داستانی کوتاه و زیبا از شاهنامه با نثر ساده
در این بخش از سایت جدولیاب داستان های کوتاه و زیبای شاهنامه را به صورت نثر ساده و مختصر آماده کرده ایم. علاقمندان به داستان های شاهنامه می توانند با دنبال کردن این بخش از سایت، از آنها استفاده کنند. در این پست شاهد داستان بدنیا آمدن کیخسرو می باشید.
ﺳﭙﺲ ﺳﯿﺎﻭﺵ ﺷﺒﺮﻧﮓ ﺑﻬﺰﺍﺩ ﺭﺍ ﺁﻭﺭﺩ ﻭ ﺍﻓﺴﺎﺭﺵ ﺭﺍ ﺑﺎﺯﮐﺮﺩ ﻭ ﺑﻪﺍﻭ ﮔﻔﺖ: ﺑﺮﻭ ﻭ ﺑﺎﮐﺴﯽ ﺩﻣﺴﺎﺯ ﻣﺸﻮ ﺗﺎ ﻭﻗﺘﯽﮐﻪ ﮐﯿﺨﺴﺮﻭ ﺑﯿﺎﯾﺪ ﻭ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺑﺒﺮﺩ.ﭘﺲ ﺳﺮ ﺑﻘﯿﻪ ﺍﺳﺒﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺮﯾﺪ ﻭ ﻫﺮﭼﻪ ﺍﺯ ﺗﺎﺝ ﻭ ﺗﯿﻎ ﻭ ﮐﻼﻩ ﻭ ﮐﻤﺮ ﻭ ﮔﺮﺯ ﻫﻤﻪﺭﺍ ﺳﻮﺯﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﻪﺳﻮﯼ ﺳﭙﺎﻩ ﺗﻮﺭﺍﻥ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺑﺎﺧﻮﺩ ﮔﻔﺖ ﮔﺮﺳﯿﻮﺯ ﺭﺍﺳﺖ ﻣﯽﮔﻔﺖ.
ﺍﯾﺮﺍﻧﯿﺎﻥ ﺑﻪﺳﯿﺎﻭﺵﮔﻔﺘﻨﺪ: ﭼﺮﺍ ﻣﺎ ﺻﺒﺮ ﮐﻨﯿﻢ ﺗﺎ ﻣﺎﺭﺍ ﺑﮑﺸﻨﺪ؟
ﺳﯿﺎﻭﺵ ﮔﻔﺖ: ﻣﻦ ﻧﻨﮓ ﺩﺍﺭﻡ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺷﺎﻩ ﺑﺠﻨﮕﻢ. ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﺍﻓﺮﺍﺳﯿﺎﺏ ﮔﻔﺖ: ﭼﺮﺍ ﺑﺎ ﺳﭙﺎﻩ ﺑﻪ ﺟﻨﮓ ﻣﻦ ﺁﻣﺪﯼ؟ ﮔﺮﺳﯿﻮﺯﮔﻔﺖ: ﺗﻮ ﭼﺮﺍ ﺑﺎ ﺯﺭﻩ ﻧﺰﺩ ﺷﺎﻩ ﺁﻣﺪﯼ؟
ﺳﯿﺎﻭﺵ ﮔﻔﺖ: ﺍﯼ ﺯﺷﺘﺨﻮ ﺑﺎ ﺳﺨﻨﺎﻥ ﺗﻮ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺑﯿﺮﺍﻫﻪ ﮐﺸﯿﺪﻩ ﺷﺪﻡ ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﺷﺎﻩ ﮔﻔﺖ: ﺧﻮﻥ ﻣﺮﺍ ﻣﺮﯾﺰ ﻭ ﺑﻪ ﺑﯿﮕﻨﺎﻫﺎﻥ ﺳﺘﻢ ﻣﮑﻦ ﻭ ﺑﻪ ﺣﺮﻓﻬﺎﯼ ﮔﺮﺳﯿﻮﺯ ﺩﻝ ﻧﺪﻩ. ﮔﺮﺳﯿﻮﺯ ﺑﻪ ﺷﺎﻩ ﮔﻔﺖ: ﭼﺮﺍ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎ ﺩﺷﻤﻦ ﮔﻔﺖوﺷﻨﻮﺩ ﮐﻨﯿﻢ؟
ﺍﻓﺮﺍﺳﯿﺎﺏ ﺑﻪ ﻟﺸﮑﺮ ﮔﻔﺖ: ﮐﻪ ﺟﻨﮓ ﺭﺍ ﺷﺮﻭﻉ ﮐﻨﻨﺪ.
