معنی معتصم در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

معتصم. [م ُ ت َ ص ِ](ع ص) چنگل زننده در چیزی برای استعانت و نجات.(غیاث)(آنندراج). چنگ درزننده.(یادداشت به خط مرحوم دهخدا)(از اقرب الموارد): به حبل تقوی و یقین و عروه ٔ وثقی دین متمسک و معتصم بوده است.(سندبادنامه ص 216). و به حبل متین او معتصم و در هر حالی از او طلب یاری می کنیم.(تاریخ قم ص 15). || پناه گیرنده.(غیاث)(آنندراج)(از اقرب الموارد): میان فایق و وزیر ابوالمظفر وحشتی حادث شد و ابوالمظفر از خوف فایق در سرای عمارت گریخت و به دست ابوالحرث معتصم شد.(ترجمه ٔ تاریخ یمینی چ 1 تهران ص 199). و رجوع به اعتصام شود.

معتصم. [م ُ ت َ ص َ](ع اِ) پناه جای.(ناظم الاطباء). || دست آویز. آنچه در او چنگ در زنند:
ای فتی فتوی غدرت ندهم
کافت غدر هلاک امم است...
خانه در کوی وفاگیر و بدان
که ترا حبل متین معتصم است.
خاقانی.
همچنین تا هفت بطن ای بوالکرم
می شمرتوزین حدیث معتصم.
مولوی(مثنوی چ خاور ص 205).

معتصم. [م ُ ت َ ص ِ](اِخ) پسر سلطان زین العابدین بن شاه شجاع از آل مظفر بود که پس از مرگ تیمور چند روزی کروفری داشت. و رجوع به حبیب السیر چ خیام ج 3 صص 574- 576 و تاریخ مغول تألیف عباس اقبال ص 441 شود.

معتصم. [م ُ ت َ ص ِ](اِخ) معتصم باﷲ:
آنچه این مهتر دهد روزی به کهتر شاعری
معتصم هرگز به عمراندر نداد و مستعین.
منوچهری.
کجا شده ست چو هارون و بعد او مأمون
کجاست معتصم و معتضدکجاست دگر.
ناصرخسرو.

معتصم. [م ُ ت َ ص ِ](اِخ) ابن صمادح. رجوع به ابویحیی محمدبن معن بن محمدبن احمد صمادح و اعلام زرکلی ج 3 ص 990 و قاموس الاعلام ترکی شود.

(مُ تَ ص) [ع.] (اِفا.) چنگ زننده به دامن کسی.

آنچه به آن چنگ زده ‌شده،
(صفت) محفوظ،

چنگ‌زننده به دامن کسی،
دست‌اندازنده به چیزی برای رستگاری و نجات، پناه‌برنده،

دستاویز، آنچه در او چنگ در زنند

مُعتَصِم، پناه برنده، التجاء کننده، چنگ زننده (به قصد پناه و نجات)، (اِعتِصام بِالله به معنای خودداری کردن از گناه به رجای عفو خداست و اعتصام از شرّ و مکروه نیز خودداری کردن از هر عمل بد و ناپسند می باشد و مُعتَصِم اسم فاعل از اِعتِصام است)،

مُعتَصَم، آنچه بدان چنگ زنند، مورد تشبُّث، پناهگاه (اسم مفعول اِعتِصام است)،