انقراض حشرات چه اتفاقاتی را در پی خواهد داشت؟

ما انسان‌ها شاید در دنیا تمدن به پا کرده باشیم، اما تمام دنیا در اختیار حشرات است. گذشته از این، بیشتر از نیمی از تمامی گونه‌های شناخته شده، حشره هستند؛ بنابراین اگر همگی آن‌ها یکباره از بین بروند، از این اتفاق بی خبر نخواهیم ماند. دیگر خبری از صدای آوازخوانی جیرجیرک‌ها و نور چشمک زن کرم‌های شب تاب نخواهد بود.

دیگر زنبوری وجود نخواهد داشت تا درخت‌های میوه را گرده افشانی کند و عسل درست کند. دنیای بدون حشرات دنیایی بدون مواد غذایی خواهد بود. اما نبود حشرات پیامد‌های گسترده‌ای دارد که فقدان غذا تنها نقطه‌ی شروع آن‌ها است. حالا ممکن نیست بتوانیم بگوییم در صورت وقوع این اتفاق دقیقاً چه رخ می‌داد، اما می‌توان تصور کرد با ناپدید شدن این موجودات در بدترین حالت چه اتفاقی خواهد افتاد. در ادامه می‌خواهیم ببینیم اگر تمام حشرات دنیا از بین می‌رفتند چه اتفاقی می‌افتاد.

چند گونه از حشرات هستند که از بین رفتن آن‌ها ما انسان‌ها را حسابی خوشحال می‌کند. یکی از آن‌ها پشه‌ها هستند. این حشرات با انتقال مالاریا، ویروس وست نایل و دیگر بیماری ها، باعث مرگ سالانه صد‌ها هزار نفر می‌شوند. اما اگر همین فردا ناپدید می‌شدند، شاید واقعاً دلمان برایشان تنگ می‌شد. بیشتر از ۳ هزار گونه پشه روی کره زمین وجود دارد که همگی غذای پرندگان، خفاش ها، قورباغه‌ها و حیوانات دیگری هستند. اگر دیگر پشه‌ای وجود نداشت، این موجودات و حیوانات دیگری که آن‌ها را می‌خورند گرسنه می‌ماندند.

انقراض حشرات

این مسأله در مورد سوسک‌های چندش آور و ترسناک هم صدق کند، موجوداتی که برای پرنده ها، جوندگان و حتی انسان‌ها در بعضی نقاط دنیا، یک وعده‌ی غذایی سرشار از پروتئین محسوب می‌شوند. اگر همه‌ی ۴،۴۰۰ گونه‌ی سوسک را از دست می‌دادیم، دچار مشکلاتی به مراتب بدتر می‌شدیم، چون بدون وجود سوسک‌های سرگین خوار که یکی از بزرگ‌ترین بازیافت کننده‌های دنیا به شمار می‌روند، با مشکل جدی انباشت فضولات موجودات زنده مواجه می‌شدیم.

به علاوه، تاریخ به خوبی به ما نشان داده وقتی این موجودات نتوانند کار خود را انجام دهند چه اتفاقی می‌افتد. گاو‌های گوشتی اولین بار در سال ۱۷۸۸ توسط بریتانیایی‌ها به استرالیا آورده شدند. این گاو‌ها زیاد مدفوع می‌کنند به طوری که مقدار مدفوع سالانه‌ی آن‌ها برای پر کردن ۵ زمین تنیس کافی است. گرچه سوسک‌های سرگین خوار بریتانیا مدفوع گاو‌ها می‌خوردند و تجزیه می‌کردند، اما سوسک‌های بومی استرالیا از مدفوع گاو‌ها تغذیه نمی‌کردند، چون طوری تکامل یافته بودند که فقط می‌توانستند از سرگین‌های خشک و مملوء از فیبر جانوران کیسه دار تغذیه کنند.

این مسأله باعث انباشت مدفوع گاو‌ها شد. تا سال ۱۹۶۰، گاو‌ها بیشتر از ۲،۰۲۳ کیلومتر مربع از چراگاه‌های استرالیا را غرق در مدفوع کرده بودند. این مقدار برای پوشش بیشتر از نیمی از ایالت رود آیلند آمریکا کافی است و گرچه اندکی مدفوع برای تولید کود بسیار عالی است، اما این دریای مدفوع، گیاهان را غرق در نیتروژن می‌کند، مسأله‌ای که رشد هر چیزی را غیر ممکن می‌سازد؛ بنابراین اگر همه‌ی ۸ هزار گونه‌ی سوسک‌های سرگین خوار، به اضافه‌ی دیگر حشرات مدفوع خوار مثل مگس‌ها از تمام دنیا حذف می‌شدند، ما تا زانو در فضولات فرو می‌رفتیم.

زمین‌های کشاورزی، جنگل‌ها و صحرا‌ها همگی از بین می‌رفتند و همه جا مملوء از اجساد مرده می‌شد. همانطور که می‌دانید بیشتر حیوانات از اجساد مرده تغذیه نمی‌کنند. اینجا است که پای سوسک‌های گوشتخوار یا همان درمستیده و دیگر حشرات مرده خوار به میان می‌آید. بیشتر از ۵۰۰ گونه از این موجودات چندش آور در سرتاسر دنیا وجود دارد که آنقدر به خوردن گوشت اجساد ادامه می‌دهند که جز استخوان چیزی از آن‌ها باقی نمی‌ماند.

بدون آن ها، موجودات کمتری برای پاک سازی دنیا از اجساد وجود داشت. درست است که لاشخور‌های گرسنه و باکتری‌هایی هم وجود دارد که به این فرآیند کمک کنند، اما آن‌ها برای این کار کافی نیستند؛ بنابراین باید دست از تلاش برای به وجود آوردن دنیایی با حشرات کمتر بکشیم، دنیایی که در آن از گرسنگی تلف و در دریایی از فضولات و اجساد مردگان غرق خواهیم شد.