سخنان وندیداد

زمینی که دیرزمانی کشت نشده بماند و بذری بر آن نیفشانند، ناشادکام است و برزیگری را آرزو کند؛ همچون دوشیزهای خوشاندام که دیرزمانی بیفرزند مانده باشد و شوهری خوب آرزو کند.

بشود که موبد این مَنْثَرهیِ وَرجاوَند را به مردمان بیاموزد: «هیچ کس بی خوراک، توانِ آن ندارد که به آیین اَشَه رفتار کند؛ توانِ آن ندارد که برزیگری کند؛ توانِ آن ندارد که فرزندانی پدید آورد. هر یک از آفریدگان جهان اَستومَند [= مادی، خاکی، جسمانی] با خوردن زنده ماند و با نخوردن بمیرد.»

کسی که از بازگرداندن سپردهای به دارندهاش، خودداری کند، کردارش بدان ماند که آن سپرده را از دارندهاش دزدیده باشد. تا هنگامی که آن سپرده را در خانهی خویش نگاه دارد، هر روز و هر شب که بدان دست زند و آن را از آنِ خویش بشمارد، بدان ماند که دیگر بار آن را دزدیده باشد.

بشود که موبد این مَنْثَرهیِ وَرجاوَند را به مردمان بیاموزد: «هیچ کس بی خوراک، توانِ آن ندارد که به آیین اَشَه رفتار کند؛ توانِ آن ندارد که برزیگری کند؛ توانِ آن ندارد که فرزندانی پدید آورد. هر یک از آفریدگان جهان اَستومَند [مادی، خاکی، جسمانی] با خوردن زنده ماند و با نخوردن بمیرد.»