معنی آمرزش در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

آمرزش. [م ُ زِ] (اِمص) بخشیدن خدای تعالی گناه را بر بنده پس از مرگ. مغفرت. غفران. درگذرانیدن از. درگذشتن از خطا. عفو. بخشش. بخشایش. صفح. رحمت. تجاوز. بخشیدن شاه یا مهتری خطای رعیت یا کهتری را:
گر آمرزش آید ز یزدان پاک
شما را ز خون برادر چه باک ؟
فردوسی.
گر آمرزش آید شما را ز شاه
جز او را مخوانید خورشید و ماه.
فردوسی.
اگر پوزش نکو باشد ز کهتر
نکوتر باشد آمرزش ز مهتر.
(ویس و رامین).
گفت ای کنیزک گناه... مهتر تو بزرگتر از آن است که آمرزش توان کرد. (نوروزنامه). لکن در آن نگر که اگر توفیق باشد... آمرزش بر اطلاق مستحکم شود. (کلیله و دمنه).
- آمرزش خواستن، استغفار. (زوزنی). بخشایش طلبیدن.

(مُ زِ) (اِمص.) بخشایش گناه از طرف خدا، مغفرت.

بخشایش،
بخشودن گناه بنده از جانب خداوند، به‌ویژه پس از مرگ،

عفو، گذشت، بخشش، مغفرت

آمرزگاری، بخشایش، بخشش، غفران، مغفرت

آمرزش دادن – آمرزیدن

مغفرت، غفران، عفو، بخشش، رحمت