ﺳﯿﺎﻭﺵ ﺑﻪﯾﺎﺭﺍﻧﺶ ﮔﻔﺖ: ﻧﺠﻨﮕﻨﺪ ﭘﺲ ﻫﻤﻪ ﺳﭙﺎﻫﯿﺎﻥ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﮐﺸﺘﻪ ﺷﺪﻧﺪ. ﺳﺎﻻﺭ ﺗﻮﺭﺍﻥ ﮔﻔﺖ: ﮐﻪ ﺳﺮ ﺳﯿﺎﻭﺵ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺗﻦ ﺟﺪﺍﮐﻨﻨﺪ.
ﺳﭙﺎﻩ ﺑﻪﺍﻭ ﮔﻔﺖ: ﺍﺯ ﺍﻭ ﭼﻪ ﺩﯾﺪﯼ؟
ﺍﯼﺷﺎﻩ ﺍﻭ ﺟﺰ ﻧﯿﮑﻮﯾﯽ ﭼﻪ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ؟ ﭘﯿﺮﺍﻥ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺟﻮﺍﻧﯽ ﺑﻪﻧﺎﻡ ﭘﯿﻠﺴﻢ ﺩﺍﺷﺖ ﮐﻪ ﺍﻭ ﺑﻪﺷﺎﻩ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﻋﺠﻠﻪ ﻣﮑﻦ ﮐﻪ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﭘﺸﯿﻤﺎﻥ ﺷﻮﯼ ﭼﻮﻥ ﻋﺠﻠﻪ ﮐﺎﺭ ﺷﯿﻄﺎﻥ ﺍﺳﺖ. ﺍﻭ ﺷﺎﯾﺴﺘﻪ ﺗﺎﺝ ﻭ ﺗﺨﺖ ﺍﺳﺖ. ﭘﺪﺭﺵ ﺷﺎﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺭﺳﺘﻢ ﺍﻭ ﺭﺍ ﭘﺮﻭﺭﺩﻩ. ﺑﻪ ﯾﺎﺩ ﺑﯿﺎﻭﺭ ﻧﺎﻣﺪﺍﺭﺍﻥ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﻪ ﮐﯿﻨﺨﻮﺍﻫﯽ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪﺁﻣﺪ. ﺍﻓﺮﺍﺩﯼ ﻧﻈﯿﺮ ﮔﻮﺩﺭﺯ ﻭ ﮔﺮﮔﯿﻦ ﻭ ﻓﺮﻫﺎﺩ ﻭ ﻃﻮﺱ ﻭ ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮﺁﻧﻬﺎ ﺭﺳﺘﻢ ﭘﻬﻠﻮﺍﻥ ﻭ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺳﯿﺎﻭﺵ ﻓﺮﯾﺒﺮﺯ ﻭ ﺑﻬﺮﺍﻡ ﻭ ﺯﻧﮕﻪ ﺷﺎﻭﺭﺍﻥ ﻭ ﮔﺴﺘﻬﻢ ﻭ ﮔﮋﺩﻫﻢ ﻭ ﺯﻭﺍﺭﻩ ﻭ ﻓﺮﺍﻣﺮﺯ ﻭ ﺯﺍﻝ ﻫﻤﻪ ﺑﻪ ﺧﻮﻧﺨﻮﺍﻫﯽ ﺳﯿﺎﻭﺵ ﻣﯽﺁﯾﻨﺪ ﻭ ﻣﻦ ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﻣﻦ ﻧﻤﯽﺗﻮﺍﻧﯿﻢ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺁﻧﻬﺎ ﺍﯾﺴﺘﺎﺩﮔﯽ ﮐﻨﯿﻢ .ﺻﺒﺮ ﮐﻦ ﺗﺎ ﭘﯿﺮﺍﻥ ﺑﯿﺎﯾﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﻨﺪ.
