معنی اخلاط در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی
اخلاط. [اَ] (ع اِ) ج ِ خِلط. (دهار).
- اخلاط اربعه، هر چهار مزاج بدن. گشنهای چهارگانه. دم و بلغم و مرتان یعنی مرهالصفراء و مرهالسوداء. رجوع به خلط شود.
|| اخلاط قوم، کسانی که از قوم نباشند و درآن گروه مداخلت کنند. || گروههای مختلفه.گروه هر جنس مردم بهم آمیخته. و واحد آن نیامده است.
- اخلاط لزجه، مایعها که چسبند.
|| داروهای خوشبو. (غیاث اللغات) (آنندراج).
اخلاط. [اِ] (ع مص) اخلاط فرس، کوتاهی کردن اسب در رفتار. || اخلاطِ فحل، آمیزش کردن او با ماده. || اخلاط جمّال فحل را؛ به آمیزش داشتن شتربان شتر نر را. || جهد کردن. (آنندراج). || سوگند خوردن. || تر گردانیدن. (آنندراج). به سه معنی اخیر، مصحف اِحلاط است.
اخلاط. [اَ] (اِخ) مصحف خلاط، نام شهری به ارمینیه. (منتهی الارب). در کنار دریاچه ٔ وان و آنرا از اقلیم پنجم محسوب میداشتند. (مجمل التواریخ والقصص ص 480). اخلاط، شهرکیست از ارمینیه خرّم و بانعمت و مردم و خواسته و بازرگانان بسیار و از وی زیلوهای قالی و غیره و شلواربند و چوب بسیار خیزد. (حدودالعالم). و رجوع به ذیل جامعالتواریخ رشیدی ص 191 و حبط ج 1 ص 169، 407، 408، 432 و حبط ج 2 ص 184، 198، 348 و روضات الجنات ص 258 شود.
جمع خِلط.، چیزهای درهم آمیخته، در طب قدیم صفرا وخون و بلغم و سودا. [خوانش: (اَ) [ع.] (اِ.)]
خِلط
* اخلاط اربعه (چهارگانه): (طب قدیم) چهار خلطِ خون، صفرا، سودا، و بلغم،
* اخلاط ردیه: (طب قدیم) رطوبتهای فاسد و گندیدۀ بدن،
* اخلاط قوم: [قدیمی]
کسانی که از قوم نباشند و در آن داخل شده باشند،
گروه آمیخته از هرگونه مردم،
(تک: خلط) خل ها (خل خلط) درپزشکی باستانی باور داشتند آدمیان به چهار خلند: خل خونی خل ویشی (ویش صفرا) خل سیاباهی (سودا ء) و خل درمی (درم بلغم پهلوی)، کنش ها، داروهای خوشبو جمع خلط، داروهای خوشبو
اَخْلاط، چیزهای در هم آمیخته (مفرد: خِلْط)،