معنی ابدان در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

ابدان. [اَ ب َ] (ص مرکب) مخفف آبادان. معمور. || (اِ مرکب) مخفف آبدان. گوی که آب باران در آن گرد آید. غدیر.

ابدان. [اَ] (اِ) دودمان. تبار. خاندان. || (ص) سزاوار. مستحق. و بعض فرهنگها این کلمه را با ذال معجمه ضبط کرده اند. و هر دو صورت به تأیید شواهد محتاج است.

ابدان. [اَ] (ع اِ) ج ِ بَدن. تن ها.

ابدان. [اِ ب ِ] (ع اِ) کنیز و اسب.

(اَ) [ع.] (اِ.) جِ بدن، بدن ها، تن ها.

بَدن

دودمان

تنها

اَبْدان، بَدَن ها (مفرد: بَدَن)،