ﺍﻓﺮﺍﺳﯿﺎﺏ ﻧﺮﻡ ﺷﺪ ﻭﻟﯿﮑﻦ ﮔﺮﺳﯿﻮﺯ ﮔﻔﺖ : ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﺳﺨﻨﺎﻥ ﺍﯾﻦﺟﻮﺍﻥ ﺧﺎﻡ ﮔﻮﺵ ﺩﻫﯽ. ﺍﻓﺮﺍﺳﯿﺎﺏ ﮔﻔﺖ : ﻣﻦ ﺑﺎ ﭼﺸﻢ ﺧﻮﺩﻡ ﮔﻨﺎﻫﯽ ﺍﺯ ﺍﻭ ﻧﺪﯾﺪﻡ ﻭﻟﯿﮑﻦ ﺳﺘﺎﺭﻩ ﺷﻤﺎﺭ ﮔﻔﺖ: ﺍﮔﺮ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﮑﺸﻢ ﺗﻮﺭﺍﻥ ﺗﺒﺎﻩ ﻣﯽﺷﻮﺩ. ﻧﻤﯿﺪﺍﻧﻢ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﭼﻪ ﻣﯽﺷﻮﺩ. ﻓﺮﻧﮕﯿﺲ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﯽﺧﺮﺍﺷﯿﺪ ﺩﻭﺍﻥ ﻧﺰﺩ ﺷﺎﻩ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺭﺧﯽ ﺧﻮﻧﯿﻦ ﺑﻪ ﺳﺮ ﺧﺎﮎ ﻣﯽﺭﯾﺨﺖ ﻭ ﺑﻪﺷﺎﻩ ﮔﻔﺖ : ﭼﺮﺍ ﻣﯽﺧﻮﺍﻫﯽ ﻣﺮﺍ ﺧﺎﮐﺴﺎﺭ ﮐﻨﯽ؟ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﯿﮕﻨﺎﻩ ﻣﮑﺶ. ﺍﻭ ﺟﺰ ﻧﯿﮑﯽ ﭼﻪ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ؟ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺳﺘﻢ ﻣﮑﻦ. ﺳﺮﺍﻧﺠﺎﻡ ﻫﻤﻪ ﺧﺎﮎ ﺍﺳﺖ. ﺑﻪ ﺳﺨﻨﺎﻥ ﮔﺮﺳﯿﻮﺯ ﺑﺪﮔﻤﺎﻥ ﮔﻮﺵ ﻣﺪﻩ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﭼﻨﯿﻦ ﮐﻨﯽ ﺗﺎ ﺯﻧﺪﻩﺍﯼ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﻔﺮﺕ ﻋﻤﻮﻡ ﺧﻮﺍﻫﯽ ﺑﻮﺩ. ﺁﯾﺎ ﻧﺸﻨﯿﺪﯼ ﭼﻪ ﺍﺯ ﻓﺮﯾﺪﻭﻥ ﺑﻪ ﺳﺮ ﺿﺤﺎﮎ ﺁﻣﺪ؟ ﯾﺎ ﻣﻨﻮﭼﻬﺮ ﺑﺎ ﺳﻠﻢ ﻭ ﺗﻮﺭ ﭼﻪﮐﺮﺩ؟ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﮐﺎﻭﻭﺱ ﺯﻧﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺯﺍﻝ ﻭ ﺭﺳﺘﻢ ﻭ ﮔﻮﺩﺭﺯ ﻭ ﺑﻬﺮﺍﻡ ﻭ ﺯﻧﮕﻪ ﻭ ﮔﯿﻮ ﻭ ﻃﻮﺱ ﻭ ﮔﺴﺘﻬﻢ ﻭ ﮔﺮﮔﯿﻦ ﻭ ﺧﺮﺍﺩ ﻭ ﺭﻫﺎﻡ ﻭ ﺷﯿﺪﻭﺱ ﻫﻤﻪ ﺑﻪ ﺧﻮﻧﺨﻮﺍﻫﯽ ﺍﻭ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺁﻣﺪ.
ﮔﺮﺳﯿﻮﺯ ﺗﻮ ﺭﺍ ﻓﺮﯾﺐ ﺩﺍﺩﻩ. ﻣﻦ ﺍﯼ ﭘﺪﺭ ﺑﻪ ﺗﻮ ﺍﻣﯿﺪ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﻭ ﺗﻮ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺳﺘﻢ ﻣﯽﮐﻨﯽ .
ﻭﻗﺘﯽ ﺷﺎﻩ ﺳﺨﻨﺎﻥﺩﺧﺘﺮﺵ ﺭﺍ ﺷﻨﯿﺪ ﺟﻬﺎﻥ ﭘﯿﺶ ﭼﺸﻤﺶ ﺳﯿﺎﻩ ﺷﺪ ﻭ ﺩﻟﺶﺳﻮﺧﺖ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻭ ﮔﻔﺖ: ﺑﺮﻭ ﺗﻮ ﭼﻪ ﻣﯿﺪﺍﻧﯽ ﻣﻦ ﭼﻪ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﮐﺮﺩ. ﭘﺲ ﺑﺎ ﺯﻭﺭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺯﻧﺪﺍﻧﯽ ﮐﺮﺩﻧﺪ .
