معنی آتشدان در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

آتشدان. [ت َ] (اِ مرکب) کانون. کانونه. اجاق. منقل: فرمودند من از قصر عارفان روان شدم شما دیگ بر آتشدان نهادید. (انیس الطالبین بخاری).
دو گوهر است در این وقت شرط مجلس ما
قنینه معدن این و تنور مسکن آن
یکی چو آب زر اندر میان جام و قدح
یکی چو برگ گل اندر میان آتشدان.
معزی.
دیگپایه. دیگدان. تنور. تنوره. کور. کوره. تنور آهنگر. کلانه ٔ آهنگر. (مقدمهالادب): سطام، کفچه ٔ آتشدان. (السامی فی الاسامی). || (اِخ) محراب. ببغاء. مجمره. (از ابوریحان بیرونی).

منقل، اجاق، تنور، ظرفی مخصوص در آتشکده که در آن آتش مقدس افروزند. [خوانش: (~.) (اِمر.)]

جای ریختن آتش،
کوره،
ظرفی که در آن آتش بریزند، منقل،
[قدیمی] اجاق. * کانون،

مجمر، کوره، تنور

کوره

ظرف مخصوصی در آتشکده

منقل و اجاق

مجمر

منقل

مجمر، مجمره، اجاق، منقل، تنوره، تنور، کوره

(اسم) ظرفی که در آن آتش نهند منقل اجاق، تنور تنوره، ظرفی مخصوص در آتشکده که درآن آتشی مقدس افروزند.