سخنان رالف والدو امرسون

زینت خانه به دوستانی است که در آنجا تردد می کنند.

دوستان، زینت بخش خانهی ما هستند.

پرتلاش، پرانرژی و آرزومند باشید و ایمان داشته باشید تا به هدف خود برسید.

یکی از نیرومندترین موتورهای کامیابی، آرزومندی است.

چه آسان می توان مطابق عقاید دیگران زندگی کرد، چه آسان می توان در خلوت و انزوا مطابق نظرات خود رفتار نمود، اما بزرگ آن کسی است که در میان مردم، استقلال رای خود را در عین صمیمیت و مهربانی حفظ کند.

آزادی هیچ وقت انتظار ما را نمی کشد، ما باید در بدست آوردنش، از دل و جان دریغ نکنیم. چون در هیچ جایی از زوایای تاریخ سراغ نداریم که آزادی و دموکراسی، سهل و آسان به دست آمده باشد.

در قانون هستی، شادی، آرامش و آزادی زمانی تحقق می یابند که آنها را ببخشیم.

هر انسانی آفریده اندیشه های روزانه خویش است. اگر دگرگونی در زندگی انسان روی دهد، باید از دل و جان آغاز شود تا اندیشه ها و احساسات، شخص را تحت تاثیر قرار دهد و دگرگون سازد.

اجتماع، نامها و آداب و رسوم را دوست دارد و از واقعیتها و افراد آفریننده و خوداتکا بیزار است.

آفرینش هزار جنگل، در یک میوهی درخت بلوط آشکار است.

زمانی که برای نخستین بار چشمانم را به روی چمنزار های صبحگاهی باز کردم و به دنیای زیبا نگریستم، برای زنده بودن از خداوند سپاسگزاری کردم.

از درستی و راستی خود، همانند یک چیز مقدس نگاهبانی کنید.

هیچ چیز به غیر از یکپارچگی ذهن نهایتاً مقدس نیست.

خاموش باشیم، زیرا در آن زمان است که صدای نجوای خدا را خواهیم شنید.

تمدن، نتیجه نفوذ زنان پارسا است.

انسانی که عزم به تنها زیستن نموده است، باید از خانه و کاشانه خویش به همان نسبت دوری جوید که از جامعه. من به هنگام مطالعه و نوشتن، احساس تنهایی نمی کنم، هرچند که در اطرافم هیچ کس نباشد. اما اگر کسی می خواهد تنها باشد، ستارگان آسمان را به او نشان بده.

هیچ چیز زیباتر از شاد کردن و پرهیز از آزار دیگران نیست.

شادی، عطری است که نمی توانی به دیگران بزنی، مگر آنکه قطره هایی از آن را به خودت بزنی.

به خودتان باور داشته باشید؛ به گفته ی دیگران اهمیت ندهید.

یک دوست شاد، همچون شمعی در محفل یاران است.

چرا باید احساس شخصی من، بر پایهی اندیشههای دیگران ساخته شود؟

صاحبان اخلاق، روح جامعه ی خویش اند.

اگرچه جنگ برای اصلاح حال ملت و افزایش آبادانی آغاز می گردد، اما حقیقت این است که در طی جنگ، بحران عظیمی در حیات اجتماعی و سیاسی پدیدار می شود.

آن که در آرزوی دیدن زیبایی های جهان هستی عزم سفر کند، زمانی به گمشده خویش دست خواهد یافت که آن را در بطن خود پرورده باشد.

مردان کم مایه به شانس باور دارند، مردان بااراده و خردمند، به علت و معلول.

مردان بزرگ کسانی هستند که می دانند اندیشه های بزرگ بر جهان حکم می رانند.

نوابغ بزرگ زندگینامه بسیار کوتاهی دارند.

شکوه دوستی در دستان دراز شده به سوی هم، لبخند با محبت و شادی همنشینی نیست، بلکه الهامی روحانی است که هر زمان فرد کشف می کند شخصی دیگر باورش دارد و میخواهد به او باور داشته باشد، به او دست میدهد.

رفتار و منش هر فرد، کتاب مصور اندیشه ها و باورهای اوست.

به آدمها باور داشته باش تا با تو روراست باشند و با آنها بزرگوار باش تا بزرگی نشان دهند.

بروید و به آنچه ایمان دارید، عمل کنید.

باور خود را در عملکردتان پیاده کنید.

به آدمها اعتماد کن تا با تو صادق باشند.

بزرگترین موفقیت عبارت است از اعتماد یا سازش کامل بین اشخاص صمیمی.

