معنی اوانی در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

اوانی. [اَ] (ع اِ) ج ِ آنیه، و آنیه ج ِ اِناء. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). ظروف و آوندها. (غیاث اللغات) (از ناظم الاطباء) (آنندراج):
مرا شاد کردی و آباد کردی
سرای من از فرش و مال و اوانی.
فرخی.
بر مفرش پیروزه بشب شاه حلب را
از سوده و پاکیزه بلور است اوانیش.
ناصر خسرو.
هم ز انواع اوانی بی عدد
کانچنان در بزم شاهنشه سزد.
مولوی.
رجوع به اناء و آنیه شود.

اوانی. [اَ نی ی] (ص نسبی) منسوب است به اوانا که قریه ای است در ده فرسنگی بغداد. (الانساب سمعانی). رجوع به اوانا شود.

(اَ) [ع.] (اِ.) جِ آنیه، ججِ اناء؛ آوندها، آبخورها.

انا

(تک: آنیه تک انا ء) سبوها آوندها (اسم) جمع: آنیه جمع الجمع: انا ء آوندها آبخورها آبدانها.

اَوانِی، ظرف ها (مفرد: اِناء جمع: آنِیَه جمع الجمع: اَوانِی)،