نقش ما در روز جهانی گردشگری
جواد نبوتی
از سال ۱۹۸۰، سازمان جهانی گردشگری سازمان ملل متحد سالانه روز ۲۷ سپتامبر (۵ مهر) را به عنوان روز جهانی گردشگری جشن می‌گیرد. اساسنامه این روز در تاریخ ۲۷ سپتامبر سال ۱۹۷۰ به تصویب سازمان جهانی گردشگری رسید. انتخاب و تصویب این روز نقطه عطفی در گردشگری جهانی محسوب می‌شود. هدف از گرامی داشت چنین روزی، بالا بردن سطح آگاهی در مورد نقش گردشگری در جامعه جهانی و نشان دادن چگونگی تاثیر گردشگری بر ارزش‌های اجتماعی، فرهنگی، سیاسی و اقتصادی در سراسر جهان است.
تاریخچه جهانگردی را می توان به گذشته های دور نسبت داد. چنان که در دوران پیش از اسلام، برخی از یونانیان و رومیان به ایران سفر می کردند. پاره ای از آنان چون “هردوت” و “گزنفون” سفرنامه هایی با موضوع دیدار از ایران نوشته اند. در دوران بعد از اسلام نیز نخستین کسی که از مغرب زمین به ایران سفر کرد و سفرنامه هایی در این باره نوشت “بنیامین تودلای” اسپانیایی بود که در سال ۱۱۵۹میلادی به کشورهای مختلف از جمله ایران سفر کرده است.
در گذشته های دور، مردانی که شهامت و جسارت رویارویی با مشکلات را به جان می خریدند و مدت های مدیدی در بیابان ها و صحراها و از میان راه های پرخطر رد می شدند تا به شهر و دیاری برسند، سیاح می نامیدند، نظیر ابن بطوطه، ناصر خسرو، مارکوپولو.
در قرن نوزدهم اصطلاح جهانگرد یا توریست جایگزین سیاح شد. در آن زمان اشراف زادگان فرانسوی، برای تکمیل تحصیلات و کسب تجربه های لازم زندگی مسافرت می کردند. این جوانان، در آن زمان توریست نامیده می شدند. بعدها این اصطلاح برای کسانی به کار رفت که برای سرگرمی، وقت گذرانی و گردش، به فرانسه سفر می کردند. این اصطلاح، با گذشت زمان به مسافرت خارج از فرانسه نیز تعمیم داده شد و به همه ی افرادی که به خارج از کشور محل اقامت خود مسافرت می کردند، توریست گفته شد.
