سخنان اسپنسر جانسون

خواسته ها، آرزوهای ما هستند و نیازها، ضرورتهای ما؛ نیازها برای دستیابی به کامیابی و کامروایی، ضروری هستند.

چه پارادوکس شگفتانگیزی! هر زمان که اراده میکنم با نادیده گرفتن خواستههایم به دیگران کمک کنم تا چیزهایی را که دوست دارند، به دست آورند، هم احساس شادمانی و خرسندی بیشتری میکنم و هم کامروا میشوم.

من یاد گرفته ام که وقتی به خودم حقیقت را می گویم، برایم آسانتر است که با دیگران هم رو راست باشم.

مردم غالباً اشتباهات ما را بسیار آسانتر از خود ما می بینند.

انسان نباید به این بیندیشد که بهتر از دیگران هست یا نیست، بلکه باید به این بیندیشد که می تواند بهتر از آن چیزی که خودش هست، باشد؛ هر کسی شایسته ی بهتر بودن نسبت به خودش است.

همه ی ما برای رسیدن به تصمیمات بهتر، راهنمای خود هستیم و می توانیم به دیگران کمک کنیم که آنها هم این نکته را کشف کنند.

وقتی برنامه داشته باشی، باید مداوم، همچنان که دانسته ها و تجربه های بیشتری جمع آوری می کنی، در آن تجدیدنظر کنی تا برنامه ات حقیقی تر شود.

وقتی مردم در کار و زندگی، شادمان و کامیاب اند، برای همه بهتر است.

تجربه های گذشته ی من بهترین مربیان من هستند.

رمز تصمیم گیری های بهتر این است که باور کنم سزاوار وضعیت بهتری هستم و سپس برپایه ی این باور، عمل کنم.

تصمیمات من، باورهای مرا آشکار می سازند.

برنامه ریزی برای آینده، نگرانی و عدم اعتماد را کاهش می دهد.

این ترس از انتخاب است که قدرت تصمیم گیری را از ما می گیرد و باعث نوعی ناتوانی در تصمیم گیری می شود.

نکته ی مهم آن است که تو هر روز کاری را انجام دهی، حتی اگر فکر کنی که کار کوچکی است تا به تو کمک کند آن آینده ی عالی تحقق یابد.

شاید در این اندیشه باشم که شایسته ی موقعیت بهتری هستم، اما کردارهایم نشان می دهند که گاهی اوقات به راستی به این مسئله باور ندارم.

روی نیازهای واقعی خودت متمرکز شو، از گزینه هایت آگاه باش و به طور کامل، درباره ی همه ی گزینه هایت اندیشه کن؛ سپس بگذار که بهترین نتایج به آسودگی به سوی تو بیایند.

وقتی چیزی را می یابی که کارایی دارد، می خواهی هرچه زودتر افراد بیشتری از آن بهره گیرند.

وقتی انسان بر نیاز حقیقی خود متمرکز می شود، با "نه" گفتن به هر چیز دیگری، نتایج بهتری را به دست می آورد.

کامیابی یعنی تبدیل شدن به آن کسی که می توانید باشید و پیش رفتن به سوی اهداف باارزش.

انسانهای واقعاً کامیاب کسانی هستند که آنچه را که به آن نیاز دارند دنبال می کنند.

پرسیدن مثل ساعت کوکی است و ما را بیدار می کند.

فقط زمانی که تو با "هدف" زندگی می کنی و به آن چیزی پاسخ می دهی که در چارچوب "حال"، "گذشته" و "آینده" مهم است، جملگی مفهوم می یابند.

ما غالباً تصمیمات نادرستی می گیریم، چون در ابتدا چند پرسش ساده را از خود نمی پرسیم.

زندگی دو نیمه است: نیمه اول در انتظار نیمه دوم و نیمه دوم در حسرت نیمه اول.

کامیابی، یعنی پیشروی به سوی هر آنچه که می اندیشی مهم است.

مهم این است که موقعیت های دردناک را تجربه کنی و از آنها درس بگیری، نه اینکه بکوشی با چیز دیگری ذهن ات را از آن موقعیت ها دور کنی.

زندگی ما با تصمیم هایی شکل می گیرد که ما در وقت مناسب خودشان، آنها را مهم نمی دانیم.

هرچه بیشتر واقعیت را ببینیم، تصمیم های بهتری می توانیم بگیریم.

هرچه زودتر بیاموزیم که تصمیمات بهتری بگیریم، زودتر هم به نتایج بهتر می رسیم. اگر ما در محیط کار و در خانه تصمیمات بهتری بگیریم، سازمانها و اجتماعات ما نیز از این موضوع بهره مند خواهند شد.

گذشته را نمی توانی تغییر دهی، اما می توانی از آن بیاموزی.

ماجراجو و اهل عمل باشید تا از طعم دلپذیر تغییرات تازه بهره مند شوید.

سریع ترین راه برای پیدا کردن حقیقت این است که نگاهی به آنچه گمان می کنیم حقیقت است و در واقع نیست، بیندازم.

در درون هریک از ما یک راهنما وجود دارد که در واقع، استادی درونی است که به ما حکمت می آموزد و راه را نشانمان می دهد؛ راهنمای ما خودمان هستیم.

وقتی خودت را در یک موقعیت نامساعد می یابی، این اهمیت دارد که به دنبال چیزی بگردی که درست و خوب است، حتی اگر یافتنش دشوار باشد؛ سپس قدرش را بدان و آینده ات را بر پایه ی آن بنا کن.

درست هنگامی که از آفتاب بالای سرمان غفلت می کنیم، پل یخی زیر پای ما که زمانی سفت و محکم بود، زیر پایمان آب می شود.

وقتی تمام توجه تو به کاری است که انجام می دهی، ذهن ات منحرف نمی شود و شادمان هستی؛ تو تنها به آنچه در آن زمان روی می دهد سخت توجه داری.

کار کردن و زندگی کردن با هدف فقط یک طرح و نقشه ی بزرگ یا برنامه ی زندگی نیست، بلکه یک نگرش عملی برای هر روز از زندگی است.

مفهوم زندگی با "هدف" فقط این نیست که چه کاری انجام دهی، بلکه این است که برای چه آن را انجام می دهی.