جدول واژه یابی جشن میانه بهار (جشن بهاربد)
جدول واژه یابی جشن میانه بهار (جشن بهاربد) توسط تیم طراحان جدول سایت جدول یاب در
تاریخ 16 اردیبهشت 1400
طراحی شده است. چنانچه نسبت به این جدول نظر و یا انتقادی داشتید در قسمت دیدگاه آن را ثبت کنید.
جدول یاب همواره پذیرای دیدگاه های شما عزیزان خواهد بود.
پانزدهم اردیبهشت یا روز «دی به مهر» در اردیبهشت ماه یکی از جشنهای ایرانی به نام جشن میانهی بهار یا جشن بهاربد و یا گاهنبار میدیوزرم است که به معنای میانهی فصل سبز یا میانهی بهار است.
در زمانی که گاهشماری گاهنباری یا کهنترین گاهشماری شناختهشده ایرانی، روایی داشته و هنوز هم نشانههایی از آن کم و بیش بر جای مانده است، آغاز و میانهی هر یک از فصلهای سال با سرور و شادمانی جشن گرفته میشد.
البته میانهی بهار با شانزدهم اردیبهشت برابر است. اما در گذشته و حتی امروزه، عملا پانزدهمین روز ماه دوم هر فصل به عنوان میانهی هر فصل شناخته میشود.
جشنهای گاهنباری یا موسمهای سالیانه، ادامه و بازماندهای از نوعی تقویم کهن در ایران باستان است که طول سال خورشیدی را نه به دوازده ماه خورشیدی، بلکه به چهار فصل و چهار نیمفصل تقسیم کردهاند و هریک از این بازههای زمانی، نام و جشنی ویژه داشته است.
سال گاهنباری از نخستین روز تابستان آغاز میشد و پس از هفت پارهی زمانی، یعنی سه پایان فصل و چهار میانه فصل، به آغاز سال بعدی میرسید. پایان بهار یا آغاز تابستان دارای جشن گاهنباری نبوده و تنها به عنوان جشن آغاز سال نو به شمار میرفت.
نظام موسمهای گاهنباری بسیار ساده و دقیق است و امروزه همچنان بیشتر روستانشینان و کشاورزان سرزمینهای ایرانی از آن بهره میبرند. در بین کشاورزان، سنجش زمان به گونهی شمارش روزهای فصل (مثلا بیستم بهار، چهلم بهار و یا بیست روز به تابستان مانده) بسیار رایجتر از سنجش زمان براساس شماره روز و ماه است.
متن پهلوی «ویـچـیـتَـکیهای زادسـپَـرَم» به معنی گزیدههای زادسپرم، بجز اشارههای کوتاه و جالبی که به تاریخچه و رویدادهای زمان زرتشت میپردازد، برانگیختن او به پیامبری را نیز به همین روز منسوب میکند.
«زادسپرم» پسر کهتر «جم شاپوران» رد پارس و کرمان بوده و نسب او را به آذرباد مهرسپندان، موبدان موبد معاصر شاپور دوم ساسانی دانستهاند.
زادسپرم میگوید که زرتشت در دی به مهرروز از اردیبهشتماه یا پانزدهم اردیبهشت، به جشنگاهی میرود که در آن روز مردمان بسیاری در آنجا جشنی به نام «بهاربُد یا بهاربود» آراسته بودهاند. در بامداد آن روز، او برای کوبیدن هوم (هَـئـومَـه) به کرانهی رود دائیتی میرود و در آنجا «وهومن» بدو فراز میآید. وهومن، پوشاکی از روشنایی بر تن داشت و سراسر اندام او از روشنایی بود. او زرتشت را به انجمن همپرسگی امشاسپندان بر کرانه رود دائیتی فراز میبرد و در همین انجمن، اورمزد او را به دینآوری بر میگزیند.
امروزه بازماندههایی از جشن کهن بهاربُد در نواحی گوناگون سرزمینهای ایرانی مانند مراسمی زیبا و نمادین در حوض سعدی شیراز و چشمه مجاور آن بر جای مانده است، اما آیینهای بزرگداشت روز پیامآوری زرتشت به کلی فراموش شده و برگزار نمیشود.
همچنین امروزه در روز شانزدهم اردیبهشت، مهرروز، جشنی با نام «میگلان یا مهرگلان» در بخشهایی از کردستان برگزار میشود.
دیدگاه ها
به کیفیت جدول چه نمره ای می دهید؟
انتقادات و دیدگاه ها
-
امیرحسین در 27 اردیبهشت 1400رمز فصل بهار میشه
-
مهدی شاکری در 17 اردیبهشت 1400عالی بود فصل بهار
-
سارا الماسی در 17 اردیبهشت 1400بسیارعالی
-
شاهرخ سید اسمعیلی در 17 اردیبهشت 1400ممنون عالی
-
سکینه قبادپور در 17 اردیبهشت 1400فصل بهار سلام خسته نباشیدمتشکرم
-
آناهیتا حاجی ابوتراب در 16 اردیبهشت 1400فصل بهار خوب بود
-
عبدالرضاکاظمی در 16 اردیبهشت 1400عالی بود
-
مگی در 16 اردیبهشت 1400درود وسپاس.بسیار عالی بود
-
فانوس عزیزی در 16 اردیبهشت 1400سلام خسته نباشید عالی عالی عالی بود ممنون ممنون ممنونم رمز فصل بهار
-
علیرضا محمدپور در 16 اردیبهشت 1400فصل بهار