سخنان مادر ترزا

سکوت پیش از آغاز آفرینش به وجود آمده است و آسمانها در فضا پراکنده شدند، بی هیچ حرفی و سخنی.

نمی توانیم بدون واسطه در حضور خداوند قرار بگیریم، مگر آنکه سکوت درون و بیرون، هر دو را بر خود تحمیل کنیم.

سکوت ژرف را به مثابه لحظاتی مقدس و گران بها پاس بدار؛ لحظاتی برای پناه جستن در سکوت زنده خانه آفریدگار.

دعا کردن، خواهش نیست، بلکه قرار دادن خود در دستان خدا و گوش دادن به صدای او از کنه قلب است.

اگر به قضاوت مردم بنشینی، دیگر زمانی برای دوست داشتن آنها نخواهی داشت.

مردم غالبا نامعقول، خودخواه و غیر منطقی هستند، با وجود این آنها را ببخشید.

اگر شروع به قضاوت کردن در مورد مردم بکنی، وقت پیدا نمی کنی که آنها را دوست داشته باشی.

اگر مهربان باشید ممکن است مردم شما را متهم به چاپلوسی کنند، با وجود این مهربان باشید.

اگر صادق و روراست باشید ممکن است مردم فریبتان بدهند، با وجود این صادق و روراست باشید.

کشورهای پیشرفته از فقر درک و فهم، فقر اراده، تنهایی و فقدان عشق و معنویت رنج می برند. امروزه بیماری وحشتناک تر از این در جهان وجود ندارد.

عشق، میوه تمام فصل هاست و دست همه کس به شاخسارش می رسد.

در پایان زندگی، از روی تعداد مدرک هایی که گرفته ایم، میزان مالی که اندوخته ایم و کار های بزرگی که به انجام رسانده ایم، در باره ی ما داوری نخواهد شد، بلکه از ما خواهند پرسید: آیا گرسنه ای را سیر کردی؛ برهنه ای را لباس پوشاندی و بی خانه ای را پناه بخشیدی؟ گرسنه ی نه فقط لقمه نان که گرسنه ی عشق، برهنه ی نه فقط از تن پوش که برهنه ی از عزت و احترام انسانی و بی خانه ای نه فقط از خشت و گل که بی خانمان به سبب طرد و رانده شدن.

چیزی را که طی سالها می سازید ممکن است کسی یک شبه خراب کند، با وجود این بسازید.

به همسرتان لبخند بزنید، به شوهرتان لبخند بزنید، به فرزندانتان لبخند بزنید و به یکدیگر لبخند بزنید. مهم نیست که به چه کسی لبخند میزنید، مهم این است که این لبخندها به شما کمک خواهد کرد تا میزان عشقتان را نسبت به یکدیگر افزایش دهید.

برهنگی تنها به یک تکه پارچه بستگی ندارد. برهنگی یعنی بی توجهی به انسانیت و شرافت انسانی و شخصیت انسانها.

انسانها را از دور دوست داشتن، کار دشواری نیست. دوست داشتن آنهایی که به ما نزدیک هستند، کار دشواری است. بخشیدن یک کاسه برنج برای سیر کردن یک گرسنه، بسی آسانتر از کاهش تنهایی و درد و رنج انسانی رانده شده در خانهی خودمان است. عشق را به خانهی خود بیاورید؛ چرا که عشق ورزیدن به یکدیگر را باید از خانه آغاز کنیم.

سالها کار سخت شما ممکن است یک شبه ویران شود، اما این مساله نباید شما را از ادامه سخت کوشی باز دارد.

تنهایی و احساس ناخواسته بودن، ترسناک ترین فقر ممکن است.

اگر آرامش نداریم، به این دلیل است که فراموش کردهایم به یکدیگر وابستهایم.

تن پوش که برهنه ی از عزت و احترام انسانی و بی خانه ای نه فقط از خشت و گل که بی خانمان به سبب طرد و رانده شدن.

شناخت خود به معنای ناخدای خود بودن است.

چیزهای کوچک به راستی کوچک هستند، اما امین بودن در چیزهای کوچک، کار بزرگی است.

محبت راستین اندازه نمی گیرد، فقط می بخشد.

اگر میخواهید برای ایجاد آشتی در جهان، کاری انجام دهید، به خانهتان بروید و خانوادهتان را دوست بدارید.

آغاز کنیم.

در این جهان نیاز به دوست داشتن و ستایش بیش از نیاز نان است.

سکوت، بینشی نوین از زندگی به ما می دهد. در این بینش، وجود ما سرشار از لطف او خواهد شد؛ بارقه ای که امکان می دهد تمام کارها را با خوشی به پیش ببریم.

ما در این دنیا نمی توانیم کارهای بزرگ انجام دهیم، بلکه می توانیم کارهای کوچک را با عشق های بزرگ انجام دهیم.

محبتآمیزترین واژه در دنیا، واژهی نامهربانانهای است که هرگز بازگو نشود.