معنی اشیا در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

اشیا. [اَش ْ] (ع اِ) صورتی از اشیاء ج ِ شی ٔ است که در فارسی شاعران همزه ٔ آخر آنرا بضرورت وزن یا قافیه کردن با کلمه های مختوم به الف حذف کنند:
مجوی از وحدت محضش برون از ذات او چیزی
که او عامست و ماهیات خاص اندر همه اشیا.
ناصرخسرو.
اگرچه بیعدد اشیا همی بینی در این عالم
ز خاک و باد و آب و آتش از کانی ّ و از دریا.
ناصرخسرو.
ازبهر وجود تو که سرمایه ٔ اشیاست
نشگفت که در خانه نشانند عدم را.
انوری.
فلک ز جور تو سازد لطیفهای وجود
مگر که منبعجود تو مصدر اشیاست ؟
انوری.
آنچه در کونست زاشیا وآنچه هست
وانما جان را بهر حالت که هست.
مولوی.
و رجوع به اشیاء و شی ٔ شود.

شیء

(اسم) جمع شی ء چیزها.