ﮔﺮﺳﯿﻮﺯ ﺑﻪ ﮔﺮﻭﯼ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺍﻭ ﺳﯿﺎﻭﺵ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺯﻣﯿﻦ ﺯﺩ. ﺳﯿﺎﻭﺵ ﺑﻪ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﻧﺎﻟﻪ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ : ﺍﺯ ﻧﮋﺍﺩ ﻣﻦ ﮐﺴﯽ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻧﮕﯿﺰ ﺗﺎ ﺍﻧﺘﻘﺎﻡ ﺧﻮﻥ ﻣﺮﺍ ﺍﺯ ﺁﻧﺎﻥ ﺑﮕﯿﺮﺩ. ﺳﭙﺲ ﺳﯿﺎﻭﺵ ﭘﯿﻠﺴﻢ ﺭﺍ ﺩﯾﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻭ ﮔﻔﺖ : ﺳﻼﻡ ﻣﺮﺍ ﺑﻪ ﭘﯿﺮﺍﻥ ﺑﺮﺳﺎﻥ ﻭ ﺑﮕﻮ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮﺩﯼ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺻﺪ ﻫﺰﺍﺭ ﺳﻮﺍﺭ ﺑﻪ ﯾﺎﺭﯾﻢ ﻣﯽﺁﯾﯽ ﻭ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﻣﻦ ﯾﺎﻭﺭﯼ ﺩﺭ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﻧﻤﯽ ﺑﯿﻨﻢ.
ﮔﺮﺳﯿﻮﺯ ﺧﻨﺠﺮﯼ ﺁﺑﮕﻮﻥ ﺑﻪ ﮔﺮﻭﯼ ﺩﺍﺩ ﻭ ﺍﻭ ﺑﯽ ﺷﺮﻣﺎﻧﻪ ﺳﺮ ﺍﺯ ﺗﻦ ﺳﯿﺎﻭﺵ ﺟﺪﺍ ﮐﺮﺩ. ﺍﺯ ﺧﻮﻥ ﺳﯿﺎﻭﺵ ﮔﯿﺎﻫﯽ ﺭﻭﯾﯿﺪ ﮐﻪ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﻧﯿﺰ ﻣﯽﺗﻮﺍﻥ ﺁﻥ ﮔﯿﺎﻩ ﺭﺍ ﺩﯾﺪ ﮐﻪ ﻧﺎﻣﺶ “ﺧﻮﻥﺍﺳﯿﺎﻭﺷﺎﻥ” ﺍﺳﺖ. ﻫﻤﻪ ﮔﺮﻭﯼ ﺭﺍ ﻧﻔﺮﯾﻦ ﮐﺮﺩﻧﺪ.
ﺍﺯ ﮐﺎﺥ ﺳﯿﺎﻭﺵ ﻧﺎﻟﻪ ﻭ ﻣﻮﯾﻪ ﺑﻠﻨﺪﺷﺪ ﻭ ﻓﺮﻧﮕﯿﺲ ﺑﻪ ﻧﻔﺮﯾﻦﺍ ﻓﺮﺍﺳﯿﺎﺏ ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ ﻭ ﺍﻓﺮﺍﺳﯿﺎﺏ ﺻﺪﺍﯼ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺷﻨﯿﺪ ﻭ ﺑﻪ ﮔﺮﺳﯿﻮﺯ ﮔﻔﺖ: ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﯿﺎﻭﺭﯾﺪ ﻭ ﺑﮕﻮﯾﯿﺪ ﻣﻮﯾﺶ ﺭﺍ ﺑﺒﺮﻧﺪ ﻭ ﭼﺎﺩﺭﺵ ﺭﺍ ﺑﺮﺗﻨﺶ ﺑﺪﺭﻧﺪ ﻭ ﭼﻨﺎﻥ ﺑﺰﻧﻨﺪ ﺗﺎ ﮐﻮﺩﮎ ﺳﯿﺎﻭﺵ ﺑﯿﻔﺘﺪ .
ﻫﻤﻪ ﻧﺎﻣﺪﺍﺭﺍﻥ ﺷﺎﻩ ﺭﺍ ﻧﻔﺮﯾﻦ ﮐﺮﺩﻧﺪ. ﭘﯿﻠﺴﻢ ﺑﺎ ﺭﺧﯽ ﺧﻮﻧﯿﻦ ﺑﻪ ﻧﺰﺩ ﻟﻬﺎﮎ ﻭ ﻓﺮﺷﯿﺪﻭﺭﺩ ﺭﻓﺖ ﻭ ﮔﻔﺖ: ﺩﻭﺯﺥ ﺑﻬﺘﺮﺍﺯ ﺗﺨﺖ ﺍﻓﺮﺍﺳﯿﺎﺏ ﺍﺳﺖ ﺑﺎﯾﺪ ﻧﺰﺩ ﭘﯿﺮﺍﻥ ﺭﻭﯾﻢ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻭ ﮐﻤﮏ ﺟﻮﯾﯿﻢ . ﭘﺲ ﭼﻨﯿﻦ ﮐﺮﺩﻧﺪ. ﻭﻗﺘﯽ ﭘﯿﺮﺍﻥ ﺧﺒﺮ ﻣﺮﮒ ﺳﯿﺎﻭﺵ ﺭﺍ ﺷﻨﯿﺪ ﺑﯿﻬﻮﺵ ﺷﺪ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺟﺎﻣﻪ ﭼﺎﮎ ﻣﯿﮑﺮﺩ ﻭ ﺧﺎﮎ ﺑﺮﺳﺮ ﻣﯿﺮﯾﺨﺖﻭ ﻧﺎﻟﻪ ﻣﯽﮐﺮﺩ. ﭘﯿﻠﺴﻢ ﺑﻪ ﺍﻭ ﮔﻔﺖ ﺯﻭﺩﺗﺮ ﺑﺸﺘﺎﺏ ﮐﻪ ﻓﺮﻧﮕﯿﺲ ﺩﺭ ﺧﻄﺮ ﺍﺳﺖ.