بالاترین پیمانی که می توانیم با دوست خود ببندیم این است: "بیا تا ابد اعتماد بین ما حاکم باشد."

هر اندوهی، برانگیزاننده و اندرزی ارزشمند است.

برای ذهنی کدر و تاریک، طبیعت اندوهگین است. برای ذهنی روشن، کل دنیا در حال درخشیدن و سرشار از نور است.

هر انقلابی ابتدا جرقه ای از اندیشه های یک انسان بوده است.

من از اندیشیدن به این نکته که ما چه آسان تسلیم نامها و درجههای اجتماعی میشویم و خود را به آداب و رسوم آن میبازیم، شرمندهام.

زندگی هر کسی افکاری است که او را در بر گرفته است.

زندگی انسان یعنی اندیشه روزانه او.

دوست، کسی است که من می توانم با او صمیمی باشم و جلو او با صدای بلند فکر کنم.

انسانهای بزرگ کسانی هستند که دریافتهاند نیروی معنوی بسیار تواناتر از نیروی مادی است و اندیشه و خرد است که بر دنیا حکم میراند.

اندیشه، شکوفه است؛ زبان، غنچه است و کردار، میوهایست که در پشت سر آنها قرار دارد.

اگر هرکس با فکر خود و بدون نفوذ خارجی برای رسیدن به هدفش کوشش کند، سرانجام، طبیعت تسلیم او شده و دنیا به او روی می آورد.

یک انسان متعالی به اندازه ای که بزرگ می اندیشد، بهتر نیز زندگی می کند.

هنگامی که کاری را آغاز میکنید، آن را با همهی توان انجام دهید؛ همهی وجود خود را روی آن بگذارید؛ آن را با شخصیت خود درآمیزید.

هر انسانی را باید به دلیل خوبی هایش گرامی داشت.

وقتی فرد در فشار درد و رنج باشد و مانند افراد شکست خورده به نظر برسد، تازه فرصت پیدا می کند چیزی یاد بگیرد.

وقتی انسان دوست واقعی دارد که خودش هم دوست واقعی باشد.

نیرویی که در انسان نهفته است، طبیعتی تازه دارد و هیچ کس جز او نمی داند که چه می تواند انجام دهد و خودش هم تا زمانی که آن را نیازماید از آن آگاهی ندارد.

مقیاس ارزش انسان اهمیتی است که به وقت خود می دهد.

کسی که نتواند بر ترس غلبه کند، هنوز اولین درس زندگی را نیاموخته است.

کسی که از تمام کمک های خارجی چشم بپوشد و آن را دور اندازد و شخصأ وارد میدان شود و به نیروی خود برپا ایستد، کسی است که نیرومندی و موفقیت را برایش پیش بینی می کنم.

کسی را که هیچ حقی ندارد، زودتر از کسی که نیمی از حق به جانب اوست، می توان قانع کرد.

خرد مانند الکتریسیته است. هیچ فردی نیست که همیشه خردمند باشد، ولی افراد سزاوار خردمندی، اگر در مسیر درست قرار بگیرند، اندک زمانی خردمند میشوند؛ مانند شیشه، که اگر آن را مالش دهی، مدتی کوتاه به نیروی الکتریسیته مجهز میشود.

چیزی را که ما در باطن خود نداریم در بیرون هم نمی توانیم ببینیم. اگر در نفس شما بزرگی هست، آن را در فرد عامی هم پیدا خواهید کرد.

جهان هستی به کسی که می داند به کجا می رود، راه نشان می دهد.

بیشترین تأثیر افراد خوب زمانی احساس می شود که از میان ما رفته باشند.

برده فقط یک آقا دارد، اما شخص طمعکار نسبت به هر کسی که او را یاری کند، برده است.

آنگاه که انسان در برابر خود می ایستد، به نظر می رسد همه چیز سد راه اوست.

انسان های بزرگ آنهایی هستند که روان، قوی تری از هر نیروی مادی می دانند و بر این باورند که انگار بر حکومت دارند.

اقبال، نام دیگر پایداری در هدف است.

هر چه ما را محدود می کند، نامش را می گذاریم بخت و اقبال.

ما مالک اسباب مادی نمی شویم، بلکه بنده ی آن می گردیم.

پاداش کاری که خوب انجام گرفته همان انجام آن کار است.

یکی از زیباترین پاداشهای زندگی این است که هیچ انسانی نمیتواند بدون اینکه به خودش کمک کند، خالصانه به دیگری کمک کند.

تار و پود روح مادر را از مهربانی بافته اند.

