اسپ چوبین در لغت نامه دهخدا

اسپ چوبین. [اَ پ ِ] (ترکیب وصفی، اِ مرکب) اسبی که از چوب کنند. || نی که اطفال و بازیگران بر آن سوار شوند. || کنایه از کشتی:
بدریا میشدم هر سو شتابان
سوار اسپ چوبین همچو طفلان.
سلیم.
|| کنایه از تابوت:
شهی که بسته دو صد اسپ بر درش غافل
که سرطویله ٔ آنهاست اسپ چوبینش.
واعظ قزوینی.