معنی اشتهار در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

اشتهار. [اِ ت ِ] (ع مص) آشکارا کردن و آشکارا شدن. یقال: اشتهره فاشتهر. (منتهی الارب). لازم و متعدی است. گویند فلان را فضیلتی است که مردم آنرا شهرت داده اند. و هم گویند: فلان به فضل مشهور شده است. (از اقرب الموارد). در فارسی به معانی شهرت و ناموری و معروفیت بکار می رود.

(مص ل.) معروف گردیدن، (اِمص.) شهرت،

شهرت یافتن، مشهور بودن، نامبردار شدن، ناموری،

نام‌آوری

نام آوری

آوازه، سرشناسی، شهرت، ناموری، معروفیت

آوازه، سرشناسی، شهرت، صیت، معروفیت، نامبرداری، ناموری

شهرت یافتن، ناموری

اِشْتِهار، شهرت یافتن، آشکار شدن، شهرت، ناموری،