اسامی شهرهای استان هرمزگان در حل جدول
جدول یاب ، محمد سیمری : استان هرمزگان به عنون جنوبی ترین استان ایران، در ساحل خلیج فارس و دریای عمان واقع شده است. استان هرمزگان از شمال و شمال شرقی با استان کرمان، از جنوب با خلیج فارس و دریای عمان، از جنوب شرقی با استان سیستان و بلوچستان، و از غرب با استان های فارس و بوشهر همسایه است.
از تقسیمات کشوری بیشترین گستره ی استان هرمزگان تا سال ۱۳۴۵ در محدوده ی استان کرمان قرار داشت که در این سال به فرمانداری کل تبدیل گردید و سپس در سال ۱۳۴۶ نیز به استان ساحلی و سرانجام در سال ۱۳۵۵ به استان هرمزگان تغییر نام پیدا کرد.
استان هرمزگان براساس آخرین تقسیمات کشوری، مشتمل بر هشت شهرستان، بیست و یک بخش، شصت و نه دهستان و دو هزار و چهل و شش آبادی دارای سکنه است و شهرستان های آن عبارتند از: بندرعباس، بندر لنگه، میناب، رودان، قشم، جاسک، حاجیآباد و همچنین ابوموسی. همچنین چهارده جزیره ی کوچک و بزرگ به نام های ابوموسی، بنی فرور، تنب بزرگ و تنب کوچک، سیری، شتور، فرور، کیش، لاوان، قشم، لارک، هرمز، هندورابی و هنگام در محدوده ی آب های ساحلی این استان واقع شده اند.
شاید جالب باشد که بدانید تاریخ این منطقه و زندگی مردمان ساکن در آن، در واقع بخشی از تاریخ خلیج فارس می باشد و با آن پیوندی ناگسستنی یافته است! تا قرن چهارم پیش از میلاد، مدارک پراکنده ای بر پایه ی نوشتارهای تاریخ نگاری یونانی درباره ی خلیج فارس وجود دارد؛ ظاهرا در دوران بسیار کهن، اقوامی در سواحل غربی خلیج فارس و دشت های جنوبی و غربی ایران می زیستهاند.
همچنین شواهدی مبنی بر پیدایش و توسعه ی دریانوردی در آن دوران وجود دارد؛ از جمله می توان به دریانوردی بابلیان در قرن هفتم پیش از میلاد در خلیج فارس اشاره کرد. نخستین مدرک قطعی در خصوص دریانوردی در خلیجفارس، به زمان نئار خورس یا نئارک، دریاسالار اسکندر مقدونی مربوط است.
تنگه هرمز، یکی از حساس ترین و حیاتی ترین گذرگاه های آبی عصر حاضر، در قلمروی سیاسی این استان قرار دارد. این تنگه ی هلالی شکل، صد و هشتاد و هفت کیلومتر طول دارد! بد نیست بدانید عمق تنگه هرمز به دلیل شیب تند کف آن، از قسمت شمال به جنوب متغیر است؛ به طوری که در نزدیکی جزیره لارک، در حدود سی و شش متر و در ساحل جنوبی نزدیک شبه جزیره مسندام صد و هشتاد متر است!
برخی از مورخان بر این باورند که بندرعباس در دوره ی هخامنشی وجود داشته است و دارای اهمیت ویژه و اساسی می باشد. این اتفاق تا سلسله های بعدی نیز استمرار داشته است، به طوری که طبق اسناد موجود تاریخی در دوران داریوش هخامنشی و انوشیروان ساسانی کشتی های تجاری از خلیج فارس و بنادر آن استفاده کرده اند و مرزهای سبلان و حتی چین را نیز در می نوردیدند.
