بیرون دویدن در لغت نامه دهخدا
لغت نامه دهخدا
بیرون دویدن. [دَ دَ] (مص مرکب) به خارج آمدن با سرعت. برون شدن: انبجاس، انفجار؛ بیرون دویدن آب. (یادداشت مؤلف). رجوع به دویدن شود.
پیشنهاد شما
جهت ثبت نظر و معنی پیشنهادی لطفا
وارد حساب کاربری
خود شوید. در صورتی که هنوز عضو جدول یاب نشده اید
ثبت نام
کنید.