علف هرز چیست؟ گیاهی که نیکوییهای آن هنوز کشف نشده است.

اگر اراده کنید و پایداری داشته باشید، بی شک موفق خواهید شد.

درک زندگی به اندازه ی یک نفس، بسیار آسوده تر است، زیرا شما زندگی می کنید و این کار، نتیجه ی کامیابی ها است.

هر لحظه بزرگ و ماندنی در تاریخچه ی جهان در حقیقت ثمره ی پیروزی اشتیاق ها است.

ترس، همواره از نادانی زاده می شود.

کارهایی را انجام بده که از آنها می ترسی... در این صورت، مرگ ترس را حتمی بدان. ابتدا از پرتگاه به پایین بپر تا در بین راه، بال پرواز خود را بسازی.

از سلامتی خود مراقبت می کنیم، برای روز مبادا پول ذخیره می کنیم، سقف خانه را تعمیر می کنیم و لباس کافی می پوشیم، ولی کیست که در بند آن باشد که بهترین دارایی یعنی دوست را به گونه ای عاقلانه برای خود فراهم کند؟

یافتن نیکوییها در همه جا، معیار سلامت روانی است.

یک دوست می تواند به راستی، شاهکار طبیعت به شمار آید.

انسان در هر شرایط و جایگاهی، نباید دنبالهرو باشد.

برخی از دیدگاهها، ما را جوان میبینند و جوان نگاه میدارند. چنین دیدگاههایی، عشقهای جهانی و زیباییهای جاودانهاند.

وقتی که پیر می شویم، صورت زیبا به سیرت زیبا می پیوندد.

هدف خود را باید روی واقعیت ها بنا سازیم.

به ازاء هر دقیقه عصبانیت، شصت ثانیه شادی را از دست می دهید.

گلها تبسم زمین هستند.

اولین ناآگاهی [در مورد] سیگار این است که هنگام کشیدن آن در عین بیکاری تصور می کنیم کاری انجام می دهیم.

توانگر راستین کسی است که مالک روزش باشد. هیچ پادشاهی، هیچ انسان پولداری و هیچ پری و دیوی، دارای چنین نیرویی نیستند.

آنچه را که ما نتیجه می دانیم، آغاز است.

خردمندان، همیشه همه چیز را نمیدانند.

عقل، نیرویی است که دنیا را اداره می کند.

نشان همیشگی خرد، دیدن معجزه [=کاری شگفتانگیز] میان چیزهای مرسوم است.

هیچ دانشی وجود ندارد که با قدرتی همراه نباشد.

یکی ار خوبیهای دوستی این است که شما میتوانید نزد دوستانتان، نادان باشید.

دانستن یعنی پی بردن به اینکه نمی توانیم بدانیم.

فردا، غریبهای، استادانه، درست آنچه را در همهی زندگی به آن اندیشیدهایم و احساس کردهایم، خواهد گفت.

[بگو] با چه کسانی دوست و رفیقی، تا بگویم چگونه آدمی هستی.

به خانهی دوست خود زیاد رفت و آمد کن، چرا که اگر به او سر نزنی، علفهای هرز، مسیر روبروی خانهی او را خواهند بست.

تنها راه داشتن دوست این است که با او یکی شوید.

یگانه راه دوست پیدا کردن این است که اول خودمان اظهار دوستی کنیم.

با طبیعت همگام باشید، زیرا راز او بردباری و شکیبایی است.

باید در کارها وجدان خود را راهنما قرار دهیم و همان [راهی] را که وجدان به ما نشان می دهد، در پیش بگیریم.

اگر در جستوجوی زیبایی، جهان را هم سراسر درنوردیم، ولی حس آن را با خود نداشته باشیم، آن را نخواهیم یافت.

جان را به هیجان آورید، آنگاه آب و هوا و دهکده و شرایط شما در دنیا همگی ناپدید می شوند، دنیا استواری خود را از دست می دهد، هیچ نمی ماند جز جان و وجود پاک خداوندی که در آن زندگی می کند.

هر اندازه که دنیا را برای یافتن زیبایی زیر پا بگذاریم، باز هم باید آن را با خود ببریم، وگرنه زیبایی را نخواهیم یافت.

هنگامی که اراده کنید، جهان هستی تبانی میکند تا آن اراده، به کردار درآید.

زیبایی در زن بدون وقار مانند تور ماهیگیری فرسوده و سوراخ سوراخ است.

هر شیرینی به تلخی و هر تلخی به شیرینی آمیخته است و هر زشتی از زیبایی نیز بهره دارد.