ﭘﯿﺮﺍﻥ ﮐﻪ ﭼﻨﯿﻦ ﺷﻨﯿﺪ ﺷﺘﺎﺑﺎﻥ ﺑﺎ ﺩﻩ ﭘﻬﻠﻮﺍﻥ ﺭﻭﺍﻧﻪ ﺷﺪ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺩﻭ ﺭﻭﺯ ﺭﺳﯿﺪ ﻭ ﻓﺮﻧﮕﯿﺲ ﺭﺍ ﺩﯾﺪ ﮐﻪ ﺑﯿﻬﻮﺵ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻣﯿﺰﻧﻨﺪ.
ﺩﻟﺶ ﭘﺮ ﺍﺯ ﺩﺭﺩ ﺷﺪ ﻭﺍﻓﺮﺍﺳﯿﺎﺏﺭﺍ ﻧﻔﺮﯾﻦﮐﺮﺩ. ﻭﻗﺘﯽﻓﺮﻧﮕﯿﺲ ﺍﻭ ﺭﺍﺩﯾﺪ ﮔﻔﺖ : ﺗﻮ ﺑﺎﻣﻦ ﺑﺪﮐﺮﺩﯼ ﺍﻣﺎ ﭘﯿﺮﺍﻥ ﺑﻪ ﭘﺎﯾﺶ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ ﺗﺎ ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﺎﻥ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺭﻫﺎ ﮐﻨﻨﺪ ﺳﭙﺲ ﻧﺰﺩ ﺍﻓﺮﺍﺳﯿﺎﺏ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺑﻪﺍﻭ ﮔﻔﺖ : ﺷﺎﻫﺎ ﭼﺮﺍ ﭼﻨﯿﻦ ﮐﺮﺩﯼ؟ ﮐﯽ ﺑﻪﺗﻮ ﺁﻣﻮﺧﺖ ﮐﻪ ﺳﯿﺎﻭﺵ ﺭﺍ ﺑﯿﮕﻨﺎﻩ ﺑﮑﺸﯽ؟ ﺍﮔﺮ ﺍﯾﺮﺍﻧﯿﺎﻥ ﺑﻔﻬﻤﻨﺪ ﺁﺷﻮﺏ ﺑﻪﭘﺎ ﻣﯽﺷﻮﺩ ﻭ ﺗﻮ ﭘﺸﯿﻤﺎﻥﻣﯽﺷﻮﯼ.ﺣﺎﻻ ﺑﻪ ﻓﺮﺯﻧﺪﺕ ﻫﻢ ﺭﺣﻢ ﻧﻤﯽﮐﻨﯽ؟ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺭﻫﺎﮐﻦ ﻭ ﺑﻪ ﮐﺎﺥ ﻣﻦ ﺑﻔﺮﺳﺖ ﻭﻗﺘﯽ ﺑﭽﻪ ﺑﺪﻧﯿﺎﺁﻣﺪ ﺍﻭﺭﺍ ﻧﺰﺩ ﺗﻮ ﻣﯽﻓﺮﺳﺘﻢ ﺷﺎﻩ ﭘﺬﯾﺮﻓﺖ .
