سخنان آناتول فرانس

مادر، جلوه حق است، رضایت خدا است؛ باید خدا را خشنود نگاه داشت.

مذهب خدمت بزرگی به عشق نمود زمانی که آن را گناه نامید.

قوه تخیل و خیالبافی، مردمان حساس را به هنرپیشگی می کشاند و اشخاص گستاخ و بی پروا را قهرمان می سازد.

هرگز کتابی به کسی امانت ندهید، چون به شما برگردانده نمی شود. من تمام کتابهای کتابخانه ام امانتی است که از دیگران گرفته ام.

زن رسماً مربی مرد و پیراینده ی اخلاق اوست.

نقص مهم امپراتوریهای بزرگ دنیا این بود که قوانین را مغزهای قوی برای مردان قوی می نوشتند و ضعف بشر را در نظر نمی گرفتند.

دانش از خطا به دور است، اما دانشمندان همواره خطا می کنند.

خطا کردن یک کار انسانی است، اما تکرار آن یک کار حیوانی.

برای کسب چیزهای بزرگ، نه تنها باید تلاش کنیم، بلکه باید رویا هم داشته باشیم، نه تنها باید برنامهریزی کنیم، بلکه همچنین باید باور هم داشته باشیم.

اگر پنجاه ملیون نفر به یک چیز احمقانه باور داشته باشند، آن چیز همچنان احمقانه است.

هرگز به احساساتی که در برخورد اول با کسی پیدا می کنید نسنجیده اعتماد نکنید.

اندیشه های خوب، تراویده ی روح پاک است و بوی خوش، تراویده ی گل خوشبو.

از ویژگیهای طبیعی آدمی است که عاقلانه و منطقی فکر می کند، اما پوچ و بی معنی رفتار می کند.

دو چیز تفاوت فاحشی را بین انسان و حیوان به وجود می آورد: قدرت بیان و دروغگویی.

دانشمند کسی است که فرق میان "من می دانم" و "من می پندارم" را می داند.

تنها تهیدستان هستند که نقد داد و ستد میکنند، نه از سر درست کاری بلکه از سر ناگزیری، چون کسی به آنها نسیه نمیدهد.

اگر همین افکار و اندیشه پریشان فلاسفه نبود، هم اکنون بشر مانند هزاران سال پیش با ترس و وحشت در غارها زندگی می کرد.

زیبایی دنیا بسته به هنرهای زیبا است؛ هنر، مایه ی غرور و اسباب دلداری و آسایش خاطر است.

خنده، بهترین اسلحه جنگ با زندگی است.

خنده طبیعی، فریاد موتور نیرومند بدن است.

هیچ عیب ندارد که دانا و فیلسوف باشید، ولی اگر هستید، طوری رفتار کنید تا کسانی که با شما حرف می زنند، تصور کنند مانند خودشان ساده اید.

در نظام دیکتاتوری، دارایی یکی از امور برازنده است. در نظام دموکراسی، دارایی تنها امر برازنده است.

دانش و آگاهی کلیدی است که تمام درها با آن باز می شوند.

دانش، کلیدی است که همه ی دربها به آن باز می شود.

ما ساخته و پرداخته کسانی می شویم که دوستمان داشته اند.

هرکس خود را محور جهان می انگارد.