اقتاب در لغت نامه دهخدا

اقتاب. [اَ] (ع اِ) ج ِ قِتْب. (منتهی الارب). || پالان و پالان خرد. رجوع به قتب شود.

اقتاب. [اِ] (ع مص) بر پشت شتر قتب نهادن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). پالان بر اشتر نهادن. (المصادر زوزنی). پالان بر شتر بستن. (تاج المصادر بیهقی). || سوگند غلیظ و درشت خوردن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء).