چرا بایستی از مصرف ماست پرچرب بپرهیزیم؟
محمد سیمری ؛ اختصاصی جدول یاب
استفاده از انواع مواد لبنی در میان ایرانیان، محبوبیت خاص و ایده آلی دارد! در این بین شیر، پنیر و ماست از محبوب ترین مواد لبنی به شمار می آیند. مصرف لبنیات در طول روز، باعث دریافت ماده ی کلسیم کافی و همچنین پیشگیری از ابتلا به بیماری هایی چون بیماری پوکی استخوان و نیز عارضه ی پوسیدگی دندان ها می شود. ماست، منبعی غنی از انواع پروتئین ها، کلسیم و همچنین ویتامین B2 یا ویتامین ریبوفلاوین است؛ جالب است بدانید که میزان کلسیم موجود در یک لیوان ماست، بیشتر از میزان کلسیم موجود در یک لیوان شیر خالص است!
درباره ویتامین B2 یا ویتامین ریبوفلاوین جالب است بدانید هنگامی که این ویتامین در معرض نور خورشید قرار می گیرد، از بین می رود! به همین دلیل است که به طور معمول شیر و ماست را در ظروف مات نگهداری می کنند؛ زیرا ریختن آن ها در ظروف شیشه ای، سبب از بین رفتن ویتامین B2 یا ویتامین ریبوفلاوین می شود.
امروزه به با توجه به پیشرفت صنعت، با انواع گوناگون ماست ها مواجه هستیم؛ همچون ماست معمولی، ماست پرچرب، ماست میوه ای، ماست طعم دار و… در بین این محصولات نیز، ماست پرچرب از محبوب ترین ها به شمار می آید.
شاید جالب باشد که بدانید امروزه عرضه ی انواع ماست های پرچرب به ویژه ماست های چکیده، ماست های خامه ای و یا حتی ماست هایی با ۷ الی ۱۵ درصد چربی به حدی افزایش یافته است که سبب شده است تا حتی افرادی که علاقه ای به مصرف این نوع ماست ها نداشتند، امروزه به خرید این مواد لبنی پرچرب مایل و مشتاق شوند! متاسفانه افزایش میل و رغبت نسبت به استفاده از مواد لبنی پرچرب، سبب شده است میزان مرگ و میر ناشی از انواع بیماری های قلبی و عروقی افزایش یابد.
شاید در ابتدا این سوال برای تان پیش آید که ماست چگونه تهیه می شود؟
در پاسخ بایستی گفت پایه ی اصلی تمام ماست ها، شیر است. ماست از تخمیر شیر به دست می آید؛ دقت داشته باشید پس از حرارت دادن شیر تا دمای ۸۰ درجه سانتی گراد، سپس تغییر و تخریب پروتئین کازئین در شیر و همچنین اضافه شدن استرپتوکوکوس و بیفیدوباکتری ها، در شیر نوعی لخته ایجاد می شود؛ پس از سرد کردن این شیر تا دمای ۴۵ درجه سانتی گراد در مدت زمان حدود ۴ الی ۷ ساعت، ماست به دست می آید.
لازم است بدانید تنها اتفاقی که سبب بروز تفاوت در میان انواع ماست ها می شود، فقط و فقط در درصد چربی شیر به کار رفته در تهیه ی آن ها است. ماست هایی با چربی بالای ۵/۲ درصد، ماست پرچرب محسوب می شوند. توجه داشته باشید چربی موجود در انواع مواد لبنی، از نوع چربی حیوانی و اشباع است؛ به همین دلیل، استفاده ی مداوم از چنین محصولاتی به هیچ وجه توصیه نمی شود! زیرا خطرات جبران ناپذیری برای سلامت قلب و عروق دارد و خطر ابتلا به اضافه وزن و چاقی و مهم تر از همه عوارضی مانند بیماری دیابت نوع دو را نیز افزایش خواهد داد.
در توضیح بیشتر و کامل تر این اتفاق می توان گفت چربی محصولات لبنی پرچرب، اثر مستقیمی بر رگ های ناحیه ی قلب دارد و در طولانی مدت، با ایجاد فشار خون بالا و همچنین رسوب چربی در دیواره ی رگ ها، موجب تنگ شدن رگ های اصلی قلب و نیز تصلب شرایین می شود.
شاید باورکردنی نباشد اما میزان چربی موجود در مواد لبنی پرچرب، به اندازه چربی گوشت قرمز، پیه و دنبه برای بدن آدمی زیان بار است. استفاده از این محصولات زمانی پر خطرتر می شود که افراد شهرنشینی که تحرک بدنی کمی نیز دارند، به استفاده از آن ها روی آورند!
توجه داشته باشید چربی بالای موجود در ماست پرچرب، جذب ماده ی کلسیم و املاح موجود در آن را به صورت قابل ملاحظه ای کاهش می دهد! بنابراین مصرف ماست کم چرب باعث افزایش جذب ماده ی کلسیم در بدن فرد می شود. پس می توان گفت چنانچه هدف ما از مصرف شیر و لبنیات، دریافت ماده ی کلسیم کافی برای بدن باشد، مصرف ماست کم چرب به ماست پرچرب برتری دارد.
در این بین، مصرف ماست های پرچرب برای برخی از افراد نیز مفید است؛ برای نمونه افرادی که بسیار لاغر هستند، کودکانی که دچار سوء تغذیه و یا سوء جذب مواد غذایی هستند و همچنین افرادی که مبتلا به بیماری های سخت و کاهنده ی وزن بدن هستند.
