معنی زفاف در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی
زفاف. [زِ] (ع مص) عروس به خانه ٔ شوهر فرستادن. (تاج المصادر بیهقی) (دهار). فرستادن عروس به خانه ٔ شوهر و عروس و داماد را همبستر کردن. (غیاث اللغات) (آنندراج). زف. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد). عروس را بخانه ٔ شوهر فرستادن. (فرهنگ فارسی معین):
زآن بیش کاین عروس برهنه شود علم
کوس از پی زفاف شد آنک نوا گرش.
خاقانی.
دو شه را در زفاف خسروانه
فراوان شرطها شد در میانه.
نظامی.
به اوزکند مقیم شد از مهم زفاف بپرداخت و مقصود بحصول پیوست. (ترجمه ٔ تاریخ یمینی چ 1 تهران ص 277). زفاف آن کریمه تمام شد. (ترجمه ٔ تاریخ یمینی ایضاً ص 295). || (اِ) شب عروسی و بیوکانی. (ناظم الاطباء). || (مص) درخشیدن برق. (فرهنگ فارسی معین). رجوع به زف شود.
(زِ) [ع.] (مص م.) عروس را به خانه شوهر فرستادن.، شب ~ شب عروسی.
همبستر شدن عروس و داماد برای بار اول،
بی آزرمی، بی شرمی
عروسی، وصلت
عروس بخانه شوهر فرستادن
زِفاف، (زَفَّ- یَزُفُّ)، عروس را نزد شوهر فرستادن- درخشیدن (برق)