معنی کاملیا در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

کاملیا. [م ِ] (اِ) قسمی گل. (یادداشت مؤلف).

(مِ) [فر.] (اِ.) درختچه ای است زینتی از خانواده چای که جزو تیره پنیرک می باشد. برگ هایش بیضی و شبیه برگ چای است و گل هایش خوش رنگ و زیبا است. در حدود 14 گونه از این گیاه شناخته شده که در جنوب و مشرق آسیا به فراوانی کشت می شوند. این گیاه همیشه سبز است [خوانش: (مِ) [ع.] (ص.)]

درختچه‌ای زینتی و همیشه‌سبز از خانوادۀ چای با برگ‌های بیضی‌شکل و گل‌های سفید یا صورتی که در بهار می‌شکند،

فرانسوی بر گرفته از نام ایتالیایی کشیش که این درختچه یا گلبن را از آسیا به اروپا برده کتنجک از گیاهان (اسم) درختچه ایست زینتی از خانواده چای که جزو تیره پنیرک میباشد. برگها یش بیضی و شبیه برگ چای است و گلهایش خوشرنگ و زیبا است. در حدود ‎14 گونه از این گیاه شناخته شده که در جنوب و مشرق آسیا بفراوانی کشت میشوند. این گیاه همیشه سبز است و گلهایش درشت و زیبا برنگها ی سفید یا صورتی و یا قرمز است. گونه ژاپنی این گیاه در سال 1749 م. باروپا برده شده و امروز در آنجا بخصوص در فرانسه و ایتالیا بفراوانی کشت و تربیت میشود کاملیه قاملیا.