معنی بی خوابی در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

بی خوابی. [خوا / خا] (حامص مرکب) افراط بیداری باشد. (ذخیره ٔ خوارزمشاهی). سهر. سهاد. (نصاب). به خواب نرفتن:
خواب در چشم آورد گویند کوک و کوکنار
با فراقت روی او داروی بی خوابی شود.
خسروانی.
کوکنار از بس فزع داروی بیخوابی شود
گر برافتد سایه ٔ شمشیر تو بر کوکنار.
فرخی.
و بی خوابی به افراط زیان دارد. (ذخیره ٔ خوارزمشاهی).
ز خواب ایمن هوسهای دماغش
ز بیخوابی شده چشم و چراغش.
نظامی.
از غایت بیخوابی پای رفتنم نماند. (گلستان).

فیلمی از کریستوفر نولان