ﻭﻗﺘﯽ ﭘﯿﺮﺍﻥ ﺑﻪ ﮐﺎﺧﺶ ﺭﺳﯿﺪ ﺑﻪ ﮔﻠﺸﻬﺮ ﮔﻔﺖ : ﺍﻭ ﺭﺍ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﮐﻦ. ﺷﺒﯽ ﭘﯿﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﺏ ﺳﯿﺎﻭﺵ ﺭﺍ ﺩﯾﺪ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺗﺨﺖ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﻭ ﺗﯿﻐﯽ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﺪ ﺍﻣﺸﺐ ﺟﺸﻦ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺷﺐ ﺯﺍﺩﻥ ﮐﯿﺨﺴﺮﻭ ﺍﺳﺖ. ﭘﯿﺮﺍﻥ ﺍﺯ ﺧﻮﺍﺏ ﭘﺮﯾﺪ ﻭ ﺑﻪ ﮔﻠﺸﻬﺮ ﮔﻔﺖ: ﻧﺰﺩ ﻓﺮﻧﮕﯿﺲ ﺑﺮﻭ ﻭ ﻣﺮﺍﻗﺒﺶ ﺑﺎﺵ.ﮔﻠﺸﻬﺮ ﻧﺰﺩ ﻓﺮﻧﮕﯿﺲ ﺭﻓﺖ ﻭ ﻓﺮﺯﻧﺪﺵ ﺭﺍ ﺩﯾﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺩﻧﯿﺎ ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﭘﺲ ﺑﻪ ﭘﯿﺮﺍﻥ ﺧﺒﺮﺩﺍﺩ ﭘﯿﺮﺍﻥ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﯾﺪ. ﮔﻮﯾﯽ ﮐﻮﺩﮐﯽ ﯾﮑﺴﺎﻟﻪ ﺍﺳﺖ ﭘﺲ ﺑﺎﺧﻮﺩ ﮔﻔﺖ: ﻧﻤﯽﮔﺬﺍﺭﻡ ﺷﺎﻩ ﺑﻪﺍﻭ ﺩﺳﺖ ﯾﺎﺑﺪ .
ﺻﺒﺢ ﺭﻭﺯ ﺑﻌﺪ ﻧﺰﺩ ﺍﻓﺮﺍﺳﯿﺎﺏ ﺭﻓﺖ ﻭ ﮔﻔﺖ ﺍﺯ ﺑﺨﺖ ﺗﻮ ﯾﮏ ﺑﻨﺪﻩ ﺩﯾﺮﻭﺯ ﺑﻪ ﺑﻨﺪﮔﺎﻧﺖ ﺍﻓﺰﻭﺩﻩ ﺷﺪ ﮐﻪ ﻫﻤﺘﺎﯾﯽ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﮔﻮﯾﯽ ﻓﺮﯾﺪﻭﻥ ﮔﺮﺩ ﺍﺳﺖ. ﺍﻧﺪﯾﺸﻪ ﺑﺪ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺳﺮ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﮐﻦ . ﭘﯿﺮﺍﻥ ﮐﻤﯽ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻧﺼﯿﺤﺖ ﮐﺮﺩ ﻃﻮﺭﯾﮑﻪ ﺷﺎﻩ ﺍﺯ ﮐﺎﺭﺵ ﭘﺸﯿﻤﺎﻥ ﺷﺪ. ﺍﻓﺮﺍﺳﯿﺎﺏ ﮔﻔﺖ : ﺍﻭ ﺭﺍ ﻧﺰﺩ ﺷﺒﺎﻧﺎﻥ ﺑﻪ ﮐﻮﻩ ﺑﺒﺮﯾﺪ ﻃﻮﺭﯾﮑﻪ ﻧﺪﺍﻧﺪ ﮐﯿﺴﺖ ﻭ ﺍﺯ ﭼﻪ ﻧﮋﺍﺩﯼ ﺍﺳﺖ . ﭘﯿﺮﺍﻥ ﺷﺒﺎﻧﺎﻥ ﮐﻮﻩ ﻗﻠﻮ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺷﺎﻫﺰﺍﺩﻩ ﺑﺮﺍﯾﺸﺎﻥ ﺻﺤﺒﺖﮐﺮﺩ ﻭرﮔﻔﺖ ﺍﻭ ﺭﺍ ﭼﻮﻥ ﺟﺎﻧﺘﺎﻥ ﺣﻔﻆﮐﻨﯿﺪ ﻭ ﭼﻮﻥ ﻏﻼﻣﯽ ﺧﺪﻣﺘﮕﺰﺍﺭﺵ ﺑﺎﺷﯿﺪ. ﺁﻧﻬﺎ ﮔﻔﺘﻨﺪ: ﻓﺮﻣﺎﻧﺒﺮﺩﺍﺭﯾﻢ ﭘﺲ ﭘﻮﻝ ﺯﯾﺎﺩﯼ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺩﺍﺩ ﻭ ﺑﺎ ﺩﺍﯾﻪ ﺑﭽﻪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺳﭙﺮﺩ . ﻣﺪﺗﯽ ﺳﭙﺮﯼ ﺷﺪﻭ ﮐﯿﺨﺴﺮﻭ ﻫﻔﺖﺳﺎﻟﻪ ﮔﺸﺖ .
