زنبور درمانی برای درمان کدام بیماری ها موثر است؟

برای درمان متناسب با نوع بیماری افراد از نیش زنبور عسل، سم زنبور یا دیگر فرآورده‌ های زنبور عسل یا به بیان ساده تر از زنبور درمانی استفاده می‌کنند. زهر زنبور عسل مایعی است تلخ مزه، به رنگ روشن، دارای  بوی خاص و واکنش اسیدی که در مجاورت هوا به سرعت خشک می‌شود و در اثر خشک شدن مقدار قابل توجهی  آب آن از دست می‌رود.

زهر زنبور عسل ترکیب بسیار پیچیده‌ای دارد و دست کم ۸ نوع پروتئین در آن شناسایی شده است. مهم‌ ترین پروتئین‌ های زهر زنبور عسل عبارتند از: ملیتین ۱، فسفولیپاز ۲ A و آپامین ۳. پنج پروتئین دیگر شامل دوپامین، هیستامین ۵، پپتید منهدم کننده سلول مست ۶، مینامین ۷ و هیالورونیداز ۸ هستند.

میزان سمیّت زهر زنبور عسل بیشتر از زهر زنبور‌های خرمایی است. اما مشخص شده است که ترکیب زهر زنبور عسل مناطق مختلف یکسان است. زنبوردرمانی عوارضی به دنبال دارد که بروز آن‌ها در بدن چندان نگران‌کننده نیست. به عنوان مثال افرادی که بعد از زنبور درمانی دچار اختلال خواب، خارش، گرگرفتگی یا حالت تهوع می‌شوند نباید نگرانی چندانی داشته باشند، زیرا این علائم از جمله عوارضی است که در غالب بیماران پس از دریافت سم زنبور چه به صورت طبیعی و چه به صورت تزریقی دیده می‌شود و بعد از مدت زمان یک تا ۲ روز از بین می‌رود.

افراد می توانند از خمیر ماست و سدر برای کاهش میزان خارش بدن بعد از دریافت سم نیش زنبور استفاده کنند و با استفاده از این خمیر می‌توانند التهاب، خارش و قرمزی ناشی از این شیوه درمانی را به حداقل امکان برسانند.