معنی شیطنت در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

شیطنت. [ش َ / ش ِ طَ ن َ] (از ع، اِمص) دیوی و شیطانی. (ناظم الاطباء). کاری چون کار شیطان کردن. (یادداشت مؤلف):
لاف فریدون زدن وآنگه ضحاک وار
سلطنت و شیطنت هر دو بهم داشتن.
خاقانی.
رزق جستن به حیله شیطانیست
شیطنت را لقب حیل منهید.
خاقانی.
|| گربزی. سعایت. (یادداشت مؤلف). || نُکْری ̍. انتربگ. (یادداشت مؤلف). ملعنت. || کینه وری و دشمنی. || دورویی. || تمرد و خودسری و خودرایی. نافرمانی و سرکشی. (ناظم الاطباء). || سرکشی کودک. شیطانی کردن کودک. در اطفال، شوخ بازی کردن نه در حد و سامان بلکه به افراط و بد. شوخی. (یادداشت مؤلف).

شیطانی، بازی و جنب و جوش که موجب آزار دیگران شود. [خوانش: (شَ یا ش طَ نَ) [ع. شیطنه]]

ایجاد سروصدا و مزاحمت برای دیگران،
فریب دادن و گمراه کردن،
شوخی،

بدجنسی، بدذاتی، شرارت، شیطانی، بازیگوشی، سرکشی، نافرمانی، چموشی

دیوی و شیطانی