نام آثار محمد تقی بهار در حل جدول

جدول یاب ، محمد سیمری : محمد تقی بهار نویسنده، روزنامه‌ نگار، سیاستمدار، ادیب و از همه مهم‌تر شاعر ایرانی است که به اعتقاد بسیاری زیبایی و فراگیری شعر او به حدی بوده که پس از جامی هیچ‌ کس مانند ملک‌ الشعرای بهار در انسجام کلام خبره نبوده است. از مهم‌ ترین آثار به جا مانده از محمد تقی بهار می‌ توان دیوان اشعارش را نام برد که پس از درگذشت وی به چاپ رسید.

جالب است بدانید محمد تقی بهار در پایان مقدمه‌ ای که بر جلد سوم سبک شناسی خود نوشت و اجازه انتشار نیافت، می‌ نویسد:

«دوستان عزیز!

بهترین ایام شباب من در رنج و محنت و حرمان و خسران به طریقی که خواندید، تلف گردید. هیچ بهره‌ای از درک لذایذ و خوشیهای ایام شباب نبردم و هیچ طرفی از کسب ثروت که وظیفه جوانی و اسباب آسایش ایام پیری و ناتوانی است، نبستم. چه خوب مناسب افتاد قطعه استاد بزرگوار فردوسی علیه الرحمه در این باب، که فرمود:

بسی رنج بردم، بسی نامه خواندم ز گفتار تازی و از پهلوانی

به چندین هنر شصت و سه ساله ماندم که توشه برم ز آشکار و نهانی

به جز حسرت و جز وبال گناهان ندارم کنون از جوانی نشانی

به یاد جوانی کنون مویه آرم بدین بیت بو طاهر‌خسروانی

جوانی من از کودکی یاد دارم دریغا جوانی ! دریغا جوانی!»

آثار محمد تقی بهار

منظومه ی چهار خطابه، ۱۳۰۵
اندرزهای آذرباد ماراسپندان (ترجمهٔ منظوم از پهلوی)، ۱۳۱۲
یادگار زریران (ترجمهٔ منظوم از پهلوی)، ۱۳۱۲
زندگانی مانی، ۱۳۱۳
گلشن صبا، فتحعلی خان صبا (تصحیح)، ۱۳۱۳
احوال فردوسی، ۱۳۱۳
تاریخ سیستان (تصحیح)، ۱۳۱۴
رساله ی نفس ارسطو ترجمه ی باباافضل کاشانی (تصحیح)، ۱۳۱۶
مجمل‌ التواریخ و القصص (تصحیح)، ۱۳۱۸
منتخب جوامع‌ الحکایات، سدیدالدین عوفی (تصحیح)، ۱۳۲۴
سبک‌ شناسی (کتاب)، (سه جلد) ۱۳۲۱–۱۳۲۶
تاریخ مختصر احزاب سیاسی (دو جلد)، ۱۳۲۱–۱۳۶۳
دستور زبان فارسی پنج استاد (به همراهی قریب، فروزانفر، رشید یاسمی، همایی)، ۱۳۲۹
شعر در ایران، ۱۳۳۳
تاریخ تطّور در شعر فارسی، ۱۳۳۴
دیوان اشعار، تهران، ۱۳۳۵
تاریخ بلعمی، ابوعلی محمدبن محمد بلعمی (تصحیح) (به کوشش محمد پروین گنابادی)، ۱۳۴۱
فردوسی‌ نامه بهار، (به کوشش محمد گلبن)، ۱۳۴۵
رساله در احوال محمدبن جریر طبری
بهار و ادب فارسی