چک رمزدار بانکی و چک رمزدار بین بانکی چه تفاوت هایی با هم دارند؟
محمد سیمری: رایج ترین وسیله ی پرداخت در اکثر نقاط جهان، چک است؛ و به نوعی می توان چک را قائم مقام پول نام گذاری نمود! در بیان دقیق و رسمی چک می توان این گونه توضیح داد که: چک نوشته ای است که به موجب آن صادر کننده، وجوهی را که در نزد بانک دارد کلا یا بعضا مسترد یا به دیگری واگذار می نماید؛ چک در موقع صدور، قائم به سه شخص است: ۱- صادر کننده ۲- بانک ۳- کسی که چک در وجه او صادر می شود و می تواند وجه آن را از بانک دریافت دارد. (ماده ۳۱۰ قانون تجارت)
متاسفانه صدور چک های بی محل از مشکلات عمده ی مردم و محاکم دادگستری است. بسیاری از مردم به دلیل نا آگاهی از قوانین چک و همچنین استفاده ی ناصحیح از چک به زندان افتاده اند و مشکلات جدی برای شان پیش آمده است. یکی از مهم ترین و اساسی ترین توصیه ها درباره چک این است که در هنگام نوشتن متن چک، سعی کنید خودتان و با قلم خودتان متن چک را بنویسید؛ حتی اگر طرف مقابل شما، مورد اعتماد شما باشد هرگز اجازه ندهید شخص دیگری متن چک را بنویسند. همچنین پس از صدور چک، ته چک را نیز کامل کنید و تاریخ چک و مبلغ چک و این که چک را به چه کسی داده اید را نیز حتما قید کنید.
فراموش نکنید از قرار دادن نمونه ی امضاء خود در قسمت ته چک و همچنین برگ چک خودداری کنید؛ تا چنانچه چک مورد سرقت قرار گرفت، جعل نمونه امضاء صورت نگیرد.
به موجب ماده ی ۱ قانون صدور چک، انواع چک عبارتند از: چک عادی، چک تایید شده، چک تضمین شده و و در نهایت چک مسافرتی.
در این بین چک هایی به نام چک رمزدار نیز وجود دارد؛ که چک رمزدار نیز خود به دو دسته چک بانکی و چک بین بانکی تقسیم بندی می گردد. چک بانکی، چکی است که طبق درخواست مشتری توسط بانک در وجه اشخاص حقیقی و یا شرکت های حقوقی، با استفاده از رمز مخصوص صادر می گردد؛ توجه داشته باشید این دسته از چک ها در کلیه ی شعب بانک، قابل نقد کردن می باشند.
همچنین بایستی این نکته را نیز اضافه کنیم که چک بانکی با امضاء صاحب چک، برای چک های در وجه اشخاص حقیقی و چک بانکی با مهر برای چک های در وجه شرکت های حقوقی در پشت آن، قابل انتقال به غیر می باشد.
و در مقابل، چک بین بانکی، چکی است که طبق درخواست مشتری توسط بانک به عهده ی یکی از سایر بانک ها با استفاده از رمز صادر می شود. این نکته را فراموش نکنید که وجه چک های بین بانکی، نقدا قابل پرداخت نبوده و بایستی به حساب متقاضی در بانک منظور گردد. چک بانکی عهده ی سایر بانک ها در صورتی توسط بانک صادر می گردد که ذینفع، در بانک پرداخت کننده ی وجه دارای شماره حساب باشد. چک بین بانکی در وجه بانک مورد نظر و جهت واریز به حساب درخواست شده توسط متقاضی صادر می گردد.
تفاوت های جالب توجه چک بانکی و چک بین بانکی!
اما شاید اکنون این سوال برای تان پیش آید که چک بانکی و چک بین بانکی چه تفاوت هایی با یکدیگر دارد؟ چک های بانکی در شرایطی استفاده می شود که برای نمونه یک نفر به یک نفر دیگر، بدهکار باشد؛ توجه داشته باشید این چک تضمینی است و هر دو طرف به پاس شدن چک، اطمینان دارند! به عبارت دیگر این چک مشابه پول نقد است.
اما دریافت چک بانکی، یک ایراد بزرگ نیز دارد! و آن ایراد این است که در صورت سرقت و مفقود شدن چک بانکی، بایستی شخصی که چک را دریافت کرده است این اتفاق را بلافاصله به بانک مربوطه اطلاع دهد و چک را باطل نماید؛ در غیر این صورت و اگر چنانچه پیش از اعلام مفقودی به بانک، چک ارائه شده باشد، چک نقد خواهد شد! دلیل این اتفاق نیز چیزی نیست جز این مورد که چک بانکی در وجه شخص است و اگر امضایی در پشت آن زده شود، چک حامل شده و هر شخصی می تواند چک را به بانک ارائه کرده و وجه را دریافت نماید!
اما در مقابل، چک بین بانکی حتی در صورت مفقود شدن نیز، امکان سوء استفاده ی از آن وجود ندارد! زیرا مبلغ قید شده بر روی چک، فقط و فقط به همان حسابی که در متن چک نوشته شده است، واریز خواهد شد. پس با اطمینان می توان گفت دریافت چک بین بانکی، از نظر امینت و جلوگیری از بروز سوء استفاده های ناشی از مفقود شدن، مطمئن تر است. زیرا دریافت کننده ی چک بین بانکی، به بانک دستور می دهد چک را در وجه شماره حساب، بانک و شعبه ی مشخص شده بر روی چک صادر نماید.
