معنی بادکنک در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

بادکنک. [ک ُ ن َ] (اِ مرکب) مثانه ٔ گوسفند و گاو و مانند آن که بمالند تا نازک شود و باد در آن دمند و سر آن محکم کنند بازیچه ٔ کودکان را. || شاشدان. رجوع به بادخایه شود.

نوعی اسباب بازی از جنس لاستیک و به شکل کیسه که آن را پر باد می کنند، کیسه ای پر از هوا در ماهیان. [خوانش: (کُ نَ) (اِمر.)]

کیسۀ کوچک پلاستیکی استوانه‌ای یا کروی‌شکل که برای بازی یا تزئین آن را پر از باد می‌کنند،
(زیست‌شناسی) مثانه،

(اسم) نوعی از اسباب بازی کودکان که از لاستیک بشکل کره استوانه و غیره سازند و کودکان آن را باد کرده بهوا کنند.