ملودی در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

ملودی. [م ِ ل ُ](فرانسوی، اِ) از «ملوس » یونانی بمعنی آهنگ و «اوده » بمعنی آواز و نواست و در موسیقی سلسله صداهایی است که آهنگی را بوجود آورد و نیز توالی کلماتی که در عبارت، گوش را نوازش دهد.(از لاروس). نوا و آهنگ خوش آیند و اصوات موزون و بهم پیوسته ای است که به گوش خوش آیند باشد. ملودی ممکن است با ساز و آواز توأمان باشد و یا ممکن است ساز یا آواز جدا از هم اجرا گردد که در این صورت آن را یک صدایی نامند. رجوع به فرهنگ فارسی معین و لاروس بزرگ شود.

(مِ لُ) [فر.] (اِ.) آهنگ، لحن، نغمه.

قطعۀ موسیقی که از توالی چند صوت تشکیل شده و خوش‌آهنگ باشد، نغمه،

نغمه، نوا، آهنگ

فرانسوی نوا (اسم) نوا و آهنگ خوش آیند را گویند و آن مایه اصلی موسیقی است. بتعبیر دیگر اصوات موزون و متوالی است که بگوش خوش آیند باشد. ملودی ممکن است با ساز یا آواز تنها اجرا شود. در این صورت آنرا یک صدایی گویند. وقتی که چند صدایی باشد با چند ساز یا آواز اجرا میشود توضیح ملودی همان نغمه است (نظری بموسیقی ج 1 ص 148)