مصرف میگو چه مضراتی برای بدن دارد؟
محمد سیمری ، اختصاصی جدول یاب
میگو یکی از غذاهای دریایی است که عضوی از خانواده ی خرچنگ ها به شمار می آید. میگو تأمین کننده ی مقادیر قابل توجهی از مواد معدنی مانند سلنیوم، آهن، روی، فسفر و منیزیم و همچنین ویتامین هایی مانند ویتامین D، ویتامینB12 و نیز نیاسین می باشد. جالب است بدانید میگو به سبب داشتن مقادیر قابل توجهی از ویتامینB12 (۲۱٪ ویتامین B12) به کاهش سطح خونی هموسیستئین که یکی از عوامل مهم بروز خطر بیماری های قلبی و عروقی است، کمک می کند. همچنین ویتامین B12 در تولید سلول های قرمز خون و همچنین جلوگیری از بیماری کم خونی نقش دارد.
بد نیست درباره ماده ی نیاسین بدانید که این ماده می تواند مانند یک عامل محافظتی پوست عمل کند؛ نیاسین سلامت پوست را حفظ کرده و از خشک شدن آن جلوگیری می نماید. ما انسان ها در طول روز به ۴۸٪ ماده ی سلنیوم نیاز داریم. ارتباط معکوسی بین دریافت سلنیوم و بروز بیماری سرطان وجود دارد. کمبود ماده ی سلنیوم می تواند باعث بروز انواع بیماری سرطان از جمله بیماری سرطان پروستات شود! بسیاری از محققان و دانشمندان تغذیه ی بر این باورند که ترکیب سولفورافان و ماده ی سلنیوم، توان سیستم ایمنی بدن را تا ۱۳ برابر افزایش می دهد! میگو سرشار از سلنیوم است!
مواد معدنی موجود در غذای دریایی میگو می توانند سیستم ایمنی را تقویت کرده و آنتی اکسیدان های مورد نیاز برای مبارزه ی بدن با رادیکال های آزاد را تامین کنند. میگو به دلیل داشتن آنتی اکسیدان، در جلوگیری از بروز بیماری سرطان بسیار مؤثر است؛ همچنین به علت دارا بودن امگا ۳ در کنترل فشار خون نیز بسیار کارآمد است. همچنین مصرف میگو، احتمال ابتلا به بیماری سرطان روده ی بزرگ را کاهش می دهد.
مصرف میگو به تعداد یک الی دو بار در طول هفته به افراد توصیه می شود؛ دقت داشته باشید افرادی که از گوشت قرمز استفاده نمی کنند، می توانند میگو را جایگزین این ماده ی غذایی کنند تا دچار عارضه ی فقر آهن نشوند. مهم ترین جنبه ی مصرف ماده ی غذایی میگو، نقش آن در تعادل ترشح هورمون های بدن است؛ به علاوه چنانچه می خواهیم حجم عضلات خود را افزایش دهیم، مصرف میگو بسیار ارزشمند و مفید می باشد؛ زیرا این غذای دریایی دارای مواد مغذی لازم برای افزایش حجم عضلات است.
میگوها منبع غنی از ماده ی پروتئین شناخته می شود؛ پروتئین موجود در میگو، به حفظ سلامت پوست و همچنین رشد مو و ناخن کمک می کند. همچنین این غذایی دریایی در عین حال، کم کالری نیز است؛ یک میگوی متوسط حدود ۷ کالری دارد! میگو یک غذای دریایی ضد آلزایمر نیز می باشد و مصرف آن برای سالمندان بسیار مفید است!
میگو؛ افزایش دهنده ی طبیعی اشتها!
توصیه می کنیم در صورت از دست دادن اشتهای خود، میگو بخورید! زیرا مصرف میگو آن هم به مقدار زیاد، سبب ساخته شدن و ترشح ماده ای به نام پپتید می شود. پپتید در بدن ما می تواند ترشح هورمون های اشتها آور مانند هورمون کوله سیستوکینین را تحریک نماید! هورمون کوله سیستوکینین، اشتهای فرد را تنظیم می کند. دقت داشته باشید ترشح هورمون کوله سیستوکینین توسط ماده ی پپتید تنظیم می شود؛ بنابراین در این شرایط اشتهای فرد به حالت طبیعی خود باز می گردد.
مضرات غذای دریایی میگو!
اما در این بین توجه داشته باشید مصرف میگو بایستی بر اساس نیاز روزانه باشد؛ زیرا مصرف بیش از اندازه ی آن، تاثیرات منفی برای بدن به دنبال خواهد داشت! مصرف بیش از حد غذای دریایی میگو، می تواند سبب بالا رفتن میزان کلسترول خون برخلاف دیگر فرآورده های دریایی شود! بنابراین توصیه می کنیم افرادی که مبتلا به کلسترول بالای خون هستند بایستی در مصرف این ماده ی غذایی دریایی اعتدال را رعایت نمایند.
همچنین ماده ی غذایی میگو دارای موادی به نام پورین است؛ ماده ی پورین می تواند در بدن به اسید اوریک تبدیل شود! تجمع بیش از حد پورین ها و در پی آن اسید اوریک ها در بدن، موجب تشدید عوارض بیماری هایی مانند بیماری نقرس و بیماری سنگ کلیه می شود. به همین دلیل توصیه می کنیم بیماران کلیوی و همچنین افراد مبتلا به بیماری نقرس، مصرف میگو را محدود نمایند.
به این دلیل که میگو جزو مواد غذایی حساسیت زا یا در اصطلاح علمی، آلرژن هستند، مصرف این ماده ی غذایی دریایی در افرادی که سابقه و نیز استعداد ابتلا به آلرژی و یا حساسیت غذایی را دارند، بایستی طبق نظر پزشک متخصص تغذیه و با احتیاط کامل انجام شود.