فهرست شهرهای استان هرمزگان
جمعیت شهرهای استان هرمزگان بر اساس سرشماری سال ۱۳۸۵ و ۱۳۹۰ خورشیدی:
ردیف | نام شهر | شهرستان | جمعیت سال ۸۵ | جمعیت سال ۹۰ | رتبه در شهرستان |
---|---|---|---|---|---|
۱ | بندرعباس | بندرعباس | ۳۶۷،۵۰۸ | ۴۳۵،۷۵۱ | ۱ |
۲ | میناب | میناب | ۵۶،۰۰۹ | ۶۳،۲۲۹ | ۱ |
۳ | دهبارز | رودان | ۳۰،۸۷۹ | ۳۳،۲۸۵ | ۱ |
۴ | بندر لنگه | بندر لنگه | ۲۶،۱۷۵ | ۳۰،۴۸۷ | ۱ |
۵ | قشم | قشم | ۲۵،۳۲۰ | ۲۸،۶۰۲ | ۱ |
۶ | کیش | بندر لنگه | ۲۰،۶۶۷ | ۲۴،۸۱۹ | ۲ |
۷ | حاجی آباد | حاجی آباد | ۲۱،۰۵۲ | ۲۳،۳۰۹ | ۱ |
۸ | کَنگ | بندر لنگه | – | ۱۶،۴۹۶ | ۳ |
۹ | بندر خمیر | خمیر | ۱۲،۹۹۵ | ۱۴،۶۱۷ | ۱ |
۱۰ | جاسک | جاسک | – | ۱۳،۸۱۰ | ۱ |
۱۱ | پارسیان | پارسیان | – | ۱۲،۵۴۴ | ۱ |
۱۲ | بستک | بستک | – | ۹،۲۲۵ | ۱ |
۱۳ | درگهان | قشم | – | ۸،۶۶۷ | ۲ |
۱۴ | جناح | بستک | – | ۷،۱۶۹ | ۲ |
۱۵ | بیکا | رودان | ۶،۳۸۷ | ۷،۰۰۲ | ۲ |
۱۶ | رویدر | خمیر | ۵،۴۷۰ | ۶،۰۳۴ | ۲ |
۱۷ | هرمز | قشم | ۵،۶۶۹ | ۵،۸۶۷ | ۳ |
۱۸ | فین | بندرعباس | ۳،۹۷۶ | ۵،۲۷۹ | ۲ |
۱۹ | قلعه قاضی | بندرعباس | ۴،۲۳۹ | ۵،۱۸۳ | ۳ |
۲۰ | سوزا | قشم | ۴،۴۸۵ | ۴،۷۱۲ | ۲ |
۲۱ | هشت بندی | میناب | – | ۴،۴۳۸ | ۲ |
۲۲ | سیریک | سیریک | ۴،۱۸۰ | ۴،۱۴۰ | ۱ |
۲۳ | بندر چارک | بندر لنگه | ۲٬۹۵۸ | ۳،۷۵۸ | ۴ |
۲۴ | ابوموسی | ابوموسی | – | ۳،۴۶۱ | ۱ |
۲۵ | زیارت علی | رودان | ۲،۸۱۴ | ۳،۰۷۵ | ۳ |
۲۶ | کوشکنار | پارسیان | – | ۲،۹۰۲ | ۲ |
۲۷ | تخت | بندرعباس | – | ۲،۶۸۴ | ۳ |
۲۸ | سندرک | میناب | ۹۴۴؛۸ | ||
۲۹ | فارغان | حاجی آباد | – | ۱،۹۲۵ | ۲ |
۳۰ | سردشت | بشاگرد | ۹۲۸ | ۱،۵۳۶ | ۱ |
۳۱ | گوهران | جاسک | ۸۲۸ | ۱،۳۱۶ | ۲ |
ریشه یابی نام شهرهای استان هرمزگان
هورمزدگان از ریشه ی اهورامزدا است و به چم (معنی) سرزمینی که متعلق به اهورامزدا است. مرکز استان هرمزگان یعنی بندرعباس به افتخار شاه عباس پس از آزاد سازی این شهر از دست پرتغالی ها گذاشته شده است؛ لازم به بیان است نام قبلی این شهر، گامبرون بوده است که به زبان پرتغالی یعنی جایی که خرچنگ در آن زیاد است و حتی در دوره عیلامی و هخامنشی به آن دفیانوس گفته می شده است که از قدیم مرکز و شاهراه اقتصادی ایران بوده است.