معرفی مانیل، پایتخت کشور فیلیپین

ترجمه: سمیرا فیض آبادی ، اختصاصی جدول یاب

مانیل، شهر اصلی و پایتخت کشور فیلیپین می‌باشد. مانیل جز پرجمعیت‌ترین شهرهای جهان است. این شهر ،مرکز فعالیت های اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و فرهنگی فیلیپین است. این شهر  در جزیره لوزون،در امتداد ساحل شرقی خلیج مانیل در دهانه رود پاسیگ واقع شده است.

نام این شهر، در ابتدا «مینیلاد» بوده که از نام گیاهی به اسم «نیلاد» برگرفته شده بود، نیلاد یک بوته گلدار است که با رشد در شرایط خشن و باتلاقی سازگاری داشته و به وفور در کنار رود پاسیگ می‌روید.  این نام بعد از مدتی به «مینیلا» تبدیل شد و سپس به شکل فعلی آن «مانیل» کوتاه شد. شهر اسپانیایی مانیل در تاریخ ۲۴ ژوئیه ۱۵۷۱ توسط  یک فاتح اسپانیایی به نام میگوئل لوپز تاسیس شد. این تاریخ به عنوان تاریخ تاسیس رسمی شهر محسوب می شود. مانیل مکان نمایش قدرت برای بسیاری از حاکمان استعماری این کشور بوده است.

در این شهر بناهای تاریخی بسیاری وجود دارد که اغلب آنها در قرن شانزدهم ساخته شده‌اند.

در سال ۱۹۷۵، مانیل و شهرهای مجاور آن با حکم ریاست جمهوری فیلیپین به عنوان یک منطقه اداری منفرد به نام مانیل متروپولیتان (یا منطقه سرمایه ملی) شناخته شد. این  شهر، اولین شهرستان تحت عنوان قانون کمیته فیلیپین در تاریخ ۳۱ ژوئیه سال ۱۹۰۱ بود و در تاریخ ۱۸ ژوئن ۱۹۴۹ به تصویب قانون جمهوری آذربایجان یا “منشور اصلاح شده شهر مانیل” دست یافت. مانیل شهر اصلی فیلیپین طی چهار قرن گذشته بوده است و مرکز توسعه صنعتی و همچنین بندر ورودی بین المللی فیلیپین است. این شهر در یکی از بهترین بنادر پناهگاهی منطقه اقیانوس آرام، در ۱۱۰۰ کیلومتری جنوب شرف هنگ کنگ واقع شده است.

شهر مانیل بیش از شهر مشهور تروی، از جنگ‌ها آسیب دید و بازسازی شد. مانیل بعد توکیو، دومین شهر پایتخت در جهان است که بیشترین آسیب را بلایا و فجایع تاریخی دیده است. البته همچنان یکی از پرجمعیت‌ترین و ثروتمندترین شهرهای جنوب شرق آسیا است.

بعد از نابودی این شهر در جنگ جهانی دوم و بازسازی آن در سال‌های گذشته، مانیل در حال توسعه سریع اقتصادی است. در حال حاضر  این شهر با مشکلات شایع شهری از قبیل آلودگی، ترافیک و ازدحام جمعیت رو به رو است. با این حال، اقدامات لازم برای بهبود این مشکلات صورت گرفته است.

مانیل در کنار مکزیک و مادرید، مجموعه شهرهای اصلی جهان به شمار می آید؛ به این دلیل که شبکه های تجاری مانیل اولین کسانی هستند که از اقیانوس آرام گذر می کنند و در نتیجه آسیا را با آمریکایی های اسپانیایی ارتباط می دهند و مردم مانیل تنها کسانی بودند که برای اولین بار در تاریخ جهان، با  مسیر تجارت زنجیره ای بدون وقفه سیاره را احاطه کردند.

مساحت مانیل چندان بزرگ نیست، این شهر به خاطر بندرگاه محافظتی‌اش، یک ناحیه بندری عالی است. از طریق رودخانه به مناطق کشاورزی دسترسی دارد و نزدیکی نسبی به قاره آسیا دارد. مانیل توسط توسط رودخانه پاسیگ به دو بخش تبدیل شده است. این شهر به شش بخش اداری تقسیم می شود که شامل ۱۷ ناحیه است.

مانیل یک شهر گرمسیر است و دارای آب و هوایی استوایی است.  هوا در طول سال به خصوص طی روز در آنجا بسیار گرم است. معمولا دمای هوا در آنجا میان ۱۹ تا  ۳۹ درحه سانتی گراد است. سطح رطوبت هوا در این شهر بسیار بالا است و همین مسئله باعث می‌شود احساس کنید هوا گرم تر است. مانیل دارای فصل خشک سرد و دلپذیر از اواخر نوامبر تا اوایل ماه مارس است و یک فصل مرطوب نسبتا طولانی است که دوره باقیمانده را با دمای پایین خنک در طول روز پوشش می دهد. طی فصل مرطوب به ندرت در مانیل باران می‌بارد اما  در زمان بارش، باران کوتاه و سنگین است.

این شهر مملو از درختان نخل، انجیر هندی و دیگر درختان نواحی گرمسیری است. گل بامبو در بسیاری از پارک‌های این شهر رشد می‌کند. پستانداران بومی مانند بوفالو آبی، اسب ها، سگ ها، خوک ها و بز ها در این شهر فراوان هستند، و  پرندگان وحشی مانند آلاگزنه، قمری و کبوتر هستند.

خلیج مانیل مملو از انواع ماهی‌های ساردین، ماهی کولی، خال مخالی، ماهی تن و… است. اما به زیبایی‌های طبیعی این شهر  آسیب وارد شده است.  توسعه صنعت و افزایش روز افرون وسایل نقلیه موتوری منجر به ایاجد آلودگی آب و هوا شده است.

مانیل دارای بسیاری از اولین های فلیپین است، از جمله اولین دانشگاه (۱۵۹۰)، اولین ایستگاه نور (۱۶۴۲)، اولین برج فانوس (۱۸۴۶)، اولین سیستم آب (۱۸۷۸)، اولین هتل (۱۸۸۹)، اولین برق (۱۸۹۵)،  اولین بورس اوراق بهادار (۱۹۲۷)، اولین شناور (۱۹۳۰)، اولین باغ وحش (۱۹۵۹)،  اولین زیرگذر عابر پیاده (۱۹۶۰)، اولین دانشکده علوم (۱۹۶۳)، اولین دانشگاه شهری (۱۹۶۵)، اولین سیستم حمل و نقل سریع (۱۹۸۴؛ همچنین اولین سیستم حمل و نقل سریع در آسیای جنوب شرقی محسوب می شود).

اگرچه نواحی تجاری در این شهر گسترده هستند اما مناطق به سمت شمال رودخانه، مخصوصا در خلیج و در منطقه مرکزی غربی شهر، مرکز اصلی تجارت و تجارت هستند. منطقه سان میگوئل محل کاخ ملاکانانگ، محل اقامت رئیس جمهور است؛ و چندین دانشگاه در سمپالوک، در لبه شمال شرقی شهر واقع شده است. بندرگاه مانیل جنوبی، بندر اصلی بین المللی، در ساحل جنوبی قرار دارد. دیوار تاریخی Intramuros برای کلیسای سنت آگوستین در قرن شانزدهم معروف است. در ساحل جنوبی، ارمیتا و مالاته، مناطق مسکونی و هتل ها و سفارتخانه ها هستند. نواحی جنوب شرقی معمولا مناطق مسکونی هستند که طبقه متوسط مانیل در آنجا سکونت دارند.