معنی انسانیّت در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

انسانیت. [اِ نی ی َ] (ع مص جعلی، اِ مص) مردمی. آدمیت. (یادداشت مؤلف). || تربیت و اخلاق نیک که از مشخصات انسان است. (فرهنگ فارسی معین). مردمی و مروت و تمدن و تربیت و ملایمت و خوش خلقی و ادب. (ناظم الاطباء).
- بی انسانیت، بی تربیت و بی ادب. (ناظم الاطباء).

نوعدوستی، انسان بودن، اخلاق نیک. [خوانش: (اِ یَّ) [ع.] (مص جع.)]

انسان بودن،
(اسم) رفتار و کردار خوب مطابق اصول اخلاقی،

آدمیت

خوی آدمی

آدمیت، بشریت، مردمی، مروت،
(متضاد) حیوانیت

مردمی، آدمیت

انسانیّت، بشریت، مردمی، صفات حسنه و اخلاق حمیده که انسان بدان مختص و ممتاز میباشد،