جشن های آتش در زمستان چگونه بود؟
مهتاب دهقانی
در بسیاری از کشورهای جهان جشن های گوناگونی با محوریت آتش برگزار می‌شود. چنان که بسیاری از این جشن ها که به «جشن های آتش» معروفند، از زمان باستان در میان ایرانیان و یونانیان و رومیان برپا می‌شده است. تقریبا در تمامی جشن های آتش که در پایان فصل سرد برگزار می‌شوند، نمودی از زمستان که می‌تواند عروسک، درخت یا هر شئ دیگری باشد، آتش زده می‌شود و این آتش، نمود گذر از سرمای زمستان و بی‌برگ و باری زمین به سوی گرمای فصل تازه و باروری دوباره طبیعت است.
بیشتر این گونه جشن های باستانی در اروپا پس از سده‌ها، رنگ و بوی مسیحی به خود گرفتند و حتی نام های قدیسان به آنها داده شد. بیشتر این مراسم نزدیک به عید پاک یا عید رستاخیز مسیح برگزار می‌شوند.
در انتهای زمستان و آغاز بهار جشن های مشابهی میان ملل مختلف از جمله اسپانیا، پرتغال، روسیه، آلمان و… برگزار می‌شود.
در تمدن های شرق دور نیز چنین رسومی مشاهده می‌شود، از جمله جشن آتش در چین و ژاپن.
در مجارستان نیز نمونه دیگری از این جشن برگزار می‌شود که ضمن آن شرکت‌کنندگان با پوشیدن تنپوشی از پوست حیوانات، به طور نمادین هیولای سرما را بیرون می‌رانند.
در ایران باستان در بهمن ماه جشن‌های بسیاری برگزار می شد که هرکدام برگرفته از سنت و آیین‌های مردمان آن دوره بود. در تمام این جشن‌ها، توجه و پاسداشت طبیعت و عناصر جهان نکته بسیار مهمی بود که محور اساسی مناسبت‌ها را تشکیل می‌داد. یکی از سلسله جشن‌های این ماه، جشن سده بوده که در روز دهم بهمن، برگزار می‌شد. جشن سده را به داستان کشف آتش توسط هوشنگ شاه پیشدادی که یکی از پادشاهان اسطوره‌ای ایران بوده، مرتبط می‌دانند.
مانند گذشتگان در روزهای سرد زمستان بهانه ای شیرین برای گرمی دل ها بیابید تا دچار سردی فاصله ها نشوید.
