتل، دوباره فکر کنید. الکل میتواند معده را تحریک کند و بنابراین میتواند همانند داروهای غیر استروئیدی عمل کند. این دو مورد را کنار هم بگذارید و حساب کنید که چقدر احتمال صدمه زدن به معدهتان را بیشتر میکنید. دکتر شروین میگوید به دلیل افزایش خطر ابتلا به زخمهای معده، باید از مصرف الکل خودداری کنید. علاوه بر این مساله، الکل موجب صدمه به کبد میشود.
اگر قصد تمرینات سخت دارید
ورزشکاران جان سخت گاهی اوقات قبل از تمرین، یک ادویل مصرف میکنند تا زمان طولانی تری ورزش کنند. اما این کار در بهترین حالت، وقت تلف کردن است و در بدترین حالت بطور بالقوهای مضر است. دکتر لیلی روزنتال، پزشک و کارشناس سبک زندگی که به بیماران با مصرف طولانی مدت دارو، ایمنی و کارایی را آموزش میدهد. دکتر روزنتال که متخصص طب فیزیکی است، میگوید: شما باید به بدنتان گوش دهید و علت مشکلات را بفهمید. با ایبوپروفن درد را ساکت میکنید که در این صورت ممکن است متوجه شنوید که دارید به خودتان صدمه میزنید یا اینکه از کم کردن سرعتتان یا کمک گرفتن به وقت نیاز، ممانعت میکنید.
به جز این اگر خیلی شدید ورزش کنید مثلا ماراتونهای سخت، مصرف داروی ایبوپروفن میتواند به کلیه صدمه بزند که به وسیله ورزش شدید ایجاد میشود. در مقالهای در سال ۲۰۱۷، ماراتون نوردانی که ایبوپروفن مصرف کردند در یک مسافت ۵۰ مایلی (در کل ۱۲۰۰ میلی گرم) حدود ۱۸ درصد بیشتر دچار صدمه حاد به کلیه نسبت به آنهایی شدند که دارونما مصرف کردند. ورزشهای شدید با کشاندن جریان خون به عضلات برای افزایش دوره فعالیت، کار کلیه را شدید میکند، مصرف داروی ایبوپروفن پروستاگلندینها را کاهش میدهد که به نوبه خود، جریان خون را از کلیهها، منحرف میکند و موجب افزایش دو برابری فشار شدید روی کلیهها میشود.
علاوه بر این، قرص ایبوپروفن حتی ممکن است مفید نباشد. در تحقیقی منتشر شده در سال ۲۰۱۵، پژوهشگران دوندههای با تجربه را با هم تمرین دادند و تمرینات پایه را انجام داند سپس به هنگام تمرینهای شدید، درد عضلانی را در ساق پا احساس کردند. بعد سوژههای تحقیق ایبوپروفن یا دارونما مصرف کردند و به تمرین ادامه دادند. تفاوت آنها چه بود؟ اصولا هیچ. پژوهشگران میگویند یکی از دلایل احتمالی، ممکن است اثر دارو بر قلب باشد که جذب اکسیژن را به میزان لازم انجام میدهد و هر گونه اثری در کاهش درد را خنثی میکند.
اگر آسم دارید و داروی ایبوپروفن مصرف میکنید
ایبوپروفن و سایر داروهای غیر استروئیدی، ایجاد التهاب را بوسیله ممانعت از آنزیمی که تولید موادی به نام پروستاگلندین را کاهش میدهد، سرکوب میکند. مشکل این است که مداخله در پروستاگلندینها میتواند آسم را تشدید کند. مریلین ای موریس استاد و رئیس بخش علوم دارویی بوفالو توضیح میدهد به همین دلیل است که در بستههای ایبوپروفن هشدارهایی برای مبتلایان به آسم قرار داده شده است. کریگ میگوید: افراد مبتلا به آسم که به داروهای مسکن غیر استروئیدی همانند ایبوپروفن حساسیت دارند، این دارو میتواند یک اسپاسم برونشیتی مرگ آور برایشان ایجاد کند. این بیماران باید با پزشک خود در مورد گزینههای جایگزین برای کنترل درد، مشورت کنند.
منبع:
rd – مجله قرمز