ﺍﺯ ﭼﻮﺑﯽ ﮐﻤﺎﻥ ﻭ ﺍﺯ ﺭﻭﺩﻩ ﺯﻩ ﺳﺎﺧﺖ ﻭ ﺑﻪ ﺷﮑﺎﺭ ﻣﯽﺭﻓﺖ ﻭﻗﺘﯽ ﺩﻩ ﺳﺎﻟﻪ ﺷﺪ ﺑﻪﺟﻨﮓ ﮔﺮﺍﺯ ﻭﮔﺮﮒ ﻭ ﭘﻠﻨﮓ ﻣﯽﺭﻓﺖ. ﭘﺲ ﺷﺒﺎﻧﺎﻥ ﺑﺎﮔﻠﻪ ﻧﺰﺩ ﭘﯿﺮﺍﻥ ﺁﻣﺪﻧﺪ ﻭﮔﻔﺘﻨﺪ: ﺍﺑﺘﺪﺍ ﺑﻪ ﺷﮑﺎﺭ ﺁﻫﻮ ﻣﯿﺮﻓﺖ ﻭﻟﯽ ﺣﺎﻻ ﻗﺼﺪ ﺷﯿﺮ ﻭ ﭘﻠﻨﮓ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﻭ ﻣﺎ ﻣﯽﺗﺮﺳﯿﻢ ﺑﻼﯾﯽ ﺑﻪ ﺳﺮﺵ ﺑﯿﺎﯾﺪ ﻭ ﺗﻮ ﺍﺯ ﻣﺎ ﺩﻟﮕﯿﺮ ﺷﻮﯼ . ﭘﯿﺮﺍﻥ ﺧﻨﺪﯾﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺑﺮﻭ ﺑﺎﻻﯼ ﺟﻮﺍﻥ ﻧﮕﺮﯾﺴﺖ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻪﺁﻏﻮﺵ ﮔﺮﻓﺖ . ﺧﺴﺮﻭ ﺑﻪ ﺍﻭ ﮔﻔﺖ : ﭼﻄﻮﺭ ﺷﺒﺎﻧﺰﺍﺩﻩﺍﯼ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺁﻏﻮﺵ ﻣﯽﮔﯿﺮﯼ ﻭ ﻋﺎﺭﺕ ﻧﻤﯽﺷﻮﺩ؟ ﭘﯿﺮﺍﻥ ﺩﻟﺶ ﺑﻪﺣﺎﻝ ﺍﻭ ﺳﻮﺧﺖ ﻭ ﮔﻔﺖ : ﺗﻮ ﺍﺯ ﻧﮋﺍﺩ ﺑﺰﺭﮔﯽ ﻫﺴﺘﯽ ﭘﺲ ﺟﺎﻣﻪ ﺷﺎﻫﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﺍﻭ ﭘﻮﺷﺎﻧﺪ ﻭ ﺍﺳﺒﯽ ﺑﺮﺍﯾﺶ ﺁﻭﺭﺩ ﻭ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻣﯽ ﭘﺮﻭﺭﺍﻧﯿﺪ.
ﺷﺒﯽ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻩﺍﯼ ﺍﺯ ﺍﻓﺮﺍﺳﯿﺎﺏ ﺑﻪ ﻧﺰﺩ ﭘﯿﺮﺍﻥ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻧﺰﺩﺷﺎﻩ ﺧﻮﺍﻧﺪ . ﺷﺎﻩ ﺑﻪ ﭘﯿﺮﺍﻥ ﮔﻔﺖ : ﺍﺯ ﮐﺎﺭﻫﺎﯾﻢ ﭘﺸﯿﻤﺎﻧﻢ ﺩﺭﺳﺖ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﻓﺮﯾﺪﻭﻥ ﭼﻮﻥ ﺷﺒﺎﻧﺎﻥ ﭘﺮﻭﺭﺩﻩ ﺷﻮﺩ ﺍﮔﺮ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻣﺮﮒ ﭘﺪﺭﺵ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﻧﺪ ﻣﯽﺗﻮﺍﻧﯿﻢ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻧﺰﺩ ﺧﻮﺩ ﻧﮕﻬﺪﺍﺭﯾﻢ ﺍﻣﺎ ﺍﮔﺮ ﺑﺪﺧﻮﯾﯽ ﮐﻨﺪ ﺳﺮﺵ ﺭﺍ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﭘﺪﺭﺵ ﻣﯽﺑﺮﻡ .