معنی ازدواج در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

ازدواج. [اِ دِ] (ع مص) جفت گرفتن. زن کردن. شوهر کردن. با یکدیگر جفت و قرین شدن. با هم جفت شدن. مزاوجه. (تاج المصادر بیهقی). زواج. زناشوئی. || جفت کردن. تزویج. با هم جفت کردن مرد و زن را. (غیاث اللغات). و رجوع به نکاح شود. || (اصطلاح علوم) تنظیم اشیاء است دو بدو، مانند چرخها و ستونها و غیره. || در الکتریسیته، عمل اتحاد و الحاق دو یا چندین مولد برق مانند عناصر پیل، آکومولاترها و ماشینهای برقی را ازدواج گویند.
|| پیوند کردن. جفت ساختن:
خاک را بر سر زنی سر نشکند
آب را بر بر زنی بر نشکند
گر تو میخواهی که سر را بشکنی
آب را و خاک را برهم زنی
حکمتی که حق نمود از ازدواج
گشت حاصل از نیاز و از لجاج
باشد آنگه ازدواجات دگر
لاسمع اذن و لاعین بصر.
مولوی.
- ازدواج کردن، زن کردن. شوهر کردن. مزاوجت کردن.
- ازدواج کلام، شباهت کلام بیکدیگر. در اصطلاح نام صنعتی که در آخر ابیات دو لفظ متشابه الاَّخر یا دو لفظ متحداللفظ و المعنی آرند، چنانکه درین شعر:
ای ز لعل آتشینت در دل گلنار نار
غیر دل بردن نداری ای بت مکار کار.
(از غیاث اللغات).

(اِ دِ) [ع.] (مص م.) زن گرفتن، شوهر کردن.

پیمان بستن یک زن و مرد به‌صورت رسمی و دینی برای زندگی مشترک، زناشویی،
(ادبی) در بدیع، آوردن دو کلمۀ متشابه‌الآخر یا دو کلمۀ هم‌نویسه و مختلف‌المعنی در انتهای مصراع یا بیت، مانندِ کلمات «گلنار»، «نار»، «مکار»، و «کار» در این شعر: ای ز لعل آتشینت در دل گلنار نار / غیر دل بردن نداری ای بت مکار کار (؟: غیاث‌اللغات: ازدواج)،
[قدیمی] جفت شدن،

نکاح

مزاوجت

زناشویی، پیوند زناشویی، همسرگیری

زناشویی

پیوند، تزویج، زناشویی، عروسی، مزاوجت، مواصلت، نکاح، وصلت،
(متضاد) طلاق

جفت گرفتن، زن گرفتن، شوهر کردن، زناشوئی، پیوند کردن