اثرات شکرگزاری از خداوند / داستانی درباره شکرگزاری از نعمت های پروردگار

یک داستان زیبا در مورد شکر واقعی نعمت از امام صادق (ع)

در روزگاری دور زن و شوهر جوانى بودند که زندگى خود را تازه شروع کرده بودند. شبی داماد خواب دید فردى با چهره‌اى نورانى به او مى‌گوید: خداوند عمر تو را دو قسمت کرده است، یک قسمت آن را براى تو به ایام گشایش و ثروت قرار داده و قسمت دیگرش را ایام فقر و تهیدستى. کدام یک را اول انتخاب مى‌کنى؟

او که آدم باهوش و عاقلی بود گفت: من باید با شریک زندگى‌ام در این باره مشورت کنم. اجازه دهید با او صحبت کنم و پس از همفکرى یکى را انتخاب کنم!

مرد داستان، خواب خود را صبح براى همسرش تعریف کرد و نظر او را خواست. همسرش گفت به او بگو نصفه اول زندگى ما را ایام گشایش قرار دهد!

شب، دوباره آن مرد به خوابش آمد تصمیم‌شان را جویا شد و مردِ داستان انتخابشان را گفت. وقتى ثروت بر این زوج سرازیر شد، همسر مرد به شوهرش گفت: همسایه‌هاى کنارى ما مشکل دارند، از مالى که خدا به ما ارزانى داشته به آن‌ها هم کمک کنیم! به همین ترتیب، نیمه اول عمر خود را خوب زندگى کردند و به دیگران هم خوب کمک کردند.

این مدت که سپری شد، یک شب همان مرد به خواب شوهر آمد و گفت: فرصت شما تمام شد. حال، در نیمه دوم مى‌خواهى چه کنى؟ گفت: صبر کن با شریک زندگى‌ام صحبت کنم!

صبح فردا، ماجرا را براى همسرش گفت. زن گفت: پروردگار مهربان به ما وعده داده که‌ «لَئِنْ شَکرْتُمْ لَأَزِیدَنَّکمْ»؛ اگر نعمت‌هاى مرا بى‌جهت و در راه گناه مصرف نکنید و شکر واقعی نعمت را بجای آورید، نعمت را بر شما فراوان‌تر مى‌کنم و او سزاوارتر است از اینکه به وعده‌اش عمل کند.

امام صادق (ع) مى‌فرماید: شب دوباره آن مرد را به خواب دید و گفت: خدا وعده داده که ثروت شاکران را اضافه کند و در نیمه دوم زندگیتان نیز فقر از شما برداشته شد و بیش از پیش به شما نعمت خواهد رسید.

مطالعه این داستان یادآور این بیت شعر زیبا است که می‌گوید:

شکر نعمت، قدرتت افزون کند

جبر، نعمت از کفت بیرون کند

در جایی دیگر مولانا در بیت زیر عاقبت ناشکری را اینگونه توصیف می‌کند:

زان که بی شکری بود شرم و شنار

می‌برد بی شکر را در قعر نار

چرا برخی انسان ها با وجود اینکه خداوند از آنها مراقبت می کند دچار حادثه می شوند؟

با وجود آنکه خداوند از انسان‌ها مراقبت می‌کند، اما  گاهی انسان‌ها با بی‌دقتی یا سهل انگاری و یا حتی از سر نادانی، خودشان را در برابر حوادث قرار می‌دهند؛ در واقع این افراد با اشتباهات یا گناهانی که مرتکب می‌شوند خودشان را از حفاظت خداوند محروم می‌کنند.