ﭘﯿﺮﺍﻥ ﮔﻔﺖ : ﺁﻥ ﺑﭽﻪ ﺍﺯ ﮔﺬﺷﺘﻪﻫﺎ ﺑﯽﺧﺒﺮ ﺍﺳﺖ. ﺑﻌﺪ ﻟﺒﺎﺱ ﺗﻤﯿﺰ ﻭ ﮐﻼﻩ ﮐﯿﺎﻧﯽ ﺑﺮﺳﺮﺵ ﮔﺬﺍﺷﺖ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻧﺰﺩ ﺍﻓﺮﺍﺳﯿﺎﺏ ﺑﺮﺩ . ﺍﻓﺮﺍﺳﯿﺎﺏ ﺍﺯ ﺷﺮﻡ ﺻﻮﺭﺗﺶ ﭘﺮﺍﺯ ﺍﺷﮏ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺭﻧﮓ ﺍﺯ ﺭﻭﯾﺶ ﭘﺮﯾﺪ ﭘﺲ ﺑﻪ ﺍﻭ ﮔﻔﺖ : ﺍﯼ ﺷﺒﺎﻥ ﺟﻮﺍﻥ ﺑﺎ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪﺍﻥ ﭼﻪ ﻣﯽﮐﻨﯽ ؟
ﺧﺴﺮﻭ ﭘﺎﺳﺦ ﺩﺍﺩ : ﺷﮑﺎﺭﯼ ﻧﯿﺴﺖ ﻭ ﻣﻦ ﮐﻤﺎﻥ ﻭ ﺗﯿﺮﯼ ﻧﺪﺍﺭﻡ .
ﺷﺎﻩ ﺍﺯ ﺁﻣﻮﺯﮔﺎﺭﺵ ﻭ ﮔﺮﺩﺵ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭ ﭘﺮﺳﯿﺪ ﻭ ﺍﻭ ﭘﺎﺳﺦ ﺩﺍﺩ : ﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﭘﻠﻨﮓ ﺍﺳﺖ ﻣﺮﺩﻡ ﺷﺠﺎﻉ ﻫﻢ ﻣﯽﺗﺮﺳﻨﺪ.
ﺷﺎﻩ ﺍﺯ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﻭ ﺁﺭﺍﻡ ﻭ ﺧﻮﺍﺑﺶ ﭘﺮﺳﯿﺪ ﻭ ﺍﻭ ﭘﺎﺳﺦ ﺩﺍﺩ: ﺷﯿﺮ ﺩﺭﻧﺪﻩ ﺳﮓ ﺟﻨﮕﯽ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺯﯾﺮ ﻧﻤﯽﺁﻭﺭﺩ.
ﺷﺎﻩ ﮔﻔﺖ : ﺍﺯ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﺑﻪ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﻧﺰﺩ
ﺷﺎﻩ ﺩﻟﯿﺮ ﺑﺮﻭ..
ﺍﻭ ﭘﺎﺳﺦ ﺩﺍﺩ: ﺩﺭ ﮐﻮﻩ ﻭ ﺩﺷﺖ ﺳﻮﺍﺭﯼ ﺑﺮ ﻣﻦ ﮔﺬﺷﺖ.
ﺷﺎﻩ ﺧﻨﺪﻩﺍﺵ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﺑﻪ ﮐﯿﺨﺴﺮﻭ ﮔﻔﺖ : ﺗﻮ ﻧﻤﯽﺗﻮﺍﻧﯽ ﮐﯿﻨﻪﺍﯼ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯽ .
ﺍﻭ ﭘﺎﺳﺦ ﺩﺍﺩ ﺩﺭ ﺷﯿﺮ ﺭﻭﻏﻨﯽ ﻧﯿﺴﺖ . ﺷﺎﻩ ﺧﻨﺪﯾﺪ ﻭ ﮔﻔﺖ : ﺍﻭ ﺩﯾﻮﺍﻧﻪ ﺍﺳﺖ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺳﺮ ﻣﯽ ﭘﺮﺳﻢ ﻭ ﺍﻭ ﺍﺯ ﭘﺎ ﺳﺨﻦ ﻣﯽ ﺭﺍﻧﺪ . ﭘﺲ ﺑﻪ ﭘﯿﺮﺍﻥ ﮔﻔﺖ : ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﺎﺩﺭﺵ ﺑﺴﭙﺎﺭ ﻭ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺳﯿﺎﻭﺧﺸﮕﺮﺩ ﺑﺒﺮ ﻭ ﻭﺳﺎﯾﻞ ﺭﻓﺎﻫﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﮐﻦ
.
ﭼﻨﯿﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﺮﺩﺍﺭ ﭼﺮﺥﺑﺮﯾﻦ
ﮔﻬﯽﺍﯾﻦﺑﺮﺁﻥ ﻭﮔﻬﯽﺁﻥ ﺑﺮﺍﯾﻦ
