معنی سنقر در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

سنقر. [س ُ ق ُ] (ترکی، اِ) به معنی سنقار و آن مرغی باشد شکاری از جنس چرغ گویند. بسیار زننده میباشد و پیوسته پادشاهان بدان شکار کنند. (برهان). پرنده ای است شکاری مثل باز که در هندوستان بواسطه ٔ حرارت نزید و این ترکی است. (غیاث اللغات) (آنندراج). مرغی است شکاری. شنگا. (فرهنگ فارسی معین):
عدلش بدان سامان شده کاقلیمها یکسان شده
سنقر بهندستان شده طوطی ببلغار آمده.
خاقانی.
سنقری را کز خزر یا سردسیر آموخته
در حبش بردن بگرما برنتابد بیش از این.
خاقانی.

سنقر. [س ُ ق ُ] (اِخ) دهی است از دهستان میان کوه بخش چاپشلو شهرستان دره گز. دارای 100 تن سکنه. آب آن از قنات. محصول آنجا غلات، پنبه و شغل اهالی زراعت است. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 9).

سنقر. [س ُ ق ُ] (اِخ) از اعلام ترکان است. || نام غلامی است. (آنندراج) (غیاث):
در زمانی بود امیری از کرام
بود سنقر نام او را یک غلام.
مولوی.

سنقر. [س ُ ق ُ] (اِخ) ابن مودود. سردودمان اتابکان فارس یا سلغریان. جلوس 543 متوفی 557 هَ. ق. (فرهنگ فارسی معین). رجوع به سلجوقیان و سلاجقه شود.

یکی از گونه های باز مناطق سردسیر. پرنده ای است بسیار زیبا و خوش خط و خال که لانه اش را در شکاف سنگ ها و صخره های مرتفع و غیرقابل عبور تهیه می کند. جزو بازهای سیاه چشم و از انواع دیگر بازها درشت تر و قوی تر است. شنقار. [خوانش: (سُ قُ) [تر.] (اِ.) = سنقور: ]

مرغی شکاری و خوش‌خط‌وخال که از انواع دیگر باز‌ها قوی‌تر و بسیار تیزپر و چالاک است، نوعی از باز،

باز، مرغ شکاری، سنگ آسیا

ترکی باز از مرغان شکاری ترکی تازی گشته باز از مرغان شکاری ‎ یکی از گونه های باز است که بومی مناطق سردسیر است. پرنده ایست بسیار زیبا و خوش خط و خال که لانه اش در شکاف سنگها و صخره های مرتفع و غیر قابل عبور تهیه میکنند. ماده حیوان 3 تا 4 تخم میگذارد. نر و ماده متناوبا روی تخمها می خوابند جزو بازهای سیاه چشم و از انواع دیگر بازها درشت تر و قویتر است و در شکار بسیار تیز پر و چابک است شنقار، خط اتحادی که ضرب ضعیف یا قسمت ضعیف ضرب را به ضرب قوی یا قسمت قوی ضرب دیگر مربوط و متحد میسازد. یا نوت سنقر شده. نوتی که قوت خود را از دست داده.