معنی آهن ربا در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

آهن ربا. [هََ رُ] (نف مرکب، اِ مرکب) سنگی است که بطبع آهن و فولاد را بخود کشد و جذب کند. آهن کش. مغناطیس. مغنطیس. مغنیاطیس. حجر مغناطیسی. و آن بر دو گونه است، طبیعی که اکسیدآهن مغناطیسی است، و مصنوعی که از قرار دادن آهن یا فولاد در معرض جریان الکتریک به دست آید. فولاد خاصیت مغناطیسی دائمی پیدا میکند و آهن خالص موقتاً دارای این خاصیت میگردد. آهن ربا دارای دو قطب است، شمالی و جنوبی و برای ساختن قطب نما ونیز معالجات طبی بکار است. و در کتب قدیمه گویند که چون آهن ربا را به آب سیر و خیوی روزه دار و خون گوسفند ماده آلایند، خاصیت جذب آن باطل گردد:
که گر سیر بر سنگ آهن ربای
بمالی نیاهنجد آهن ز جای.
اسدی.

هر جسمی که آهن، فولاد، و نیکل را به طرف خود جذب کند، ی القایی جسمی که در اثر مجاورت با آهن ربا خاصیت آهن ربایی پیدا کند.، ~ی الکتریکی (برقی) میله آهنی که سیم روپوش داری را چندین بار دور آن پیچیده باشند و همین که جریان ب [خوانش: (~. رُ) (اِفا. اِمر.)]

جسمی که آهن و بعضی فلزات را به سوی خود جذب کند،
* آهن‌ربای الکتریکی: قطعۀ آهن یا فولادی که به سبب عبور الکتریسیته، خاصیت مغناطیسی پیدا می‌کند،

مغناطیس

مگنت

سنگی که بطبع آهن وفولاد را به خودکشد وجذب کند