معنی ابراهیم در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

ابراهیم. [اِ] (اِخ) یکی ازدریاچه های افریقا در منبع نیل که در سال 1291 هَ.ق. کشف و به نام ابراهیم پاشای خدیو نامیده شده است.

ابراهیم. [اِ] (اِخ) ناحیه ای است در کانادا که سپاه انگلیس و فرانسه بدانجا جنگ کردند.

ابراهیم. [اِ] (اِخ) کوهی است در کرمان زمین که آنرا کوه ابراهیم نامند. (مؤیدالفضلا).

ابراهیم. [اِ] (اِخ) نام سوره ٔ چهاردهمین از قرآن کریم، پس از رعدو پیش از حجر و آن مکیه است، دارای پنجاه ودو آیت.

ابراهیم. [اِ] (اِخ) نام یکی از مجلِّدین مشهور. (ابن الندیم).

ابراهیم. [اِ] (اِخ) (نهر...) نام رودی به شام در جنوب غربی طرابلس الشام و مصب آن بحر ابیض است و بطول 25 هزارگز.

ابراهیم. [اِ] (اِخ) ابواسحاق بن لنگک. او نیز مانند پدر به عربی شعر می گفته است.

ابراهیم. [اِ] (اِخ) ابورافع. از صحابه ٔ رسول صلوات اﷲعلیه. رجوع به ابورافع شود.

ابراهیم. [اِ] (اِخ) (مولی السید...) پدر او یکی از بزرگان اولیاء و اصلاً ایرانی بود و بقریه ای نزدیک اماسیه انتقال کرده بود. سلطان بایزید دوم در جوانی خویش بصحبت او نائل شد و از او کرامات دید. ابراهیم ابتدا در زاویه و خانقاه پدر خویش پرورش یافت و سپس برای تحصیل علم به بروسه رفت و از شیخ سنان الدین و حسن سامیسونی و خواجه زاده علم آموخت و از آن پس محمدپاشای قره مانی وزیر، او را بتربیت فرزندان خویش گماشت و بعد از آن سلطان محمدخان او را بتعلیم پسر سلطان بایزید مأمور کرد، و در مرزیفون و قره حصار و بعض بلاد دیگر و نیز در مدرسه ٔ اماسیه ٔ سلطان بایزید بتدریس مشغول شد و در آخر متولی قضای آماسیه گشت و به پیری از تدریس و قضا دست کشید و سلطان سلیم در جوار ابوایوب انصاری خانه ای خریده به او اهدا کرد و در 935 هَ.ق. در حالی که متجاوز از نود سال داشت برحمت حق پیوست. او مردی عالم و زاهد و بحلم و حسن اخلاق متصف بوده است. گویند هیچکس او را خفته نیافت. دائم بر دو زانو می نشست و در همان حال بخواب می شد و هیچگاه کار به کسی نفرمود و بتن خویش کار خود میکرد و تا آخر زن اختیار نکرد و همه ٔ عمر را بعلم و عبادت گذرانید.

چهاردهمین سورۀ قرآن کریم، مکی، دارای ۵۲ آیه،

پیامبر بت شکن

آلبومی از محسن چاوشی

سازنده خانه کعبه

سوره چهاردهم قرآن

نام سوره چهاردهمین از قرآن کریم پس از رعد، و نام پیغمبر بت شکن که لقب او خلیل الله است

اِبْراهیم، اَبُ الْاَنبیاء، اَبُ الْمُؤمِنین پیغمبری که در حدود دو هزار سال قبل از میلاد مسیح در نواحی بَینُ الْنَهرین ظاهر شد و در شهر اُور علیه بت پرستی قیام فرمود و برحسبِ قِصَص ظاهره، ‌بامر نمرود حاکم آن حدود بآتش افکنده شد ولی آتش بر ابراهیم گلستان شد، حضرت ابراهیم بعداً با قومشان که عِبرانیان بودند از اور به مصر و اراضی مقدسه هجرت کردند.



سُورهُ الاِبراهیم: نام سوره ء 14 قرآنست که کلّیه میباشد و 52 آیه دارد،