معنی ارجاع در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

ارجاع. [اِ] (ع مص) بازگردانیدن. (تاج المصادر بیهقی) (منتهی الارب): ارجعه اﷲ. || چیزی را بسوی چیزی متوجه گردانیدن. (غیاث اللغات). || رجوع کردن امری. احاله. || نفع بخشیدن. (منتهی الارب): ارجع اﷲ بیعته، نفع بخشد خدای عقد بیع او را. || خریده را بازگردانیدن. (منتهی الارب). پس دادن. || دست سپسایگی دراز کردن بگرفتن چیزی. (منتهی الارب). || ارجاع ابل، فربه شدن شتر بعد لاغری. فربه شدن اشتر پس از نزاری. (تاج المصادر بیهقی). || در مصیبت «انا للّه و انا الیه راجعون » گفتن. || غائط کردن. (منتهی الارب). حدث کردن. (تاج المصادر بیهقی). || ارجع الشیخ، دور بیمار شد پیر و تا یک ماه جسم و طاقت او بحال خود نیامد. (منتهی الارب). || ارجاع نظر؛ اعاده ٔ آن. بار دوم دیدن. بازدید. || ارجاع کردن (کاری را)، محول کردن آن. || متولی کردن.

(مص م.) بازگردانیدن، رجوع کردن امری، (اِ.) احاله، حواله، جمع ارجاعات. [خوانش: (اِ) [ع.]]

سپردن کاری به کسی یا جایی،
هدایت کردن به جای دیگر برای راهنمایی و اطلاعات بیشتر،

واگشت

بازفرستادن، فرستادن

احاله، انتقال، حواله، محول، واگذار

باز گردانیدن، رجوع کردن

اِرْجاع، برگردانیدن، پس فرستادن، رُجوُع کردن امری، مُحَوَّل کردن،